"Η ταπεινότητα είναι το σημαντικότερο για έναν αθλητή": Τι είχε πει στο Politisonline η Κατερίνα Στεφανίδη λίγους μήνες πριν τους Αγώνες

Η Κατερίνα Στεφανίδη είχε μιλήσει στο Politisonline τον Μάρτιο, μετά την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου στο Πόρτλαντ, λίγους μήνες πριν την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου, τότε που οι Ολυμπιακοί Αγώνες πλησίαζαν αλλά της φαίνονταν “πολύ μακριά”.

Η Κατερίνα Στεφανίδη μίλησε τότε για το άθλημα αυτό που “την επέλεξε”, για το ήθος και την ταπεινότητα που πρέπει να διακρίνει έναν αθλητή, τις δυσκολίες του πρωταθλητισμού, που όμως “είναι επιλογή”. Και ευχήθηκε η τύχη να είναι μαζί της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Δικαιώθηκε.

Η συνέντευξη μετά το χρυσό στο Παγκόσμιο:

Κατερίνα, συγχαρητήρια για την σπουδαία διάκριση. Περίγραψέ μας λίγο τις στιγμές πριν τον αγώνα. Αισθανόσουν καλά, το περίμενες το μετάλλιο;

Γενικώς εγώ αγχώνομαι πολύ πριν τον αγώνα, αλλά όχι πάνω στον αγώνα. Όταν μπήκαμε στο λεωφορείο για το στάδιο είχα λίγο άγχος αλλά έτυχε και πέσαμε σε κίνηση και δεν ξέραμε αν θα φτάσουμε στο στάδιο στην ώρα μας για να κάνουμε ζέσταμα, οπότε τότε άρχισα να αγχώνομαι γι’ αυτό (γέλια). Στο ζέσταμα αισθανόμουν καλά. Τα δοκιμαστικά μου άλματα δεν ήταν πολύ καλά αλλά όταν ξεκίνησε ο αγώνας, κάθε άλμα μου ήταν και καλύτερο. Σαφώς και περίμενα ένα μετάλλιο γιατί η χρονιά έχει πάει πάρα πολύ καλά.

 

Προέρχεσαι από αθλητική οικογένεια. Ο πατέρας, σου, Γιώργος Στεφανίδης, υπήρξε αθλητής του τριπλούν και η μητέρα σου, Ζωή Βαρέλη, σπρίντερ. Εσύ γιατί επέλεξες το επί κοντώ;

Θα έλεγα ότι δεν το επέλεξα εγώ, με επέλεξε εκείνο. Από μικρή αγωνιζόμουν σε αγώνες μικρών κατηγοριών, αλλά πάντα βαριόμουν να κάνω προπόνηση μόνο για σπριντ ή μόνο για μήκος. Το επί κοντώ είναι το αγώνισμα που έχει την μεγαλύτερη ποικιλία προπόνησης και με κράτησε. Μετά τα δύο πρώτα μου χρόνια (στο άθλημα) έκανα παγκόσμια ρεκόρ για την ηλικία μου, οπότε ήταν λίγο δύσκολο να το αφήσω.

 

Πόσο εύκολο είναι να κάνει κάποιος πρωταθλητισμό σε αυτή την δύσκολη οικονομικά στιγμή για την Ελλάδα; Τι ρόλο παίζει η ιδιωτική πρωτοβουλία (μέσω χορηγιών λ.χ.) για να μπορέσει ένας αθλητής να αντεπεξέλθει στο βάρος της προετοιμασίας;

Οι χορηγοί είναι ο μόνος τρόπος να επιζείς αυτή την στιγμή στην Ελλάδα, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες ξέρω πολύ καλούς αθλητές που έχουν full-time δουλειά ενώ κάνουν πρωταθλητισμό και κατά τη γνώμη μου αυτό είναι καλό… Δύσκολο αλλά καλό. Τώρα, σε σχέση με την Ελλάδα, η οποία έχει περάσει σίγουρα καλύτερα χρόνια, δεν έχω να πω πολλά. Το να κάνεις πρωταθλητισμό είναι επιλογή και δεν είναι εύκολο πουθενά.

 

Ο πρώην προπονητής σου, ο Νικ Χάισονγκ (σ.σ. υπήρξε χρυσός ολυμπιονίκης στο άλμα επί κοντώ με τα χρώματα των ΗΠΑ) σε έχει χαρακτηρίσει «δυνατή ανεξάρτητη αθλήτρια», με ταπεινότητα. Ποια νομίζεις ότι είναι τα στοιχεία που πρέπει να έχει ένας αθλητής για να διακριθεί, αλλά και να διατηρηθεί ανάμεσα στους κορυφαίους του αθλήματός του;

Για μένα η ταπεινότητα είναι ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία. Έχουμε δει πολλούς αθλητές, των οποίων πήραν αέρα τα μυαλά τους και εξαφανίστηκαν. Το δεύτερο πιο σημαντικό (όχι τόσο για να παραμείνεις στους κορυφαίους του αγωνίσματός σου, αλλά γενικότερα σημαντικό χαρακτηριστικό ενός αθλητή) είναι το ήθος. Το ήθος «φέρνει» μαζί του πολλά σημαντικά πράγματα, όπως το να πεις όχι στο ντόπινγκ, το ευ αγωνίζεσθαι και πολλά άλλα που μπορεί να φαίνονται λεπτομέρειες αλλά δεν είναι.

 

Σε άκουσα να λες, σε δηλώσεις σου μετά τον αγώνα, ότι είσαι χαρούμενη για το χάλκινο μετάλλιο, αλλά όχι απόλυτα ικανοποιημένη. Ποιο είναι το όνειρό σου εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων;

Η αλήθεια είναι ότι περίμενα ένα καλύτερο μετάλλιο αλλά κάποιες φορές υπάρχουν πράγματα που δεν μπορείς να κοντρολάρεις, όπως η τύχη. Και οι δύο αμερικανίδες ήταν σίγουρα πολύ πιο τυχερές από εμένα αλλά ελπίζω ότι μαζεύω όλη την τύχη μου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ωστόσο, οι Ολυμπιακοί είναι πολύ μακριά στο μυαλό μου αυτή τη στιγμή. Προσπαθώ να έχω βραχυπρόθεσμους στόχους.

 

Κλείνοντας, υπάρχει κάτι που θα ήθελες να πεις στους ανθρώπους που θα διαβάσουν αυτή την συνέντευξη; 

Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους αυτούς που μου έχουν συμπαρασταθεί κατά την διάρκεια των χρόνων και όλους τους ανθρώπους που μου στέλνουν τα συγχαρητήριά τους και την αγάπη τους τον τελευταίο καιρό. Και θα ήθελα να πω στα παιδάκια που τώρα ξεκινούν στίβο ή και άλλα αθλήματα ότι δεν πρέπει να αφήσουν κανέναν να τους πείσει ότι πρωταθλητισμός σημαίνει αναβολικά. Υπάρχει και καθαρός πρωταθλητισμός, αρκεί να αγαπάς αυτό που κάνεις και να έχεις υπομονή.