Όταν ο σπουδαίος Μίκης Θεοδωράκης συνάντησε την κορυφαία Γαλλίδα ερμηνεύτρια Εντίθ Πιάφ, λίγο πριν το θάνατό της, το αποτέλεσμα της συνεργασίας τους ήταν εκπληκτικό.
Ο μεγάλος Έλληνας συνθέτης, στιχουργός, διευθυντής ορχήστρας και πολιτικός Μίκης Θεοδωράκης άφησε σήμερα την τελευταία του πνοή σε ηλικία 96 ετών. Είχε ασχοληθεί με όλα τα είδη της μουσικής και είχε γράψει μερικά από τα ομορφότερα ερωτικά τραγούδια. Ένα από αυτά ήταν και το «Όμορφη Πόλη» το οποίο ανήκε στον κύκλο των τραγουδιών «Λιποτάκτες».
Το 1962, ο Γάλλος σκηνοθέτης Raymond Rouleau αποφασίζει να γυρίσει την ταινία «Οι εραστές του Τερουέλ», μιας δραματικής ιστορίας αγάπης, έρωτα και θανάτου, που έχει εμπνεύσει πολλούς Ισπανούς καλλιτέχνες, ποιητές, συγγραφείς και μουσικούς.
Ο Γάλλος, λοιπόν, σκηνοθέτης, ζήτησε από τον Μίκη Θεοδωράκη να γράψει τη μουσική. Έτσι και έγινε, χρησιμοποιώντας το μουσικό θέμα της «Όμορφης Πόλης» που είχε συνθέσει δύο χρόνια πριν. Η «Μαγική Πόλη» απέκτησε τελικά γαλλικούς στίχους και το τραγούδι ερμήνευσε η σπουδαία Εντίθ Πιάφ.
Μάλιστα, το τραγούδι έγινε μεγάλη επιτυχία και κυκλοφόρησε σε δισκάκι 45 στροφών, με την Εντίθ Πιάφ να τραγουδά στην άλλη όψη του ένα ακόμη τραγούδι του Μίκη με τίτλο «Quatorze Juillet». Ήταν μία από τις τελευταίες ηχογραφήσεις της, καθώς λίγους μήνες αργότερα πέθανε (11 Οκτωβρίου 1963).
Η γνωριμία με την Εντίθ Πιάφ: «Δε θέλω άλλον έναν θεό στον κήπο μου»
Σε συνέντευξη που παραχώρησε πριν από μερικά χρόνια o Μίκης Θεοδωράκης στη Lifo, είχε μιλήσει για το πώς έγινε η γνωριμία με την Εντίθ Πιάφ.
«Το δυστύχημα ήταν που τη γνώρισα στα τελευταία της. Τα αγάπησε πολύ αυτά τα δύο τραγούδια μου που είπε, την ‘Όμορφη Πόλη’ στα γαλλικά και το ‘Quatorze Juillet’. Ήταν ένα φιλμ που γυριζόταν τότε, το ‘Les amants de Teruel’, κι εγώ έγραφα τη μουσική. Για την προώθηση αυτού του φιλμ μάλλον με πίεζε ο εκδότης να γίνουν στα γαλλικά τα τραγούδια για να τα πει αυτή. Με πήγε στο σπίτι της. Όταν τον ρώτησε στο τηλέφωνο ‘πώς λέγεται αυτός ο συνθέτης;’ και της είπε ‘Τεοντορακίς’, απάντησε: ‘Ω, δεν θέλω άλλον έναν θεό στον κήπο μου!’»«Όταν τραγουδούσε, ήταν φοβερή!»
«Τη γνώρισα παραμορφωμένη, δυστυχώς… Δεν ήταν μόνο η κοντούλα εύθραυστη Πιάφ, αλλά μια γυναίκα με άσχημα δόντια και παραμορφωμένα δάχτυλα απ’ την αρθρίτιδα. Κάθισα στο πιάνο εγώ κι όταν άρχισε να τραγουδάει, ε; Καλά, ήταν φοβερή! Φοβερή! Αξέχαστη στιγμή» είχε πει ο σπουδαίος Μίκης Θεοδωράκης.