Δύο βιβλία σημαντικών συγγραφέων κυκλοφορούν από σήμερα στα ελληνικά από τις εκδόσεις “Άγρα”. Πρόκειται για τα: “Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΑΪΦΕΛ” (Κείμενο: Roland Barthes, Φωτογραφίες: Andre Martin, μετάφραση: Λίζυ Τσιριμώκου) και “ΠΕΝΤΙΓΚΡΗ: ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΝΕΑΝΙΚΩΝ ΧΡΟΝΩΝ” του George Simenon (Μετάφραση: Αργυρώ Μακάρωφ, Εισαγωγή: Luc Sante).
Λίγα λόγια για τον “Πύργο του Άιφελ”:
Ένα σπουδαίο κείμενο του ΡΟΛΑΝ ΜΠΑΡΤ της ώριμης περιόδου του, με την ασύγκριτη γλώσσα και τη βαθιά και ελεύθερη επιχειρηματολογία του εκδίδεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Συνοδεύεται από μια θαυμάσια φωτογραφική καταγραφή του Πύργου από τον ΑΝΤΡΕ ΜΑΡΤΕΝ, σε ένα βιβλίο με τη μορφή μικρού λευκώματος.
Σύμβολο του Παρισιού, της νεωτερικότητας, της επικοινωνίας, της επιστήμης ή του 19ου αιώνα, πύραυλος, μίσχος, πλατφόρμα εξόρυξης, φαλλός, αλεξικέραυνο η έντομο, ο Πύργος του Άιφελ είναι το αναπόφευκτο σημείο αντίκρυ στα μεγάλα δρομολόγια του ονείρου.
Για να εκπληρώσει αυτή τη μεγάλη ονειρώδη λειτουργία, που τον μεταβάλλει σε ένα είδος ολιστικού μνημείου, ο Πύργος πρέπει να αποδράσει από τη λογική. Ο πρώτος όρος αυτής της νικηφόρας φυγής είναι το γεγονός ότι ο Πύργος υφίσταται ως μνημείο παντελώς άχρηστο. Την αχρηστία του Πύργου την ένιωθαν πάντα αμυδρά ως σκάνδαλο, δηλαδή ως αλήθεια πολύτιμη και ανομολόγητη.
Κατόρθωσε να γίνει πλήρως το σύμβολο του Παρισιού μονάχα όταν μπόρεσε να άρει από πάνω του την υποθήκη του παρελθόντος και να γίνει συνάμα το σύμβολο της νεωτερικότητας. Η επίθεση μάλιστα που επέβαλε στο παρισινό τοπίο (την υπογραμμίζει η συγκέντρωση υπογραφών από τους καλλιτέχνες) έγινε σφοδρή. Ο Πύργος αποδείχθηκε, μαζί με το ίδιο το Παρίσι, σύμβολο δημιουργικής τόλμης, υπήρξε η νεωτερική χειρονομία με την οποία το παρόν λέει όχι στο παρελθόν.
Μεταλλουργία, συγκοινωνίες, δημοκρατία : Ο Άιφελ προσέφερε στον αιώνα του, με τον Πύργο του, το υλικό σύμβολο αυτών των τριών κατακτήσεων.
Δόθηκε μάχη «εν ονόματι του υποτιμώμενου γαλλικού γούστου», έγινε επίκληση στην «ψυχή της Γαλλίας», ενοχοποιήθηκαν «οι μπαρόκ και εμπορευματικές φαντασίες ενός κατασκευαστή μηχανών».
Η εις ύψος έκταση ενός μνημείου δεν μπορούσε να κατορθωθεί από έναν αρχιτέκτονα αλλά από έναν τεχνικό. Ο Πύργος καθιερώνει λοιπόν την ισχύ της αμιγούς τεχνικής επί των αντικειμένων (των κτισμάτων) που έως τότε υπέκειντο (τουλάχιστον εν μέρει) στην τέχνη.
R.B.
Λίγα λόγια για το “Πεντριγκρή”:
«Ο Σιμενόν γεννήθηκε το 1903 στη Λιέγη του Βελγίου. Στο Πεντιγκρή αφηγείται την ιστορία της παιδικής του ηλικίας,― τη μικροαστική ανατροφή του, τις δολοπλοκίες της μητέρας του, τον πρόωρο θάνατο του πράου και χαμηλών τόνων πατέρα του, τις καταστροφές του πολέμου. Αυτή η σαν μυθιστόρημα αυτοβιογραφία του αποτελεί το κορυφαίο έργο του και πιθανώς το σπουδαιότερο έργο της βελγικής λογοτεχνίας ». – LUC SANTE
«Το Πεντιγκρή είναι ένα μυθιστόρημα, άρα ένα έργο όπου η μυθοπλασία και η αναδημιουργία αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος, γεγονός που δεν μ’ εμποδίζει να αναγνωρίσω πως ο Ροζέ Μαμελέν έχει πάρα πολλά κοινά χαρακτηριστικά με το παιδί το οποίο υπήρξα ».
– ΖΩΡΖ ΣΙΜΕΝΟΝ, από τον πρόλογο του συγγραφέα
TO ΠΕΝΤΙΓΚΡH είναι το πιο μακροσκελές, το πιο εκπληκτικό, το πιο τολμηρό μυθιστόρημα του Ζωρζ Σιμενόν· είναι το βιβλίο που έχει φτάσει να θεωρείται, ολοένα περισσότερο, ο πυρήνας των σημαντικών επιτευγμάτων του ως χρονικογράφου του σύγχρονου εαυτού και της σύγχρονης κοινωνίας. Στις αρχές της δεκαετίας του 1940, ο Σιμενόν ξεκίνησε να γράφει μια αυτοβιογραφία με θέμα την παιδική του ηλικία στο Βέλγιο. Έδειξε τις πρώτες σελίδες στον Αντρέ Ζιντ, και εκείνος τον προέτρεψε να τις μετατρέψει σε μυθιστόρημα. Το αποτέλεσμα ήταν, σύμφωνα με μεταγενέστερο σχόλιο του ίδιου του Σιμενόν, ένα βιβλίο στο οποίο όλα είναι αληθινά αλλά τίποτα δεν είναι ακριβές. Το Πεντιγκρή ξεκινά στις αρχές του 20ου αιώνα, με την πολιτική αστάθεια και τις τρομοκρατικές επιθέσεις που τον χαρακτηρίζουν, φτάνει ώς το τέλος του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου το 1918 και αποτελεί μια εποποιία της καθημερινής ύπαρξης σε όλη της τη συγκεχυμένη, ανολοκλήρωτη ένταση και πυκνότητα, μια ιστορία για την ενηλικίωση ενός πρόωρα αναπτυγμένου και περίεργου αγοριού και για την έλευση του σύγχρονου κόσμου.
«Ο Σιμενόν ζωντανεύει στο Πεντιγκρή ολόκληρο τον αισθητηριακό κόσμο των παιδικών χρόνων του στη Λιέγη. Οι λέξεις του αιχμαλωτίζουν τους ήχους, τις όψεις, τις γεύσεις, τις οσμές και τις υφές της πόλης… Γράφοντας σε πρόζα οπτική και απτική, ο Σιμενόν στο Πεντιγκρή κάνει για τη Λιέγη ό,τι ο νεαρός Τζόυς για το Δουβλίνο: δημιουργεί νοερά την πόλη με τέτοια αμεσότητα που νιώθουμε σαν να έχουμε διαβεί τους δρόμους της ».
– LUCILLE FRACKMAN BECKER
«Το Πεντιγκρή είναι ένα πολύ όμορφο βιβλίο, γεμάτο ανθρωπιά και τρυφερότητα, γραμμένο σε τόνο τραχύ και με λέξεις αιχμηρές. Μια πραγματική αποκάλυψη ».
– LA TRIBUNE
ΣΧΕΔΙΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: TULLIO PERICOLI, Georges Simenon (τμήμα σχεδίου), 1994.
Μολύβι σε χαρτί, 29,5 x 21 εκ.