Παρθενώνας: Από το τζαμί και τα μαυρισμένα μάρμαρα στο σημερινό μεγαλείο (φωτό)

Ο Παρθενώνας έχει περάσει… από σαράντα κύματα μέχρι να πάρει τη μορφή που έχει σήμερα και είναι πασίγνωστη σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Η εικόνα του ήταν εντελώς διαφορετική, με μαυρισμένα μάρμαρα, ακόμα και με τζαμί.

Όταν ο Βαυαρός βασιλιάς Όθωνας ήρθε στην Αθήνα για να κάνει την πόλη πρωτεύουσα του νέου κράτους, ο Παρθενώνας ήταν κάπως έτσι:

Άποψη του Παρθενώνα από βορειοδυτικά στα 1839 (P.G. Joly de Lotniniere – Μουσείο Μπενάκη). Ενα τζαμί δέσποζε στο εσωτερικό του.

Οι Οθωμανοί κατακτητές έφτασαν στην Αθήνα το 1456. Ο ίδιος ο Μωάμεθ ο Πορθητής έφτασε στην πόλη τον Αύγουστο του ίδιου έτους και θαύμασε τα αρχαία της Ακρόπολης. Σε αντίθεση με τους δυτικούς, οι Τούρκοι έδειξαν μεγαλύτερο σεβασμό στην πόλη. Άφησαν τα μνημεία ανέπαφα και δεν τα λεηλάτησαν. Οι μόνες αλλαγές που έκαναν ήταν η προσθήκη ενός μιναρέ στον Παρθενώνα ώστε να μετατραπεί σε τζαμί και χρησιμοποίησαν το Ερέχθειο για τη στέγαση του χαρεμιού.

(Η Ακρόπολη το 1802 στην Τουρκοκρατία. Πίνακας του Ε.Dodwell)

Μπορεί αυτό να μην είναι τόσο γνωστό, αλλά στην Ακρόπολη είχαν χτιστεί ακόμα και σπίτια σε όλη την επιφάνειά της. Στα σπίτια αυτά έμεναν μόνο τουρκικές οικογένειες, η φρουρά και ο διοικητής της Αθήνας. Λόγω της σημασίας ως οχυρό και διοικητήριο, η είσοδος απαγορεύτηκε σε χριστιανούς εκτός αν είχαν ειδική άδεια.

Οι επεμβάσεις του Οθωνα

Ο Leo von Klenze, πεπειραμένος homme d’etat της αυλής του Λουδοβίκου της Βαυαρίας, πατέρα του Όθωνα, θα διατυπώσει το πρόγραμμα των επεμβάσεων στην Ακρόπολη: αποστρατιωτικοποίηση του βράχου και χρήση του αμιγώς ως αρχαιολογικού χώρου, απομάκρυνση όλων των καταλοίπων των μεταγενεστέρων – μετακλασικών – ιστορικών φάσεων από τον βράχο και τα μνημεία, αποκατάσταση της αρχαίας στάθμης του εδάφους και αναστήλωση των μνημείων με την ανατοποθέτηση των πεσμένων στο έδαφος μελών.

Eίναι μακρά η ιστορία των αναστηλώσεων του Παρθενώνα και της Ακρόπολης.

Η συντήρηση και αποκατάσταση της Ακρόπολης είναι συνεχής και ουδέποτε εγκαταλείπεται, ακόμη και στις πιο δύσκολες περιόδους του νεοελληνικού κράτους.

(Και πάνω στο θέατρο του Διονύσου υπήρχαν σπίτια)

Η σημερινή εντυπωσιακή του εικόνα