Ο αρθρογράφος του Market Watch, Darrell Delamaide, αφιερώνει ένα ολόκληρο κείμενο στις σχέσεις Ελλάδας και Ρωσίας, με τίτλο “H Ελλάδα είναι έτοιμη να παίξει το ρωσικό χαρτί της“, φέρνοντας στο προσκήνιο την αλλαγή στη γεωστρατηγική διάσταση στην κρίση του ευρώ, που επιθυμούν και οι δύο πλευρές.
Πρόκειται για ένα άρθρο που προσδίδει πλέον μια διαφορετική οπτική στις σχέσεις Ελλάδας και Ρωσίας και που τόσο οι εγχώριοι, όσο και οι ξένοι, πολιτικοί παράγοντες, δεν επιθυμούσαν να τη δεχτούν ως πραγματικότητα. Η ανάλυση των σχέσεων που υφίστανται, κατόπιν των συνεχόμενων πιέσεων που ασκούνται από την ΕΕ στην Ελλάδα και τη Ρωσία, είναι καθολική και εύστοχη, για τους γνώστες της γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής που ακολουθεί η Μόσχα από και προς την Αθήνα, εδώ και δεκαετίες.
Σύμφωνα με τον Delamaide, ο Έλληνας Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας επίσπευσε την επίσκεψή του στη Μόσχα, καθώς βρίσκεται αντιμέτωπος με την αδιαλλαξία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των άλλων πιστωτών για επιστροφή στη λιτότητα και άρνηση για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.
Η ελληνική Κυβέρνηση βρίσκεται πολύ κοντά στο να στραφεί στη Ρωσία για βοήθεια, όπου η οικονομία της Ελλάδας, μπορεί να αντιπροσωπεύει ένα ασήμαντο τμήμα του συνολικού ΑΕΠ της ΕΕ, αλλά η θέση της στο σταυροδρόμι της Ευρώπης, της Ασίας και της Μέσης Ανατολής εξακολουθεί να είναι μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας, γι’ αυτό άλλωστε και οι ΗΠΑ εργάστηκαν σκληρά κατά τη μεταπολεμική περίοδο για να κρατήσουν την Ελλάδα μακριά από το να πέσει στο Σοβιετικό στρατόπεδο και υποστήριξαν την ένταξη της στο ΝΑΤΟ.
Πολλοί κατηγορούν εδώ και καιρό την ΕΕ για ελαφρότητα σχετικά με την κρίση στην Ουκρανία και τώρα με την προσοχή της στις αυθαίρετες ευρω-παραμέτρους, φαίνεται να είναι διατεθειμένη να βγάλει την Ελλάδα από την Ευρωζώνη, μη προβλέποντας ένα ισχυρό οικονομικό ντόμινο απέναντι σε όλες τις χώρες, θέτοντας σε κίνδυνο παράλληλα τα 70 χρόνια προσπάθειας να κρατηθεί σταθερά η χώρα στο δυτικό στρατόπεδο.
Ο Τσίπρας συνεχίζει να αψηφά τον εκφοβισμό από τις Αρχές των Βρυξελλών, όπως τονίζει ο αρθρογράφος, τονίζοντας πως η ελληνική Κυβέρνηση προσπαθεί να βγάλει την κρίση έξω από το στενή σφαίρα του κανόνων των Συμβάσεων και να ασχοληθεί με το θέμα στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.
Με αφορμή τη συνάντηση του Α. Τσίπρα με τη Γερμανίδα Καγκελάριο, την ερχόμενη Δευτέρα 23 Μαρτίου, και τις δηλώσεις της ίδιας ενώπιον του γερμανικού Κοινοβουλίου χθες ότι “κανείς δεν μπορεί να περιμένει μια λύση για τα προβλήματα στην Ελλάδα το απόγευμα ή το βράδυ της Δευτέρας”, ο αρθρογράφος επισημαίνει ότι αυτή η κίνηση, μοιάζει να στρέφει πλέον την προσοχή όλων μας στην επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στη Μόσχα, στις 8 Απριλίου.
Ο Delamaide υπενθυμίζει τους ισχυρούς δεσμούς της Ελλάδας με τη Ρωσία, κυρίως εξαιτίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όσο και τις πολιτικές ρίζες και του Έλληνα Πρωθυπουργού, αλλά και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που προέρχονται από το “Μαρξιστικό Κίνημα” και το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.
Εφιστώντας την προσοχή στην ΕΕ, τονίζει πως “όσοι ήθελαν να πιστεύουν ότι ο Πούτιν είναι στα όρια της καταστροφής και ότι η Ρωσία έχει αρκετά προβλήματα από μόνη της για να στρέψει την οποιαδήποτε σκέψη της στην μικρή και φτωχή Ελλάδα, υποτιμούν το στρατηγικό όραμα που δεν έχει παρωπίδες, του Ρώσου ηγέτη“.
Το ΝΑΤΟ, όπως είναι γνωστό, βρίσκεται σε υψηλή επιφυλακή όσον αφορά τις χώρες της Βαλτικής και την Πολωνία μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Αυξάνεται η ανησυχία στην Ουάσινγκτον ότι η Μόσχα θα επεκτείνει την επιρροή της στη νοτιοανατολική πλευρά της Ευρώπης.
Άλλωστε “αυτός ήταν ο λόγος της επίσκεψης της βοηθού υπουργού Εξωτερικών, Βικτόριας Νούλαντ, στην Αθήνα, νωρίτερα αυτή την εβδομάδα. Μια φωτογραφία που κυκλοφόρησε ευρέως, παρουσιάζει μια χαλαρή κουβέντα της Νούλαντ με τον Τσίπρα , και χωρίς αμφιβολία πρόκειται να εντυπωσιάσει Βρυξέλλες και Βερολίνο, με την προσοχή που δίνεται από την Ουάσιγκτον“, σημειώνει ο αρθρογράφος.
Ο Darrell Delamaide, συνεχίζει το άρθρο του, λέγοντας πως από τη μια, οι ΗΠΑ ανησυχούν για την κατάσταση στην Ουκρανία και από την άλλη για τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να επέμβουν άμεσα , αλλά επιθυμούν να συνεχίσουν να πιέζουν τους Ευρωπαίους να λύσουν το θέμα με έναν τρόπο που δεν θα εκθέσει την Ευρωπαϊκή Ήπειρο σε οικονομική η πολιτική αστάθεια.
Ωστόσο, υπάρχουν λίγοι λόγοι για αισιοδοξία, δεδομένου του ιστορικού της ΕΕ στην πολιτική μυωπία. Στην θέμα της Ουκρανίας, όπως νωρίτερα κατά τη διάρκεια της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, οι Ευρωπαίοι ηγέτες φαίνεται να αγνοούν την γεωπολιτική πραγματικότητα και να επιδιώκουν τα δικά τους στενά εθνικά συμφέροντα κατευθυνόμενοι από τις πιέσεις των ψηφοφόρων τους.
Οι ΗΠΑ είχαν τελικά είχαν παρέμβει για να αναλάβουν ηγετικό ρόλο στον κατευνασμό της βίας στις πρώην γιουγκοσλαβικές δημοκρατίες και μπορεί να διεκδικήσουν ακόμα έναν τέτοιο άμεσο ρόλο προκειμένου να “έρθει η Ευρώπη στα συγκαλά της”, όσον αφορά στην Ελλάδα.
Το Βερολίνο προσπαθεί να πιέσει την Ελλάδα, λειτουργώντας σαν να έχει όλους τους άσους στο μανίκι του. Ωστόσο, αποδεικνύεται ότι ο Τσίπρας έχει έναν τέτοιο άσο στο μανίκι του και είναι έτοιμος να τον χρησιμοποιήσει, καταλήγει το άρθρο.
Επιμέλεια: Κατερίνα Καλτσά, (Δημοσιογράφος)
