Κι εκεί που κάπως, ο Αλέξης Τσίπρας είχε καταφέρει να με εκπλήξει ευχάριστα την πρώτη μέρα μετά τις εκλογές που τον έβγαλαν νικητή, έρχεται η χθεσινή μέρα και διαλύει και το ελάχιστο goodwill που είχε πάει να δημιουργήσει.
Exhibit A: τοποθετεί τον Πάνο Καμμένο στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας – ως υπεύθυνη δύναμη στο τιμόνι των ενόπλων δυνάμεων να υποθέσω; Exhibit B: τοποθετεί τον Παναγιώτη Λαφαζάνη στο νέο υπερ-υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης – σε αυτό θα ήθελα να σταθούμε λίγο. Δεν μας έφταναν τα παλαιότερα δείγματα γραφής που είχε δώσει ο κύριος Λαφαζάνης, είπε να μας φρεσκάρει τη μνήμη και δήλωσε πως η κυβέρνηση σκοπεύει να σταματήσει άμεσα κάθε ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ (και του ΟΛΠ όπως μάθαμε από άλλον υπουργό). Όταν ερωτήθηκε πώς με τέτοιες ενέργειες η κυβέρνηση θα μπορέσει να ολοκληρώσει την αξιολόγηση, απάντησε: “Ποια αξιολόγηση; Εμείς θα αξιολογούμαστε καθημερινά από τον ελληνικό λαό”. Exhibit C: ο νέος υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Γιώργος Κατρούγκαλος δήλωσε χθες βράδυ στο Mega πως “ανακαλούνται όλες οι απολύσεις που έγιναν βάσει των μνημονιακών δεσμεύσεων”, ενώ “δεν αναγνωρίζονται” οι ποσοτικοί στόχοι που είχαν συμφωνηθεί μεταξύ της προηγούμενης κυβέρνησης και της Τρόικα. So much για τη συνέχεια του κράτους. Πάω στο Exhibit D κι εκεί θα αναγκαστώ να σταματήσω, αν και θα μπορούσα να συνεχίσω, χρησιμοποιώντας αρκετά γράμματα της αλφαβήτου ακόμα. Κρίναμε σκόπιμο να ανοίξουμε κι άλλο μέτωπο αντιπαράθεσης με τις Βρυξέλλες, στο θέμα των ευρωπαϊκών κυρώσεων ενάντια στη Ρωσία, έχοντας ενδεχομένως την ψευδαίσθηση πως στα δύσκολα θα βρούμε έναν σύμμαχο στο πρόσωπο του Vladimir Putin.
Πιστεύω ακράδαντα πως ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορεί να κλείσει η όποια διαπραγμάτευση με τους δανειστές μας χωρίς να μας πάρει και να μας σηκώσει είναι να το πάμε συναινετικά: αν άφηνε στην άκρη η κυβέρνηση τους λεονταρισμούς, τις παράλογες απαιτήσεις και τις κόντρες με τη Γερμανία, έχοντας ένα σαφές σχέδιο του τι μπορεί να δώσει σε αντάλλαγμα για τις ανάσες που θέλει να εξασφαλίσει, θα είχε ενδεχομένως μια ελπίδα να πετύχει κάτι.
Πολύ φοβάμαι όμως, αν κρίνουμε από τη διάθεση που αποτυπώνεται παραπάνω, πως άθελα της ή επίτηδες, είναι ζήτημα χρόνου πριν η νέα κυβέρνηση εξαγριώσει τους δανειστές μας για τα καλά. Απομένει ελάχιστος χρόνος για να γυρίσει το πλοίο ρότα, ας ελπίσουμε να τον εκμεταλλευτούν.
