Κυρ. Μητσοτάκης: Η Εθνική ομάδα μπάσκετ κωφών γυναικών είναι παράδειγμα προς μίμηση

Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκος Μητσοτάκης, παρενέβη σήμερα, στον ραδιοφωνικό σταθμό «Sport FM» και την εκπομπή «Μπαμ και Κάτω», όπου φιλοξενούνταν η Εθνική ομάδα μπάσκετ κωφών γυναικών, που κατέκτησε, πριν από μερικά εικοσιτετράωρα, το χρυσό μετάλλιο στους  Deaflympics.
 
Ο κ. Μητσοτάκης ανέφερε τα εξής: 
 
«Είχα την ευκαιρία να τις δω πριν φύγουν να πάνε να διακριθούν και να μας φέρουν το χρυσό μετάλλιο. Θέλω να ξέρετε πόσο υπερήφανους μας κάνατε όλους και πόσο δύναμη πήρα κι εγώ από τη συνάντησή μας. Είστε πραγματικά ένα παράδειγμα προς μίμηση. Τα συγχαρητήριά μου και στον “Sport FM”, που σας δίνει τη δυνατότητα να προβάλετε περισσότερο αυτόν τον πολύ μεγάλο αγώνα τον οποίο κάνετε, σε αντίξοες, σε δύσκολες συνθήκες. Αποδεικνύετε ότι τίποτα δεν είναι εμπόδιο για εσάς. Μας κάνατε πάρα πάρα πολύ υπερήφανους.  
 
Τα κορίτσια και όλη μας η ομάδα, βέβαια, χρειάζονται υποστηρικτές. Όπως χρειάζονται και όλα τα άτομα με αναπηρία τα οποία ασχολούνται με τον αθλητισμό και φέρνουν διακρίσεις. Σήμερα, είχα την ευκαιρία να συναντηθώ με τα παιδιά που έφεραν τα μετάλλια από το παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου. Οι ιστορίες τις οποίες ακούμε είναι πάντα ίδιες. Είναι ιστορίες μιας πολύ μεγάλης προσπάθειας σε αντίξοες συνθήκες, πάντα με την αμέριστη στήριξη – και θέλω να το πω αυτό – των οικογενειών και των προπονητών τους. Πρέπει να πούμε ότι όλοι οι προπονητές παρέχουν τις υπηρεσίες τους δωρεάν στα παιδιά αυτά, τα οποία αγωνίζονται και υψώνουν πάντα πολύ ψηλά τη γαλανόλευκη. Αλλά, πάνω απ’ όλα, κάνουν οι ίδιες και οι ίδιοι οι αθλητές μας μια πολύ μεγάλη, μια τεράστια  ψυχική υπέρβαση. Δεν το βάζουν κάτω. Δεν βλέπουν την αναπηρία τους ως ένα αξεπέραστο εμπόδιο. Και αυτό είναι ένα μάθημα ζωής για όλους μας.
 
Πίσω από την Ελλάδα της γκρίνιας και της μιζέριας υπάρχει μια άλλη Ελλάδα, η οποία καινοτομεί, δημιουργεί, η οποία διακρίνεται. Πάντα πιστεύω ότι στη ζωή, όταν μας τυχαίνουν – και  σε όλους τυχαίνουν – αντιξοότητες, σε κάποιους βέβαια πολύ μεγαλύτερες και σε κάποιους μικρότερες, υπάρχουν δύο δρόμοι: Ο ένας είναι να σκύψει κάποιος το κεφάλι και να αντιμετωπίσει τα πράγματα μόνο μέσα από την πικρία και το παράπονο. Ο δεύτερος είναι να κοιτάξει κανείς να πάρει τη ζωή στα χέρια του και να μετατρέψει την αντιξοότητα σε ευκαιρία για κάτι καλύτερο. Τα κορίτσια μας το έκαναν αυτό. Μας έχουν κάνει, για άλλη μια φορά, πολύ υπερήφανους. Και θέλω και μέσα από τη δική σας τη συχνότητα από καρδιάς να τις συγχαρώ».