Ιδιαίτερη αίσθηση έκανε η εμφάνιση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή σε εκδήλωση στο συνεδριακό κέντρο Ι. Βελλίδης της ΔΕΘ χθες, όπου πλήθος κόσμου τον υποδέχθηκε με χειροκροτήματα, χειραψίες και αγκαλιές, θυμίζοντας προεκλογική ομιλία…
Στην εκδήλωση, η οποία αφορούσε παρουσίαση της έκδοσης για την πολιτική οικονομία της Ελλάδας την περίοδο 2000-2015, την οποία επιμελήθηκαν οι καθηγητές Παντελής Σκλιάς και Σπύρος Ρουκανάς, έδωσαν επίσης το “παρών” η υφυπουργός Μακεδονίας – Θράκης Μαρία Κόλλια – Τσαρουχά, ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολος Τζιτζικώστας, ο γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας Λευτέρης Αυγενάκης, όλοι οι βουλευτές του κόμματος στην Α΄ και Β΄ εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης (Κ. Γκιουλέκας, Στ. Καλαφάτης, Έλενα Ράπτη. Θ. Καράογλου, Σ. Αναστασιάδης), ο βουλευτής Σερρών Κώστας Καραμανλής του Αχιλλέα, η ευρωβουλευτής Μαρία Σπυράκη, πρώην υπουργοί, υφυπουργοί και βουλευτές, ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος Ευάγγελος Αντώναρος, ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, ο πρύτανης του ΑΠΘ Περικλής Μήτκας, κ.α
Ο δε βουλευτής της ΝΔ και αντιπρόεδρος της Βουλής, Νικήτας Κακλαμάνης φρόντισε να επισημάνει ότι “οι πολιτικές απόψεις και οι πολιτικές προσεγγίσεις που θα ακούσετε χαρακτηρίζουν και δεσμεύουν εμένα και δεν θέλω να χρεωθούν στο κόμμα μου και πολύ περισσότερο στον αρχηγό του κόμματος τον Κυριάκο Μητσοτάκη”. Και στην ομιλία του – που θύμιζε κι αυτή προεκλογικό λόγο είπε: “Τα Μνημόνια ήρθαν επί των ημερών του Ανδρέα Παπανδρέου και καθιερώθηκαν επί των ημερών του γιου του, Γιώργου Παπανδρέου”. Κατηγόρησε ακόμη τον Γιώργο Παπανδρέου ότι “εξαπάτησε τον ελληνικό λαό” και την ΕΛΣΤΑΤ ότι λειτούργησε ως “Δούρειος Ίππος” με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε για την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ.
Καταλόγισε όμως ευθύνες και στην κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη: “Αλλος σχεδίασε, άλλος αποφάσισε, άλλος παρήγγειλε, άλλος υπέγραψε-όλα αυτά έχουν το όνομα κυβέρνηση Σημίτη- άλλος πλήρωσε και αυτό έχει το όνομα κυβέρνηση Καραμανλή. Αυτή ήταν η αλήθεια”.
Ο κύριος Κακλαμάνης, συνεχίζοντας τη δημόσια υποστήριξή του στον Κώστα Καραμανλή, είπε ακόμη: “Κατεβλήθησαν τεράστιες προσπάθειες από ανομολόγητα κέντρα για να χάσει τις εκλογές του 2007 ο Κώστας Καραμανλής, όπως αποδείχθηκε περίτρανα με την υπόθεση Βατοπεδίου, όπως ενδέχεται να αποδειχθεί με την υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ και πιθανώς στο μέλλον με το σκάνδαλο των υποκλοπών και το σχέδιο “Πυθία”. Έπρεπε να τιμωρηθεί ο Κώστας Καραμανλής γιατί έκανε το “τραγικό λάθος” να συμπεριλάβει στο πολιτικό του λεξιλόγιο εκτός από τη λέξη «ναι» και τη λέξη «όχι»”.
Στο πλαίσιο της παρουσίασης της έκδοσης, ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Αχιλλέας Ζαπράνης είπε ότι μετά την είσοδο στην ΟΝΕ όλα έγιναν στην Ελλάδα προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή στην οποία έπρεπε, στάλθηκε “λάθος μήνυμα” στους εταίρους και “χάθηκαν” οι αγορές. Για τον Κώστα Καραμανλή εξέφρασε την άποψη ότι πρέπει να έζησε “δραματικές στιγμές” το 2009 με όσα γνώριζε για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, το τι ήταν διατεθειμένος να ακούσει ο ελληνικός λαός και τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γιώργο Παπανδρέου να λέει πως “λεφτά υπάρχουν”. Στο πλαίσιο αυτό χαρακτήρισε “πολύ ορθή” την απόφαση του Κώστα Καραμανλή να πάει σε πρόωρες εκλογές το 2009.
Το δικό του συμπέρασμα για την εφαρμογή των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής στην Ελλάδα κατέθεσε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιά Σπύρος Ρουκανάς: “Η οικονομική πολιτική της λιτότητας ήταν λανθασμένη ως μέσο για την έξοδο από την ύφεση, αλλά και υπεύθυνη για τη διόγκωση του δημόσιου χρέους. Η λιτότητα έφερε ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που αρχικά είχαν διακηρύξει οι εισηγητές της. Η Ελλάδα με την υιοθέτηση του τρίτου Μνημονίου αποσκοπεί να ξεπεράσει τις αιτίες που οδήγησαν σε ύφεση και διόγκωση του δημόσιου χρέους υιοθετώντας, όμως, το ίδιο μείγμα οικονομικής πολιτικής, τη λιτότητα”.
Ενώ ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου Παντελής Σκλιάς, εκ των επιμελητών της έκθεσης, υποστήριξε ότι κατά την περίοδο 2004-2008 “διαπιστώθηκε πως το μεγαλύτερο μέρος της αύξησής του χρέους οφείλεται στην ανάγκη αναχρηματοδότησης δανείων που είχαν συναφθεί παλαιότερα, καθώς, επίσης, και σε εξοπλιστικά προγράμματα, που, επίσης, είχαν συμφωνηθεί σε προηγούμενες κυβερνητικές περιόδους. Τα στοιχεία και τα ευρήματα αποκαλύπτουν πως ότι η δημόσια δαπάνη για τόκους κατά την τριετία 2001 – 2003 ήταν 26,8 δισ. ευρώ και την τετραετία 2005-2008 ήταν 41,4 δισ. ευρώ ενώ για το έτος 2010 ήταν 13,2 δισ. ευρώ. Επίσης αποδεικνύουν τη ραγδαία αύξηση της δημόσιας δαπάνης για την εξυπηρέτηση του χρέους επί δανείων τα οποία είχαν συναφθεί σε προηγούμενες του 2004 κυβερνητικές περιόδους. Το συμπέρασμα είναι ότι την περίοδο 2004-2009 αντιμετωπίζεται το ζήτημα του υψηλού δημοσίου χρέους σε συνθήκες ιδιαίτερα επιβαρυμένες και δεσμευτικές από προηγούμενα έτη”.