Ως απέλπιδα προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να διατηρήσει τη φήμη του χαρακτηρίζει το περιοδικό Politico τη σύνοδο των χωρών του Νότου που συγκαλεί την Παρασκευή στην Αθήνα ο Έλληνας Πρωθυπουργός. Όπως χαρακτηριστικά γράφει το περιοδικό στο άρθρο του με τίτλο «Alexis Tsipras, the escapologist» ο στόχος της Συνόδου της Παρασκευής στην οποία θα δώσει το παρών και ο Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, ενώ φαινομενικά έχει ως κεντρικό θέμα έχει τη δημιουργία ενός μετώπου των χωρών του Νότου απέναντι στην οικονομική κρίση και το προσφυγικό, στην πραγματικότητα «έχει στόχο την ανάγκη του Τσίπρα να δείξει ότι έχει ακόμα επιρροή στο διεθνές τοπίο».
«Ο Έλληνας πρωθυπουργός κατάφερε το 2015 το φαινομενικά ακατόρθωτο. Μπορεί να το ξανακάνει τώρα;» αναρωτιέται ο αρθρογράφος υπενθυμίζοντας την πολύμηνη διαπραγμάτευση που έφερε στο χείλος της χρεοκοπίας την Ελλάδα, το δημοψήφισμα, το τρίτο Μνημόνιο και τελικά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου στις οποίες επικράτησε ο κ. Τσίπρας.
Επικαλούμενο τις απόψεις των επικριτών του Αλέξη Τσίπρα το περιοδικό επισημαίνει ότι η πολιτική ισχύς του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα είναι υπό κατάρρευση: «Το κόμμα βρίσκεται πίσω από τη Νέα Δημοκρατία στις δημοσκοπήσεις και η δημοτικότητα του πρωθυπουργού βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα» και προσθέτει ότι «ο Τσίπρας δεν έχει τίποτα σπουδαίο να παρουσιάσει στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ το φθινόπωρο εκτός από την επιβολή νέων μέτρων λιτότητας ορισμένα από τα οποία – όπως η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού και οι εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις – έκοψαν τη φόρα των προκατόχων του».
Παράλληλα o καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Οικονομίας Γιώργος Παγουλάτος επισημαίνει στο Politico ότι «η κυβέρνησή του έχει κατηγορηθεί για την τοποθέτηση “φιλικών προσώπων” στο δημόσιο τομέα – μια πολύχρονη παράδοση στην Ελλάδα. Στην πραγματικότητα η χαοτική κατάσταση στη δημόσια διοίκηση έχει προσφέρει στην αντιπολίτευση πολλά “πυρομαχικά” σε καθημερινή βάση» και τονίζει ότι «είναι προδήλως ένας επιτυχημένος πολιτικός».
Μάλιστα ο καθηγητής κ. Παγουλάτος παρατηρεί ότι «άσχετα με τις πολιτικές του απόψεις κατάφερε να πάρει ένα κόμμα από το 4% και να το κάνει κυβέρνηση κερδίζοντας εκλογές και δημοψηφίσματα. Και μάλιστα τον Σεπτέμβριο του 2015 κατάφερε να κερδίσει με την ακριβώς αντίθετη πλατφόρμα από αυτή του Ιανουαρίου του 2015» και εξηγεί ότι «ο Τσίπρας είναι ο μόνος πολιτικός στην Ελλάδα που έχει καταλάβει τον παράγοντα της πολιτικής “μετά την αλήθεια”. Θα πει πως για ό,τι κάνει, δεν είναι ο ίδιος υπεύθυνος, ότι τα χέρια του είναι δεμένα λόγω των αποφάσεων των προκατόχων του. Κι αυτό είναι αλήθεια, αλλά δεν είναι ολόκληρη η αλήθεια. Ωστόσο καταφέρνει και χρησιμοποιεί τον παράγοντα της καλής διάθεσης (feel-good factor) που οι άνθρωποι χρειάζονται γιατί γνωρίζουν ότι βρίσκονται σε δύσκολη θέση, αλλά θέλουν να νιώθουν καλά».
Σύμφωνα με τον κ. Παγουλάτο «ο Τσίπρας είναι κτήνος (beast, όπως ακριβώς γράφει το περιοδικό). Οι πολιτικές του είναι συγκρουσιακές. Δεν μπορεί να παράξει αποτελέσματα, δεν τον ενδιαφέρει, βαριέται. Αλλά ο τομέας του είναι οι νίκες στις εκλογές. Δώστε του ένα βάθρο, ένα αμφιθέατρο, μια νίκη ή μια ήττα. Εκεί είναι ασταμάτητος».
Αυτό που έχει καταφέρει, γράφει το Politico, είναι ότι έχει ενσωματώσει τον θυμό και έχει ενταχθεί στο κυρίαρχο ρεύμα. «Το πόσο όμως αυτό θα διαρκέσει θα εξαρτηθεί κυρίως από το πώς η Ευρώπη θα διαλέξει να χειριστεί την Ελλάδα όταν οι αξιωματούχοι της θα επιστρέψουν στην Αθήνα για να αξιολογήσουν την εφαρμογή της συμφωνίας του περσινού Ιουνίου» προσθέτει με νόημα ο αρθρογράφος.
Το ερώτημα που έχουν όλοι είναι πώς ο Τσίπρας μόνος του θα μπορέσει να αναστρέψει τις κακές ειδήσεις των τελευταίων τεσσάρων τριμήνων στην οικονομία, τις συγκρούσεις των υπουργών του στα ΜΜΕ που απειλούν να εκτροχιάσουν την αξιοπιστία της κυβέρνησής του και την τελευταία κόντρα του Νίκου Παππά με τους ιδιοκτήτες τηλεοπτικών καναλιών.
«Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι ένας ισχυρός ηγέτης δεν μπορεί να αντικαταστήσει τις υγιείς πολιτικές και την απασχόληση ικανών δημοσίων υπαλλήλων, τομείς οι οποίοι δεν αποτελούν το “ισχυρό του χαρτί”» παρατηρεί ο αρθρογράφος του Politico και καταλήγει το άρθρο ότι «είναι άγνωστο αν το “χρυσό παιδί” της Αριστεράς θα διαχειριστεί την τετραετή λαϊκή εντολή ή θα υποχρεωθεί να βγει ξανά στους δρόμους μετά από μια ήττα του σε πρόωρες εκλογές. Στη Βουλή δείχνει να είναι ήρεμη δύναμη αλλά αν επιστρέψει στον ρόλο της αντιπολίτευσης τότε είναι πιθανό να επιστρέψει στο αγωνιστικό παρελθόν του. Ένα είναι σίγουρο ότι είτε είναι πρωθυπουργός είτε όχι, δεν πρόκειται να πάει πουθενά».