Η κρίσιμη διαπραγμάτευση της ελληνικής πλευράς με τους εκπροσώπους των δανειστών στο Παρίσι δεν οδηγεί, απ’ ότι φαίνεται, σε συμφωνία.
Παρά την όποια πρόοδο που σημειώθηκε κατά τη διάρκεια των διαρκών διαβουλεύσεων, οι πληροφορίες για την εξέλιξή της διαπραγμάτευσης συντείνουν στο ότι η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται μπροστά σε τοίχο.
Οι δανειστές τηρούν άκαμπτη στάση και παραμένουν ανυποχώρητοι στις απαιτήσεις τους για λήψη μέτρων που η θέσπισή τους θα κλονίσει την εύθραυστη κυβερνητική ισορροπία, όπως οι αλλαγές στο πλαίσιο που καθορίζει τις ομαδικές απολύσεις.
Αγεφύρωτο φαίνεται να είναι και το χάσμα για την εκτίμηση του δημοσιονομικού κενού για το 2015, που είναι καθοριστικό για την λήψη μέτρων δημοσιονομικού και εισπρακτικού χαρακτήρα, αφού η Τρόικα το υπολογίζει στα 2,5 δισ. ευρώ και η ελληνική πλευρά στα 350 εκατ. ευρώ.
Το γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα διέρρεαν από την πλευρά των δανειστών σενάρια για παράταση της ισχύος του μνημονίου ή υπογραφής νέου, είναι ενδεικτικό των διαθέσεών τους να μην αποδεχτούν τις εκτιμήσεις και τις ενστάσεις της ελληνικής πλευράς και φανερώνουν την αδυναμία ή την αδιαφορία τους να κατανοήσουν τους φόβους για αποσταθεροποίηση της πολιτικής κατάστασης σε περίπτωση λήψης νέων μέτρων.
Άλλωστε, το αδιέξοδο επίτευξης συμφωνίας φάνηκε και από το γεγονός ότι τόσο η ρύθμιση για τις 100 δόσεις όσο και η κατάθεση του προϋπολογισμού του ’15 δεν είχαν την αποδοχή της Τρόικας αλλά έγιναν μονομερώς από την ελληνική πλευρά.
Η ελληνική κυβέρνηση ελπίζει σε μια πολιτική λύση του προβλήματος σε επίπεδο κορυφής, πράγμα ούτε εύκολο ούτε απλό.
Φαίνεται ότι οι δανειστές, τόσο οι Γερμανοί όσο και το ΔΝΤ, θα συνεχίσουν να απαιτούν πλήρη εφαρμογή του Προγράμματος αναζητώντας τα αποτελέσματα στην εφαρμογή συγκεκριμένων μέτρων και όχι διαβεβαιώσεις.
Το ότι η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται “στην κόψη του ξυραφιού” καθόλου δεν τους ενδιαφέρει.