Μια ανάσα από ένα πιθανό Grexit και λίγα μόνο λεπτά πριν την τελική εκπνοή του deadline το οποίο μας είχε δοθεί, η ελληνική κυβέρνηση απέστειλε χθες (και υπογεγραμμένες) τις προτάσεις της στους θεσμούς, οι οποίοι θα τις αξιολογήσουν σήμερα. Με το προτεινόμενο αυτό πακέτο ζητάμε από τον ESM ένα δάνειο 53,5 δισ. ευρώ, από τώρα έως και τον Ιούνιο του 2018, με την κυβέρνηση να συνεχίζει να υποστηρίζει ότι η συμφωνία θα πρέπει να περιλαμβάνει δέσμευση για μέτρα που θα καταστήσουν “βιώσιμο και εξυπηρετήσιμο” το χρέος. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Eurogroup Jeroen Dijsselbloem, οι δανειστές θα προχωρήσουν σε ετυμηγορία σχετικά με τις ελληνικές προτάσεις κατά πάσα πιθανότητα σήμερα, με “τη σημαντική απόφαση για την Ελλάδα” να αναμένεται να ληφθεί στο Eurogroup του Σαββάτου. Μπορούμε άραγε να προεξοφλήσουμε την αποδοχή των ελληνικών προτάσεων από τους θεσμούς;
Στα θετικά προσμετρώ την εκτίμηση του Jean-Claude Juncker ότι η πρότασή μας κινείται στη σωστή κατεύθυνση, όπως μας μετέφερε με δήλωσή του ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης, μετά τη συνάντηση που είχε στις Βρυξέλλες με τον πρόεδρο της Κομισιόν. Σας αφήνω με την εξής σκέψη, η οποία δεν ήταν δική μου, αλλά ανήκει σε κάποιον που εκτιμώ και εμπιστεύομαι πολύ όσον αφορά την πολιτική του κρίση: όταν ακούμε τον πλέον καχύποπτο (για να το θέσουμε κομψά) Wolfgang Schäuble να αστειεύεται, αποκαλύπτοντας στιχομυθία με τον Αμερικανό ομόλογό του Jack Lew κατά την οποία του λέει ότι θα έπαιρνε η Ευρωζώνη το Πουέρτο Ρίκο, αν έπαιρνε η Αμερική την Ελλάδα, καταλαβαίνουμε ότι μάλλον οδεύουμε προς συμφωνία. Γιατί; Γιατί κανείς σοβαρός πολιτικός δεν θα αστειευόταν με αυτόν τον τρόπο, λίγα εικοσιτετράωρα πριν οδηγήσει με την απόφασή του έναν λαό στη δυστυχία που θα συνεπάγετο για τους Έλληνες ένα Grexit.
Ελπίζω παρά το επώδυνο των μέτρων που περιέχονται στη συμφωνία να έχουμε σύντομα μια επιστροφή στην κανονικότητα και μια τελευταία ευκαιρία να θέσουμε τη ζωή μας και τη χώρα μας σε νέες, πιο στέρεες βάσεις.
