Economist: Η συμφωνία θα φέρει και τρίτο Μνημόνιο

Εντός του Ιουνίου θα πρέπει να βρεθεί κάποια λύση μεταξύ Ελλάδας και πιστωτών καθώς τα περιθώρια στενεύουν, σημειώνει σε νέο του άρθρο ο Economist ο οποίος αναγνωρίζει ότι υπάρχει περίπτωση να υπάρξει καταστροφικό αδιέξοδο που θα οδηγήσει την Ελλάδα στη στάση πληρωμών, στην επιβολή κεφαλαιακών αναγκών, πάγωμα καταθέσεων και έξοδο από το ευρώ.

Σύμφωνα με τον Economist, η σύγκλιση των απόψεων και από τις δυο πλευρές φαίνεται ότι μπορεί να επιφέρει μια συμφωνία όσο τελειώνει ο χρόνος και τα χρήματα. “Μέχρι τώρα, η κυβέρνηση έχει καταφέρει να πληρώνει μισθούς και συντάξεις και ταυτόχρονα να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της προς τους δανειστές. Αλλά για να το κάνει αυτό έχει υποχρεωθεί να προχωράει σε μια σειρά από όλο και πιο απελπιστικούς ελιγμούς – όπως το να παίρνει τα αποθεματικά από φορείς, δήμους και δημόσιους οργανισμούς. Οι καθυστερήσεις, στο μεταξύ, συσσωρεύονται, καθώς οι επιχειρήσεις που κάνουν δουλειές με το Δημόσιο δεν έχουν πληρωθεί και οι εξαγωγείς περιμένουν μάταια τις επιστροφές του ΦΠΑ” σημειώνει στο άρθρο του ο Economist.

Και συνεχίζει: “Αυτές οι τακτικές μπορούν να ακολουθηθούν για λίγο. Επίσης, είναι αντιπαραγωγικές, δεδομένου ότι βλάπτουν τον ιδιωτικό τομέα και, συνεπώς, πιέζουν τα φορολογικά έσοδα. Η Ελλάδα έχει πέσει σε ύφεση και έχει ματαιωθεί η πορεία της ανάκαμψης που είχε δρομολογηθεί τους πρώτους εννέα μήνες του 2014. Η οικονομία της έχει συρρικνωθεί κατά 0,4% το τελευταίο 3μηνο του 2104 και επιπλέον 0,2% το πρώτο τρίμηνο του 2015. Η Κομισιόν προβλέπει για τον Μάιο ότι η οικονομία της χώρας θα αυξηθεί κατά μόλις 0,5% μέσα στο 2015, ενώ το Νοέμβριο είχε πρόβλεψη για 2,9%. Η βελτίωση του οικονομικού κλίματος του προηγούμενου διαστήματος βυθίστηκε ξανά την άνοιξη, γεγονός που υποδηλώνει το ότι βαθαίνει η ύφεση”.

Σε ό,τι αφορά τις τράπεζες, o Economist επισημαίνει ότι δεν βρίσκονται σε καλή κατάσταση, καθώς εξαρτώνται άμεσα από τον ELA της ΕΚΤ, ενώ οι τραπεζικές καταθέσεις να μειώνονται σημαντικά. “Η διαρκώς αυξανόμενη πίεση προς την Ελλάδα προκαλεί την κυβέρνηση να διαπραγματευτεί ουσιαστικά μετά από μήνες καθυστερήσεων στις συνομιλίες. Η απόφαση, στα τέλη Απριλίου, να μπει σε δεύτερη μοίρα ο Γιάνης Βαρουφάκης, ο οποίος είχε αποξενώσει τους συναδέλφους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης, μέσω της συγκρουσιακής προσέγγισης του, βοήθησε. Ο κ. Τσίπρας, ο οποίος -πλέον- ασχολείται σε μεγάλο βαθμό με τη διαδικασία και εμφανίζει ένα πιο συμφιλιωτικό τόνο, προσπαθεί να συσπειρώσει το κόμμα του και να επιμείνει στις κόκκινες γραμμές του” επισημαίνει.

Παράλληλα, αναφέρει πως ακόμη και οι πιστωτές της Ελλάδας είναι διχασμένοι ως προς το Grexit. Μπορεί άπαντες να θεωρούν πως πλέον η Ευρωζώνη είναι καλά αρματωμένη και οι τραυματισμοί που θα επιφέρει η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ να είναι βραχυπρόθεσμοι, ωστόσο η ανησυχία ότι μακροπρόθεσμα θα πληγεί η Νομισματική Ένωση υπάρχουν σε αρκετούς φορείς χάραξης πολιτικής.

Κατά το άρθρο, εξακολουθεί να υπάρχει δυσκολία στον συμβιβασμό, αν και πλέον οι γενικές γραμμές αρχίζουν να έρχονται στο προσκήνιο. Η δεινή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας οδηγεί στο συμπέρασμα πως ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα στο 3% δεν είναι εφικτός – πόσο μάλλον τα μελλοντικά πλεονάσματα της τάξης του 4%. Η Αθήνα, από τη μεριά της, έχει αποδεχθεί την ανάγκη να απλοποιήσει το σύστημα του ΦΠΑ – κάτι που θα μπορούσε να αποφέρει έσοδα έως και 1% του ΑΕΠ. Αυτό θα βοηθήσει να αντισταθμιστούν οι ζημιές από την ύφεση.

“Η κυβέρνηση έχει πιο ήπια ρητορική απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις, προχωρεί στην πώληση του ΟΛΠ, αλλά θα πρέπει να προχωρήσει και σε άλλες για να βρει έσοδα. Ακόμη και οι κόκκινες γραμμές του Τσίπρα -περαιτέρω μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις- μπορούν να μουτζουρωθούν, καθώς μπορούν να γίνουν μειώσεις με έμμεσο τρόπο, όπως η μείωση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων”, αναφέρει το άρθρο.

Σε ό,τι αφορά την επίτευξη ή μη συμφωνίας, αναφέρει ότι μια συμφωνία εξακολουθεί να εμφανίζεται ως η πιο πιθανή έκβαση, με τόσα πολλά που έχουν να χάσουν οι δύο πλευρές και τόσα πολλά να κερδίσουν. Μια συμφωνία δεν θα ξεκλειδώσει αμέσως νέο χρήμα, καθώς θα πρέπει να εγκριθεί από τα κοινοβούλια των πιστωτριών χωρών και ειδικά από το γερμανικό. Θα επιτρέψει, όμως, στην ΕΚΤ να συμβάλει στην αντιμετώπιση της άμεσης κρίσης ρευστότητας, αυξάνοντας προσωρινά το όριο των εντόκων γραμματίων που μπορεί να εκδίδει η ελληνική κυβέρνηση. Αυτό, όμως, θα προετοιμάσει το έδαφος για το επόμενο επεισόδιο του ελληνικού δράματος: την προσφυγή σε ένα τρίτο Μνημόνιο.