Θλίψη. Δεν νομίζω πως υπάρχει άλλο συναίσθημα που να περιγράφει τη χθεσινή εικόνα της Βουλής κατά τη συζήτηση για την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Οι εκπρόσωποί μας ανέβασαν χθες άλλο ένα σόου χαμηλής αισθητικής, αυτό το οποίο μου έκανε όμως πιο πολύ εντύπωση είναι πως οι λέξεις μοιάζει να έχουν χάσει πια το νόημά τους.
Η ιστορία αυτή ξεκίνησε σχετικά καλοκάγαθα με δυο λέξεις: το περίφημο success story. Η “πρωτοφανής επιτυχία” της προηγούμενης κυβέρνησης φιγουράριζε παντού, κι ας βλέπαμε ένα σωρό κακώς κείμενα, μέχρι που η φούσκα έσκασε και η λέξη έχασε το νόημα της: απέκτησε ειρωνική μόνο χροιά και ησυχάσαμε.
Τα επόμενα βαφτίσια τα έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η παράταση του μνημονίου έγινε “νέα συμφωνία”, η τρόικα “θεσμοί”, τα μέτρα έγιναν “μεταρρυθμίσεις” και ούτω καθεξής.
Χθες όμως το πράγμα ξέφυγε. Βουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποκάλεσε έτερο βουλευτή, του ΣΥΡΙΖΑ, τρομοκράτη. Αν διαβάζετε την αθηΝΕΑ, θα ξέρετε καλά την άποψή μας για το φωτογραφικό νομοσχέδιο περί αποφυλάκισης Σάββα Ξηρού, ενός καταδικασμένου τρομοκράτη. Δεν είναι όμως εξαιρετικά επικίνδυνο να χάνει αυτή η λέξη το νόημά της; Υπάρχουν ένα σωρό επιχειρήματα τα οποία ο εν λόγω βουλευτής θα μπορούσε να έχει χρησιμοποιήσει, γιατί αυτό; Θα μου πείτε, αρέσει στον κόσμο αυτό το παιχνίδι με τις λέξεις, βγάζει πρωτοσέλιδα, έχει shock value, δείχνει πυγμή.
Αυτό το επίπεδο διαλόγου είναι όμως πέρα για πέρα επικίνδυνο σε μια χώρα που βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού
