Με σημερινό της, (16/02), δημοσίευμα, με τίτλο “Το χρέος της ναζιστικής Γερμανίας ξεπερνά όσα ζητούν οι Μέρκελ και ΕΕ από την Αθήνα”, η ισπανική ηλεκτρονική εφημερίδα Publico, κάνει εκτεταμένο ρεπορτάζ για την Ελλάδα και συγκεκριμένα για το κατοχικό δάνειο.
Χρησιμοποιώντας στοιχεία από μελέτες γνωστών και έγκριτων ισπανών ιστορικών κι οικονομολόγων, κάνει έναν εκτενή απολογισμό των γεγονότων από την επιβολή του αναγκαστικού δανείου από το χιτλερικό καθεστώς, (ισοδύναμου με 3 δισεκ. ευρώ), τη συνδιάσκεψη του 1953 για τη διαγραφή του 63% του συνολικού εξωτερικού χρέους της Γερμανίας, έως τη συμφωνία των “Δύο συν Τέσσερις” του 1990 για τη μη πληρωμή των επανορθωτικών υποχρεώσεων του Βερολίνου, ενόψει της ενοποίησης των δύο Γερμανιών.
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον καθηγητή Ιστορίας Εδμούνδο Φαγιάνας Εσκουέρ, “εάν για το κατοχικό δάνειο, (ισοδύναμο με 3 δισεκ. ευρώ), εφαρμοστεί ως σημείο αναφοράς το μέσο επιτόκιο των αμερικανικών ομολόγων, το ποσόν που θα έπρεπε σήμερα να καταβάλει η Γερμανία θα ήταν 163,800 δισεκ. ευρώ“.
Ποσό που ουδέποτε καταβλήθηκε, υπενθυμίζει από την πλευρά του κι ο καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Παν/μιο Κομπλουτένσε της Μαδρίτης, Κάρλος Σάνθ Ντίαθ, “μολονότι η κατοχή στην Ελλάδα ήταν μία από τις ωμότερες στην Ευρώπη”, επισημαίνοντας τις μεγάλες απώλειες, από πείνα και κακουχίες, μεταξύ του πληθυσμού της χώρας και τις καταστροφικές επιπτώσεις στην οικονομία της Ελλάδας.
“Ο υπολογισμός της καταστροφής ποικίλει ανάλογα με τις διάφορες εκτιμήσεις, που την ανάγουν σε έως και 300 δισεκ. ευρώ. Είναι σαφές πως με αυτά τα ποσά, η Ελλάδα όχι απλώς θα είχε λύσει το πρόβλημα του χρέους, αλλά θα της περίσσευαν και χρήματα”, επισημαίνει ο Φαγιάνας Εσκουέρ. Ποσό που ο Γάλλος οικονομολόγος και πρώην σύμβουλος του Νικολά Σαρκοζί, Ζακ Ντεπλά, ανεβάζει ακόμη και στα 575 δισεκ. ευρώ.
Η εφημερίδα σημειώνει, πως “οι αποζημιώσεις που αξιώνουν οι Έλληνες, δεν φθάνουν ούτε καν στα πραγματικά χρηματικά ύψη που πρέπει να τους δοθούν. Ποσό που ανέρχεται στα 162 δισεκ. ευρώ, χωρίς να υπολογισθούν τα επιτόκια από την εποχή της κατοχής… Τα 108 δισεκ. αντιστοιχούν στις καταστροφές των υποδομών, ενώ τα υπόλοιπα στο καταναγκαστικό δάνειο της δοσίλογης κυβέρνησης”.
Ο Σανθ Ντίαθ υπενθυμίζει πως “η Γερμανία πέτυχε από την Ευρώπη συμφωνία ότι πάνω απ’ όλα δεν πρόκειται να αποζημιώσει τις χώρες της Νότιας Ευρώπης, για τις «βοήθειες» εν είδει άλλου Σχεδίου Μάρσαλ που τις εξανάγκασε να της δώσουν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο”.
Συμφωνία που, όπως υπογράμμισε ο Γερμανός οικονομολόγος του London School of Economics Άλμπρεχτ Ριτσλ, (σε συνέντευξή του στο Der Spiegel το 2011), “καθιστά τη Γερμανία στον μεγαλύτερο χρεώστη του 20ου αιώνα, αλλά ακόμη και σε όλη την σύγχρονη χρηματοοικονομική ιστορία, καθώς ήταν πρωταγωνιστής στις πιο βαριές εθνικές χρεοκοπίες”.
Κατά τον Σανθ Ντίαθ, “η Ελλάδα έχει όλους τους καλούς λόγους και τα ιστορικά δεδικασμένα για να αξιώσει μία επίλυση του χρέους της… à la Γερμανικά, υπογραμμίζοντας πως χάρις σ’ αυτές τις χαριστικές συμφωνίες μπόρεσε να επανακκινήσει το σημερινό γερμανικό οικονομικό θαύμα, να τεθούν οι βάσεις για τη σημερινή ανάπτυξή της”.
Καταλήγοντας σχολιάζει πως “η Γερμανία ήταν η χώρα που επωφελήθηκε όσο καμμία άλλη από την ΕΕ, συνεπώς είναι εκείνη που περισσότερο απ’οποιονδήποτε άλλο οφείλει να φροντίσει γι αυτήν”.
Το άρθρο ολοκληρώνεται με την παρατήρηση του Σανθ Ντίαθ, πως “τα ψίχουλα που έδωσε η Γερμανία οιωνεί επανορθώσεων στην Ελλάδα μεταπολεμικά, ήταν μία αρχική δόση εν αναμονή της διαπραγμάτευσης για την καταβολή των αποζημιώσεων μετά τη (γερμανική) ενοποίηση. Όμως, τα πάντα παρέμειναν σ’ αυτό το σημείο και μάλλον θα παραμείνουν εκεί, εάν ο Τσίπρας δεν βγάλει την Μέρκελ από την οικονομική της αμνησία”.