Σε σωρεία λαθών, κακών υπολογισμών, ασαφειών και αντιφάσεων έχουν πέσει, όπως προκύπτει από έγγραφο του Συμβουλίου των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο Πολ Τόμσεν, η Ντέλια Βελκουλέσκου και οι άλλοι υπηρεσιακοί παράγοντες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που συνέγραψαν την περίφημη έκθεση του ΔΝΤ για την Ελλάδα, σύμφωνα με ρεπορτάζ του Κυπριακού Πρακτορείου Ειδήσεων.
Αυτό σημαίνει ότι όλες οι απαιτήσεις του ΔΝΤ, οι οποίες υιοθετήθηκαν από την ΕΕ, στηρίζονται επάνω σε σαθρό οικοδόμημα στοιχείων, αφού, όπως αποκαλύπτει το σχετικό δημοσίευμα, η ομάδα Τόμσεν απέτυχε να καταγράψει την αλήθεια των στοιχείων για την πορεία του Ελληνικού προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής.
Πιο συγκεκριμένα, οι ανακρίβειες εντοπίστηκαν:
✔ Στον υπολογισμό του ελλειμμάτων και του πληθωρισμού
✔ Στο ύψος των δαπανών του δημοσίου
✔ Στην προσέγγιση των ρυθμών ανάπτυξης
✔ Στην εκτίμηση είσπραξης των εσόδων
✔ Στις αποδόσεις των μεταρρυθμίσεων
✔ Στα αποτελέσματα των εισφορών των ασφαλισμένων
✔ Στην εξοικονόμηση χρημάτων από παρεμβάσεις στους ασφαλιστικούς νόμους
‘Το ΔΝΤ υποτίμησε την οικονομική προσαρμογή της Ελλάδας, από συνήθεια’
Το έγγραφο αναφέρει ότι το ΔΝΤ έχει κάνει τα εξής λάθη: “Η διαφορά στην εκτίμηση οφείλεται σε υπερβολικά συντηρητικές παραδοχές, που εφαρμόζονται συστηματικά από το Ταμείο, τόσο επί των εσόδων, όσο και στο σκέλος των δαπανών”, ενώ συνεχίζει επισημαίνοντας ότι: “από πλευράς εσόδων στις προβλέψεις του ΙΜF, η ελαστικότητα των εσόδων παραμένει κάτω από την ελαστικότητα του ΟΟΣΑ, ο οποίος χρησιμοποιείται συνήθως για τις προβλέψεις των εσόδων”. Επιπλέον, το ΔΝΤ υπολογίζει την ελαχιστοποίηση των πρόσφατων εσόδων από την υπερ-επιδόση.
‘Η ομάδα Τόμσεν δεν μέτρησε τα έσοδα του 2015 & 2016’
Η έκθεση εν μέρει ή πλήρως, υποτιμά διάφορα έσοδα από την πλευρά των μέτρων που νομοθετήθηκαν τόσο το 2015 όσο και το 2016, όπως οι φόροι κατανάλωσης:
° καυσίμων
°τσιγάρων και αλκοόλ
°φορολογία ξενοδοχείων
°φόροι οχημάτων
Από την πλευρά των δαπανών, οι προβλέψεις της έκθεσης βασίζονται στην υπόθεση ότι τα ανώτατα όρια δαπανών δεν θα γίνουν σεβαστά, συσσωρεύοντας διολίσθηση 1,3% του ΑΕΠ μέχρι το 2018. Αυτή η παραδοχή αντιβαίνει στα πρότυπα του Ταμείου, που θεωρεί πως οι λειτουργικές δαπάνες θα αυξηθούν ανάλογα με τον πληθωρισμό και ότι τα ανώτατα όρια του προϋπολογισμού θα πρέπει να τηρούνται.
‘Ιστορικές ανακρίβειες στην έκθεση για την Ελλάδα – Εκτός η υπεραπόδοση του 2016’
Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πηγές, η έκθεση που συντάχθηκε απ’ το ΔΝΤ βρίθει ιστορικών ανακριβειών, καθώς ο στόχος των πρωτογενών δαπανών δεν έχει υπερβεί το συνολικό ανώτατο όριο, ούτε και το 2016.
Οι προβλέψεις της έκθεσης, άλλωστε, δεν λαμβάνουν δεόντως υπόψη τα πρόσφατα στοιχεία για την εκτέλεση του προϋπολογισμού, τα οποία προσδιορίζουν μια σημαντική υπεραπόδοση το 2016, και η οποία είναι πιθανό να μεταφερθεί εν μέρει στο 2017 και το 2018.
Ο κρατικός προϋπολογισμός θα φτάσει σε ένα πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 1,3% του ΑΕΠ το 2016, υπερβαίνοντας σημαντικά το στόχο του 0,1% του ΑΕΠ, παρά το εφάπαξ επίδομα συνταξιοδότησης αξίας 0,3% του ΑΕΠ που τέθηκε σε εφαρμογή το Δεκέμβριο.
Το ΔΝΤ δεν έχει αναθεωρήσει την πρόβλεψή του για μετά το 2018 για το 1,5% του ΑΕΠ, παρά τη σημαντική υποτίμηση του, εντός του έτους, δημοσιονομικού αποτελέσματος για το 2015 και μια σημαντική ανοδική αναθεώρηση του υπολοίπου του 2016, από το περασμένο φθινόπωρο. Σε σχέση με τα δημοσιονομικά μετά το 2018, αναφέρεται ότι: “συμφωνούμε με την αξιολόγηση του Ταμείου πως μια πιο φιλική στην ανάπτυξη προσέγγιση των ελληνικών δημόσιων εσόδων και των δημόσιων δαπανών θα ήταν επιθυμητή”.
‘Γενικολογίες στη χρήση του δημοσιονομικού χώρου που προκύπτει’
Ενώ η έκθεση είναι πολύ συγκεκριμένη για τα μέτρα του ισοζυγίου βελτίωσης, παραμένει αρκετά γενική ως προς τη χρήση του δημοσιονομικού χώρου που προκύπτει. Στο έγγραφο αναφέρεται ότι: “διαφωνούμε με την εκτίμηση του Ταμείου ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να φτάσει το 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2018 και να το διατηρήσει για μερικά χρόνια”.
Διατηρώντας το ίδιο ονομαστικό πρωτογενές ισοζύγιο του 3,5% του ΑΕΠ, θα επιτραπεί στην πραγματικότητα μια διαρθρωτική δημοσιονομική επέκταση κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Για την ίδια την ποιότητα των δημοσίων οικονομικών της Ελλάδας, σημειώνεται πως η έκθεση είναι παραπλανητική.
‘Συνέκριναν το Ελληνικό συνταξιοδοτικό με των άλλων χωρών που είναι διαφορετικά’
Αναφέρεται στο 11% των μεταφορών του ΑΕΠ προς τα ασφαλιστικά ταμεία: ωστόσο, η χρηματοδότηση των συνταξιοδοτικών ταμείων είναι διαφορετική από χώρα σε χώρα επομένως, οι συγκρίσεις μεταξύ των χωρών θα πρέπει να γίνονται με προσοχή. Μεγάλο μέρος αυτού του χρηματοδοτικού κενού οφείλεται στο πολύ υψηλό ποσοστό ανεργίας, που είναι αναμφισβήτητα κυκλικό: με την ανεργία σε επίπεδο σταθερής κατάστασης, αυτό το χάσμα αναμένεται να είναι 3,5% του ΑΕΠ. Για τις συντάξεις αναφέρεται ότι η έκθεση του ΔΝΤ υποβαθμίζει το μέγεθος των συνταξιοδοτικών μεταρρυθμίσεων που εγκρίθηκαν, στο πλαίσιο του προγράμματος.
Λαμβάνοντας όλα τα στοιχεία υπόψη, η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος θα δημιουργήσει συνολική καθαρή εξοικονόμηση ύψους 1,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2018 και 2,6% του ΑΕΠ μέχρι το 2026, με περικοπές δαπανών που συμβάλλουν τα δύο τρίτα των αποταμιεύσεων μέχρι το 2018 και περισσότερο από 90% από το 2026.
Σε αντίθεση με όλες τις πρόσφατες μεταρρυθμίσεις των συνταξιοδοτικών συστημάτων σε άλλες χώρες της ΕΕ, που είχαν καταργηθεί με μεταβατικές περιόδους για τη διατήρηση των κεκτημένων δικαιωμάτων των σημερινών εργαζομένων, η ελληνική μεταρρύθμιση δεν έχει κατ` αναλογία εφαρμογή των κεκτημένων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων για τους σημερινούς εργαζόμενους.
Αυτό θα οδηγήσει σε αυξανόμενη εξοικονόμηση στην πάροδο του χρόνου, καθώς τα κεκτημένα δικαιώματα των νέων συνταξιούχων θα έχουν μειωθεί κατά περίπου 10% αμέσως. Όπως προτείνεται από την έκθεση του ΔΝΤ, υπάρχει μια υπόθεση από τη σκοπιά της δικαιοσύνης, για μείωση της μεταβατικής περιόδου για την κύρια σύνταξη και τον εκ νέου υπολογισμό της από το 2019.
Το ξεπάγωμα των κύριων συντάξεων και ο άμεσος υπολογισμός τους, από την 1η Ιανουαρίου 2019 θα παράγει περίπου εξοικονόμηση 1% ΑΕΠ, εάν εφαρμοστεί πλήρως το 2019, αλλά θα επηρεάζει τουλάχιστον 1,2 εκατομμύρια συνταξιούχους, με μέση ονομαστική περικοπή 14% και σημαντική διακύμανση μεταξύ των συνταξιούχων. Η έκθεση τάσσεται υπέρ των περικοπών στις συντάξεις και βασίζεται στην παρατήρηση ότι τα ποσοστά φτώχειας στον πληθυσμό που είναι σε ηλικία εργασίας αυξήθηκαν την περίοδο της κρίσης, ενώ στους συνταξιούχους σε γενικές γραμμές παρέμειναν σταθερά.
‘Λάθος το συμπέρασμα ότι το 50% των φορολογουμένων δεν πληρώνουν κανένα φόρο’
Σε ότι αφορά το αφορολόγητο, στο έγγραφο σημειώνεται πως τα επιχειρήματα ότι η υψηλή προσωπική έκπτωση φόρου εισοδήματος στην Ελλάδα οδηγεί το 50% των φορολογουμένων να μην πληρώνουν κανένα φόρο, είναι εσφαλμένη.
Η τυπική προσέγγιση είναι να κοιτάξουμε τη συνολική φορολογική επιβάρυνση στο εισόδημα. Όλοι οι φορολογούμενοι στην Ελλάδα υποχρεούνται να καταβάλλουν εισφορές κοινωνικής ασφάλισης που είναι σημαντικά υψηλότερες από ό, τι σε ορισμένες άλλες χώρες της ΕΕ. Ένα άτομο με το 67% των μέσων αποδοχών και δύο παιδιά έχει μια φορολογική επιβάρυνση 15% στην Ελλάδα, το οποίο είναι διπλάσιο από αυτό της Πορτογαλίας και περισσότερες από τρεις φορές μεγαλύτερο από αυτό της Ισπανίας, του μέσου όρου της ΕΕ ή της Ιρλανδίας.
‘Εκτός πραγματικότητας και η απόφανση για την βιωσιμότητα του Χρέους’
Το λάθος για τη βιωσιμότητα του Χρέους στηρίζεται στο ότι η εξαιρετικά αρνητική έκθεση βιωσιμότητας του ΔΝΤ, βασίζεται σε μια σειρά υποθέσεων που εμφανίζονται υπερβολικά συντηρητικές και δεν υποστηρίζονται σωστά από αναλυτικά στοιχεία.
– Επιτόκια: Στο ΔΝΤ έχει πλέον ενσωματωθεί μια πιο ρεαλιστική πορεία ρυθμού μεταβολής των επιτοκίων σε σταθερή κατάσταση, στο επίπεδο των δανείων του ΕΜΣ / ΕΤΧΣ. Αυτή η μείωση των επιτοκίων έχει βελτιωθεί από το DSA του Ταμείου. Ωστόσο, μακροπρόθεσμα το επίπεδο των ποσοστών ESM / EFSF εξακολουθεί να είναι υψηλότερο από εκείνο που χρησιμοποιείται από τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα.
Η μοντελοποίηση των επιτοκίων της αγοράς επίσης, δεν έχει αλλάξει από το Μάιο. Το ΔΝΤ επίσης δεν φαίνεται να έχει λάβει πλήρως υπόψη την επίπτωση των μέτρων βραχυπρόθεσμου χρέους που συμφωνήθηκε από τον ΕΜΣ, τον Ιανουάριο.
– Μακροοικονομικά δεδομένα: Το ΔΝΤ αναθεώρησε προς τα κάτω τη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη και τις προοπτικές του πληθωρισμού από το Μάιο του 2016 από μισή εκατοστιαία μονάδα του ΑΕΠ ετησίως. Η αναθεώρηση του ετήσιου ρυθμού αύξησης επιδεινώνει το ρόλο του χρέους προς το ΑΕΠ, κατά σχεδόν 40% το 2060. Δεν είναι σαφές ποιες εξελίξεις κατά τους τελευταίους έξι μήνες θα υποστηρίξουν μια τέτοια σημαντική αλλαγή στη μακροπρόθεσμη προοπτική.
Το ΔΝΤ επισημαίνει τις υποτιθέμενες αδυναμίες στην εφαρμογή του προγράμματος, αλλά είναι δύσκολο να δούμε πώς αυτό θα υποστηρίξει την αναθεώρηση της αυξητικής τάσης του ΑΕΠ μέχρι το 2060. Η υπόθεση για μακροχρόνια απόκλιση από στόχο της σταθερότητας των τιμών της ΕΚΤ επίσης, έρχεται σε αντίθεση με τις καθιερωμένες οικονομικές μεθόδους.
– Φορολογικά: Το ΔΝΤ έχει διατηρήσει την πρωτογενή υπόθεση του ισοζυγίου του, στο 1,5% του ΑΕΠ από το 2018. Αυτή είναι η κύρια διαφορά μεταξύ του DSA και των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων, εξηγώντας περίπου τα 2/3 της συνολικής διαφοράς.
– Άλλες παραδοχές: Οι παραδοχές σχετικά με τις ιδιωτικοποιήσεις ότι έχουν παραμείνει αμετάβλητες είναι συντηρητικές (και δεν λαμβάνουν υπόψη ορισμένα στοιχεία, όπως η επικείμενη αποπληρωμή των 2 δισ. ευρώ στον ESM). Το ΔΝΤ επίσης, εξακολουθεί να προϋποθέτει την ανάγκη των 10 δισ. ευρώ για την πρόσθετη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών το 2018.
Πηγή: Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων.