Όλοι αγαπούν τα ντόνατ, αλλά ελάχιστοι έχουν αναρωτηθεί από πού προήλθαν. Το πρώτο ντόνατ πιστεύεται ότι δημιουργήθηκε σαν σήμερα, πριν από 176 χρόνια, από τον Αμερικανό καπετάνιο Hanson Gregory.
Για την ακρίβεια, ο Gregory δεν ήταν τότε παρά ένας έφηβος ναύτης σε γαλέρα.
Την εποχή εκείνη, στους ναύτες σέρβιραν μπάλες από χυλό, τις οποίες τηγάνιζαν μέσα σε καζάνια με λαρδί. Οι Ολλανδοί μάγειρες, για παράδειγμα, έκαναν μία εκδοχή του πιάτου την οποία ονόμαζαν oily cakes.
Ασφαλώς, δεν ήταν τα ντόνατ που γνωρίζουμε σήμερα. Ήταν απλά μια μεγάλη δόση ζύμης που ψηνόταν μεν περιφερειακά, αλλά παρέμενε άψητη στο κέντρο. Οι ναύτες αποκαλούσαν τα γλυκίσματα αυτά «sinkers» (βυθιζόμενα), γιατί είχαν κακή όψη, ήταν εμφανώς μισοψημένα, γεμάτα λάδια και τους πείραζαν στο στομάχι.
Όμως το 1847, ο 15χρονος τότε Gregory είχε μια ιδέα που έμελλε να ικανοποιήσει το πεινασμένο πλήρωμα του πλοίου του, του Ivanhoe.
Η σκέψη του ήταν να κάνει τα «sinkers» λιγότερο βαριά. Έτσι, πήρε ένα μεταλλικό κουτί στο οποίο φυλούσαν το πιπέρι στην κουζίνα του πλοίου, έβγαλε το στρογγυλό καπάκι και το χρησιμοποίησε όπως κάνουμε σήμερα με τα κουπάτ των μπισκότων. Κάνοντας μια τρύπα στο κέντρο των oily cakes, μπόρεσε στη συνέχεια να τα τηγανίσει ώσπου ήταν ψημένα μέχρι μέσα.
Η ιδέα του άρεσε και έτσι, εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο, καθώς οι ναύτες που ταξίδευαν τη μετέφεραν σε άλλους ναύτες. Πλέον, οι μάγειρες στα πλοία σέρβιραν «holey cakes» (κέικ με τρύπα) αντί για «oily cakes».
Η καινοτομία του Gregory, ο οποίος έμελλε τα επόμενα χρόνια να γίνει σπουδαίος ναυτικός, άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο τρώνε πρωινό οι Αμερικανοί αλλά και άνθρωποι από όλο τον κόσμο. Υπολογίζεται ότι μόνο στις ΗΠΑ καταναλώνονται πάνω από 10 δισεκατομμύρια ντόνατ τον χρόνο, ενώ το 96% των ερωτηθέντων σε μία έρευνα είπε ότι του αρέσουν τα ντόνατ.
Όμως, η συνεισφορά του Gregory στην παγκόσμια κουζίνα παρέμεινε άγνωστη για πολύ καιρό.
Όσο ζούσε, ο Αμερικανός ναυτικός αναγνωριζόταν περισσότερο για τη γενναιότητά του στη θάλασσα. Ως καπετάνιος, μετέφερε προμήθειες από τη Νέα Αγγλία στο Σαν Φρανσίσκο, ενώ τα ταξίδια του τον έφεραν σε επικίνδυνες θάλασσες, όπως στο Cape Horn, της Ν. Αμερικής.
Ανάμεσα σε άλλα, ο καπετάνιος έσωσε επτά Ισπανούς ναύτες από πνιγμό, όταν βρέθηκαν πάνω σε ένα πλοίο που βυθιζόταν, μία πράξη για την οποία τιμήθηκε από την Βασίλισσα Ισαβέλλα Β΄.
Μέχρι τον θάνατό του, το 1921, η μαγειρική συνεισφορά του δεν είχε αναγνωριστεί. Όμως, αυτή ήρθε στο φως κατά τη διάρκεια του «The Great Doughnut Debate», που έγινε το 1941 στο ξενοδοχείο Astor της Νέας Υόρκης, όπου ένας συγγενής του, ο Fred E. Crockett, μίλησε για την εφεύρεση του Gregory.
Το όνομά του γράφτηκε στα βιβλία το 1948, όταν η Εθνική Ένωση Φουρνάρηδων των ΗΠΑ επιβεβαίωσε ότι ήταν πράγματι ο «πατέρας» του ντόνατ.
Στον τάφο του έχει τοποθετηθεί μία πλάκα που γράφει: «Καπετάνιος Hanson Gregory. Αναγνωρίζεται από την Εθνική Ένωση Φουρνάρηδων ως ο δημιουργός του ντόνατ».