Economist: Κίνδυνος για την Ευρώπη και τη Γαλλία η άνοδος της Λεπέν - Τι θα συμβεί αν γίνει πρόεδρος της χώρας

Μπορεί οι προεδρικές εκλογές στη Γαλλία να καθυστερούν, αλλά η ενδεχόμενη επικράτηση της Μαρίν Λεπέν είναι μια πρόκληση που οι Γάλλοι θα πρέπει να αντιμετωπίσουν από τώρα, εν μέσω ανόδου της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη, σημειώνει ο Economist.

H Mαρίν Λεπέν και το κόμμα της σκαρφαλώνουν στις δημοσκοπήσεις το τελευταίο διάστημα, σηματοδοτώντας μια στροφή στην οποία η γαλλική πολιτική σκηνή δεν μας έχει συνηθίσει και, όπως επισημαίνει το βρετανικό μέσο, οποιοσδήποτε εφησυχασμός είναι λάθος.

Όπως επισημαίνει το δημοσίευμα, η Μαρίν Λεπέν, σε αντίθεση με τον πατέρα της, Ζαν Μαρί Λεπέν -ιστορική μορφή της γαλλικής Ακροδεξιάς αλλά πάντοτε στο περιθώριο-, διεκδικεί με αξιώσεις το προεδρικό αξίωμα, και το κόμμα της, αντίστοιχα, είναι σε θέση ακόμα και να κυβερνήσει.

Σε πορεία νίκης η Λεπέν

Από τότε που η Λεπέν ανέλαβε το Εθνικό Μέτωπο από τον πατέρα της, το 2011, μετονομάζοντάς το σε Εθνική Συσπείρωση, μετέτρεψε μια παράταξη-παρία σε ένα κόμμα που μπορεί να κυβερνήσει. Ο προστατευόμενός της, ο 28χρονος Ζορντάν Μπαρντελά και νυν πρόεδρος του κόμματος, είναι ο μόνος πολιτικός που συγκαταλέγεται στις 50 αγαπημένες προσωπικότητες των Γάλλων, μαζί με αστέρες του ποδοσφαίρου και γερασμένους θρύλους της ροκ.

Πάνω από το 60% των Γάλλων βλέπουν πλέον την Εθνική Συσπείρωση ως ένα πολιτικό κόμμα όπως όλα τα άλλα. Σχεδόν τα δύο τρίτα των ψηφοφόρων πιστεύουν ότι μπορεί να ανέλθει την εξουσία, από 40% το 2018. Μια πλειονότητα των Γάλλων δεν θεωρεί πλέον ότι αποτελεί «κίνδυνο για τη δημοκρατία».

Η απάντηση Μακρόν

Οι επόμενες προεδρικές εκλογές της χώρας θα διεξαχθούν το 2027. Πολλά θα μπορούσαν να συμβούν, ακόμη, για να αποτρέψουν μια νίκη της Λεπέν, και κυρίως η ανάδειξη ενός αξιόπιστου διαδόχου του Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος δεν μπορεί να διεκδικήσει τρίτη συνεχή θητεία σύμφωνα με το γαλλικό Σύνταγμα.

Όπως σημειώνεται, ο Μακρόν έχει αρχίσει να προωθεί μια νέα γενιά ηγετών, μεταξύ των οποίων ο 34χρονος πρωθυπουργός Γκαμπριέλ Ατάλ. Ένας από τους πρώην πρωθυπουργούς του, ο Εντουάρ Φιλίπ, είναι ανάμεσα σε εκείνους που ετοιμάζονται για μια υποψηφιότητα. Ωστόσο, η Λεπέν θα είναι ένας σκληρός αντίπαλος. Το 2022 κέρδισε την υποστήριξη σχεδόν του 42% των ψηφοφόρων – την επόμενη φορά θα τα πάει καλύτερα, προειδοποιεί ο Economist.

Τι θα σημάνει μια νίκη της Ακροδεξιάς στη Γαλλία

Η Γαλλία δεν είναι μια χώρα όπως όλες οι άλλες. Είναι πυρηνική δύναμη, με εξαιρετικά συγκεντρωτική εξουσία στα χέρια ενός και μόνο προσώπου, του προέδρου, ο οποίος έχει τη δυνατότητα να διαλύει το Κοινοβούλιο, να διορίζει και να απολύει τον πρωθυπουργό και να διορίζει τον επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων, των κρατικών επιχειρήσεων, των ιδρυμάτων και της ραδιοτηλεοπτικής αρχής.

Στη γειτονική Ιταλία, όπου η σχετικά μετριοπαθής διακυβέρνηση της Τζόρτζια Μελόνι αμβλύνει τις ανησυχίες ορισμένων παρατηρητών για μια προεδρία Λεπέν, ο πρωθυπουργός διορίζεται από τον πρόεδρο της χώρας, ο οποίος ασκεί κάποιον έλεγχο στην εκτελεστική εξουσία.

Επιπλέον, παρόλο που η Εθνική Συσπείρωση έχει πειθαρχήσει στο Κοινοβούλιο, η Λεπέν μπορεί να δώσει λιγότερη σημασία στην θεσμική συμπεριφορά αν ανέλθει στο ανώτατο αξίωμα. Οι στενότεροι πολιτικοί σύμμαχοί της στην Ευρώπη είναι ισχυροί, αυταρχικοί άνδρες, συμπεριλαμβανομένου του Βίκτορ Όρμπαν της Ουγγαρίας.

«Σε κίνδυνο τα θεμέλια της ΕΕ»

Τονίζεται, επίσης, ότι μια προεδρία της Λεπέν θα έθετε σε κίνδυνο τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα αμφισβητούσε τη δέσμευση της Γαλλίας στη δυτική συμμαχία. Η ακροδεξιά ηγέτιδα μπορεί να έχει εγκαταλείψει τις εκκλήσεις της για «Frexit» ή για έξοδο της Γαλλίας από το ευρώ, αλλά τα σχέδιά της να διεξαγάγει δημοψήφισμα ώστε να κατοχυρώσει στο Σύνταγμα την υπεροχή του γαλλικού δικαίου έναντι του δικαίου της ΕΕ θα την έβαζαν σε πορεία σύγκρουσης με την Ένωση. Σε αντίθεση με τη Μελόνι, η Λεπέν έχει δηλώσει ότι θέλει να αποσύρει τη Γαλλία από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ και είναι αντίθετη με την ένταξη της Ουκρανίας τόσο στη Συμμαχία όσο και στην ΕΕ.

Στην καλύτερη περίπτωση, υπογραμμίζεται, μια προεδρία της Λεπέν θα παρέλυε το γαλλογερμανικό θεμέλιο της Ένωσης. Στη χειρότερη περίπτωση, μια συμμαχία μεταξύ των εθνικιστών-λαϊκιστών ηγετών της Γαλλίας, της Ουγγαρίας, της Σλοβακίας και, ενδεχομένως, της Ολλανδίας θα μπορούσε να ενθαρρύνει τη Μελόνι να στραφεί και εκείνη στο «ρεύμα» τους. Ψηφίζοντας μαζί, οι χώρες αυτές θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν το 35% που απαιτείται για να μπλοκάρουν τις αποφάσεις στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μια στάσιμη, διαιρεμένη ΕΕ θα ήταν πολύ διαφορετική σε σχέση με αυτήν που υπάρχει σήμερα.

Παρότι οι προεδρικές εκλογές θα διεξαχθούν σε τρία χρόνια, η Γαλλία και οι εταίροι της θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν τους τη Λεπέν και μια επικράτησή της στις εκλογές. Μια προεδρία της Λεπέν δεν είναι δεδομένη, αλλά πλέον δεν είναι και απίθανη. Τίποτα δεν θα ήταν πιο απερίσκεπτο από το να υποτεθεί ότι, αν νικήσει η Λεπέν, η Γαλλία, η Ευρώπη ή το ΝΑΤΟ θα συνεχίσουν όπως πριν.