“It has the wealth of a state, the ambition of an imperial power, and an enemies list that reads like the roll call of the United Nations. It’s al Qaeda with even less of a conscience, more manpower, and way more money.” Ο λόγος για το Ισλαμικό Κράτος, για τις διαφορές του οποίου σε σχέση με την Αλ Κάιντα διάβαζα πριν λίγες μέρες στο Foreign Policy.
Στην καρδιά των διαφοροποιήσεων μεταξύ των δύο τρομοκρατικών οργανώσεων βρίσκεται η σχέση εξάρτησης του ISIS από τα εδάφη που έχει καταλάβει, αφού μεγάλο μέρος των πόρων του προέρχονται από τα εδάφη αυτά. Θα πρέπει επίσης να γνωρίζουμε ότι οι ετήσιοι πόροι του ΙSIS εκτιμάται ότι ανέρχονται μεταξύ ενός και δύο δισεκατομμυρίων δολαρίων και είναι πολύ υψηλότεροι από αυτούς που είχε στη διάθεσή της ιστορικά η Αλ Κάιντα. Με το έδαφος όμως που έχει κατακτήσει το Ισλαμικό Κράτος μοιάζει να συνδέεται και η ίδια η ύπαρξη του “χαλιφάτου”: “control of territory is an essential precondition for the Islamic State’s authority in the eyes of its supporters”, γράφει ο Graeme Wood στο Atlantic.
Aν το Ισλαμικό Κράτος χάσει τα εδάφη του στη Συρία και το Ιράκ, θα πάψει να είναι χαλιφάτο, μαζί με αυτό η προπαγανδιστική δύναμη του χαλιφάτου εξαφανίζεται, όπως και το υποτιθέμενο θρησκευτικό καθήκον να μεταναστεύσουν οι οπαδοί του εκεί και να το υπηρετήσουν. Συνεπώς, ενώ μια οργάνωση σαν την Αλ Κάιντα αφανίζεται δύσκολα, καθώς είναι φτιαγμένη με τρόπο που να της επιτρέπει να επιβιώνει υπογείως, το Ισλαμικό Κράτος εξαρτάται σχεδόν απόλυτα από την εδαφική του επιβίωση.
Ίσως γι’ αυτό ο υπουργός Εξωτερικών John Kerry δήλωσε χθες ότι οι ΗΠΑ είναι ικανές να “εξουδετερώσουν” το Ισλαμικό Κράτος ταχύτερα από ό,τι την Αλ-Κάιντα. Πώς όμως εξουδετερώνεις το Ισλαμικό Κράτος από το χάρτη είναι το πρώτο σκέλος του προβλήματος, ενδεχομένως και το πιο εύκολο. Το τι θα βρεθεί στη θέση του και πώς θα σταθεροποιηθεί μια ολόκληρη, τόσο σύνθετη περιοχή όπως η Μέση Ανατολή, είναι μια άλλη, πολύ πιο δύσκολη συζήτηση.
