Τη θλίψη και την συμπαράστασή της στην οικογένεια του αδικοχαμένου Βαγγέλη Γιακουμάκη εξέφρασε με ανακοίνωσή της η ΟΛΜΕ. Η ομοσπονδία αναφέρθηκε στον εκφοβισμό που βιώνουν οι νέοι, ενώ κατήγγειλε την ανοχή που δείχνει η κοινωνία σε τέτοιες συμπεριφορές. Στη συνέχεια τόνισε πως είναι χρέος των εκπαιδευτικών να μάχονται για ένα σχολείο χωρίς διακρίσεις και κατέδειξε πως το πρόβλημα είναι κοινωνικoπολιτικό.
Η ανακοίνωση της ΟΛΜΕ:
“Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ εκφράζει τη θλίψη όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας που για άλλη μια φορά η κοινωνία μας θρηνεί ένα νέο άνθρωπο που φαίνεται να έπεσε θύμα συστηματικού εκφοβισμού (bulling).
Μας θλίβει ο θάνατός του και μας εξοργίζει το γεγονός ότι στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής διαδικασίας, μιας διαδικασίας που οφείλει να μορφώνει και να χειραφετεί, ένας νέος βρέθηκε αντιμέτωπος με την επίδειξη ισχύος, ανυπεράσπιστος από αυτούς που θα έπρεπε να τον προστατέψουν και να τον βοηθήσουν, αντιμέτωπος με το μέρος της κοινωνίας που ανέχεται να εκφοβίζονται τα παιδιά της.
Η σιωπηρή ανοχή από όσους γνωρίζουν και δεν αντιδρούν σε παρόμοια γεγονότα, δεν είναι παρά η ακραία λογική συνέπεια της θεώρησης του ατομικισμού και της ανταγωνιστικότητας ως υπέρτατες αξίες στην κοινωνία μας, της αναγωγής της προσωπικής ανάδειξης ως υπέρτατο στόχο με κάθε κόστος, έστω και πατώντας επί πτωμάτων.
Αντιλαμβανόμαστε προφανώς και το δικό μας χρέος ως εκπαιδευτικοί μέσα σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που καλλιεργεί τον ακραίο ανταγωνισμού και αποκλείει τους αδύναμους και τους διαφορετικούς, να αγωνιστούμε για ένα σχολείο με ελευθερίες, που θα χωράει όλα τα παιδιά και που θα μαθαίνει τον σεβασμό σε κάθε είδους ιδιαιτερότητα και διαφορετικότητα.
Πάνω από όλα όμως, αυτές τις δύσκολες ώρες, θέλουμε να εκφράσουμε τη βαθύτατη θλίψη μας και τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους φίλους του Βαγγέλη. Τους υποσχόμαστε ότι θα καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια και θα αξιοποιήσουμε κάθε δυνατότητα που μας δίνεται, ώστε να συμβάλουμε από την μεριά μας να μην υπάρξουν επόμενα θύματα.
Παρά τις δυσκολίες υπάρχουν δυνατότητες παιδαγωγικής παρέμβασης, αλλά το πρόβλημα είναι, κυρίως, κοινωνικοπολιτικό. Οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι η βία και ο ρατσισμός δεν αντιμετωπίζονται με νουθεσίες και απαγορεύσεις. Χρειάζεται συλλογικότητα, μόρφωση, πολιτισμός, μια ανθρωποκεντρική οργάνωση της κοινωνίας βασισμένης στις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ισότητας“.