H βουή του πλήθους: Σκέψεις μετά από μια νυχτερινή ραδιοφωνική εκπομπή. Oι κακοί της ιστορίας και η μιζέρια μας...

-Είπα στην κοπέλα να βάλει αγγελία για αναδοχή. Δεν χρειάζεται να σκοτώσει το μωρό. Αφού δεν μπορεί να το μεγαλώσει, ας το δώσει σε άλλους που μπορούν.
-Δεν είναι πιο σωστό, κύριε Ιωνα, να αποφασίσει η γυναίκα που κυοφορεί και κανένας άλλος γι αυτήν;
-Είμαστε χριστιανική χώρα.
-Το πολίτευμά μας είναι η δημοκρατία.
-Ναι, αλλά είμαστε χριστιανοί ορθόδοξοι.
-Υπάρχει νόμος που επιτρέπει τις αμβλώσεις χωρίς ειδική αιτιολογία.
-Δεν τον θέλει ο Θεός αυτόν τον νόμο.

Ακούω πολύ συχνά την εκπομπή “Στιγμιότυπα” του Βασίλη Κουφόπουλου στον ραδιοφωνικό σταθμό ΣΚΑΪ 100,3. Κάθε βράδυ ανοίγει τα μικρόφωνα στους ακροατές και ακούγοντάς τους καταλαβαίνεις κάπως τι συμβαίνει στα έγκατα της ελληνικής κοινωνίας. Θαυμάζω την ψυχραιμία και την οξυδέρκεια του δημοσιογράφου, τον τρόπο με τον οποίο προσπαθεί να φέρει τον ορθολογισμό σε μια συζήτηση που τελευταία γίνεται όλο και πιο έξαλλη, όλο και πιο τοξική.

-Μόνο κλειστά κέντρα. Να μην μπορεί κανείς να βγει έξω.
-Μα αυτό δεν επιτρέπεται από το ευρωπαϊκό δίκαιο.
-Και τι να κάνουν οι νησιώτες δηλαδή; Πόσο να αντέξουν;
-Γιατί δεν παίρνετε και εσείς μερικούς στην περιοχή σας για να αποσυμφορηθούν τα νησιά;
-Εμείς τι φταίμε;
-Τις ελιές ποιος τις μαζεύει στα χωράφια σας;
-Αλβανοί.
-Θυμάστε τι λεγόταν για τους Αλβανούς πριν από 20 χρόνια;
-Σε λίγο δεν θα έχουν δουλειά και θα είναι κι αυτοί εν δυνάμει τζιχαντιστές.

Το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότεροι μιλούν για τις αμβλώσεις. Και επικαλούνται τις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου για να διατρανώσουν το αίτημά τους να απαγορευτούν.

Πότε έγιναν όλα αυτά; Ενα πρωτοσέλιδο σε αθλητική εφημερίδα, μια αφίσα στο μετρό, άλλες στη Θεσσαλονίκη, και οι διακηρύξεις της Εκκλησίας. Στο μεταξύ έχει ανοίξει θέμα συζήτησης. Ενας αχρείαστος αναχρονισμός. Να ξανασυζητήσουμε τα αυτονότητα. Να επιχειρηματολογήσουμε για το προφανές. Να διαπραγματευτούμε τη λογική και την αλήθεια.

Το προφυγικό είναι συνέχεια παρόν στις συζητήσεις του Κουφόπουλου με τους ακροατές. Τι τους λέει για την ελληνική ξενιτιά, τι για το διαχρονικό και οικουμενικό δικαίωμα στο άσυλο, τι για το δημογραφικό πρόβλημα.

Η βουή του πλήθους είναι δυνατή: Να φύγουν ή να φυλακιστούν. Δεν απασχολεί αν αυτό είναι κάτι συμβατό με τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες ούτε αν είναι ρεαλιστικό. Να φύγουν ή να φυλακιστούν. Αυτοί που φωνάζουν δεν απαντούν σε λογικές ερωτήσεις: Γιατί να μην επιμεριστούν τα βάρη σε ολόκληρη τη χώρα, γιατί να μην αναπτυχθούν πολιτικές ενσωμάτωσης, γιατί να μην συμφιλιωθούμε με μια αδήριτη πραγματικότητα που θα υπάρχει τις επόμενες δεκαετίες.

Στα κόμματα και στις εταιρείες δημοσκοπήσεων δεν χρειάζεται να πληρώνουν λεφτά για να αφουγκραστούν τον παλμό της κοινωνίας. Φτάνει να ακούν Κουφόπουλο. Η φωνή της κυρίας Καλλιόπης έτρεμε όταν μιλούσε για τους ξένους που λερώνουν τον τόπο μας. Και ο κ. Νώντας μόνο που δεν έκλαιγε περιγράφοντας τον “φόνο” που διέπραξε η γειτόνισσα κάνοντας έκτρωση. Οταν έχεις βρει τους κακούς της ιστορίας, η μιζέρια σου αντέχεται πιο εύκολα. Και όταν μισείς τον άλλο, δεν χρειάζεται να μισείς τον εαυτό σου, τη ζωή σου, το μέλλον σου.

Ακούγοντας τα “Στιγμιότυπα” μπορεί να θυμώσεις, μπορεί και να απελπιστείς. Σίγουρα θα καταλάβεις πόσο βαθιά είναι η μοναξιά πολλών ανθρώπων που αναζητούν απεγνωσμένα επικοινωνία. Τον έναν τον έστειλαν στα 96 του για εξετάσεις προκειμένου να συνεχιστεί η χορήγηση ενός φαρμάκου, ο άλλος έχασε τη “βοήθεια στο σπίτι”, η άλλη παλεύει ακόμη για τη σύνταξη χηρείας.

Ένας μακροχρόνια άνεργος βρήκε δουλειά με 500 ευρώ και αισθάνεται ενοχές που δεν την πήρε γιατί τον βρίζει η γυναίκα του, ένας έμπορος φωνάζει πως έβαλε αγγελία με το βασικό μισθό και δεν υπάρχουν ενδιαφερόμενοι, πώς είναι δυνατόν, μια μάνα ψάχνει και δεν βρίσκει το ολοήμερο σχολείο της περιοχής της, ένας πατέρας δεν έχει νέα από τον γιο του που πήγε για δουλειά στη Σουηδία, η κόρη που δεν έχει να πληρώσει για την κινητική αποκατάσταση της μάνας της, η γιαγιά που δεν βλέπει πια στην τηλεόραση και έχει μόνο το ραδιόφωνο για συντροφιά.

Ευτυχώς που η εκπομπή κάποια στιγμή τελειώνει.

Πηγή: Economico.gr