Συγκλονίζει η μητέρα της 8χρονης Αλεξίας που τραυματίστηκε στις Θεσπιές: «Είχα ένα τέλειο παιδί και ξαφνικά είναι φυτό»
«Είχα ένα παιδί κανονικό, τέλειο και ξαφνικά έχω ένα παιδί στο κρεβάτι που δεν μπορεί να μιλήσει, τίποτα… Φυτό… Ήταν όλα τέλεια στη ζωή της δεν είχε κανένα πρόβλημα υγείας, κάτι… Και ξαφνικά αυτό», λέει η Νικολέτα, μητέρα της 8χρονης Αλεξίας που τραυματίστηκε από αδέσποτη σφαίρα ανήμερα του Πάσχα, στις Θεσπιές.
Για τη μέρα που έγινε το περιστατικό θυμάται: «Ήμασταν όλοι στην αυλή και έπαιζε με ένα ξαδερφάκι. Εγώ πηγαινοερχόμουν γιατί μου ζητούσαν συνέχεια πράγματα τα μικρά. Τελευταία φορά μου ζήτησαν νερό. Τους πήγα νερό, με το που γυρίζω στην καρέκλα ακούω τη μεγάλη μου κόρη να φωνάζει, να κλαίει. Μόλις γυρίζω βλέπω τη μικρή να πέφτει. Την πήρα αγκαλιά και εγώ δεν ξέρω πως τη σήκωσα, ο σύζυγός μου γύρισε το αυτοκίνητο και φύγαμε κατευθείαν για νοσοκομείο».
«Η μεγάλη μου κόρη έπεσε κάτω, χτύπαγε το κεφάλι της και φώναζε μαμά. Δεν πρόσεξα τα άλλα παιδιά. Πήρα το παιδί αγκαλιά και έτρεξα. Δεν ήξερα αν ζει. Ήταν αναίσθητη και έβγαζε κάποιους ήχους», αναφέρει η μητέρα μιλώντας στον ΣΚΑΙ.
Δείτε το σχετικό ρεπορτάζ:
Η μητέρα όπως γράφει το Πρώτο Θέμα, αναφέρει πως ακούγονταν πυροβολισμοί αλλά δεν ήταν σίγουροι, «λέγαμε μήπως πέφτουν δυναμιτάκια».
Σύμφωνα με την κυρία Νικολέτα, ο γιατρός είχε ενημερώσει την οικογένεια πως η εγχείριση στην οποία θα υποβαλλόταν η Αλεξία ήταν πολύ επικίνδυνη και «μπορούσε να μην επιζήσει, μπορούσε να μην επιζήσει μετά από 24 ώρες. Τι άλλο μπορούσα να κάνω; Προσευχή 24 ώρες. Εντάξει με σκότωνε το ότι δεν ήξερα αν θα έβγαινε ζωντανή ή όχι».
«Στην αρχή μας είπανε πως είναι δύσκολη η κατάστασή της. Δεν υπήρχε πως αν περνούσε ένα 24ωρο θα ξεφεύγαμε από τον κίνδυνο», συμπλήρωσε.
«Πονάω, πονούσα, δεν σταματάω να πονάω. Σκεφτόμουν συνέχεια, προσευχόμουν, καθόμουν στην Εντατική, στο σαλονάκι. Προσευχόμουν. Πίστευα στην Αλεξία και το Θεό, ότι θα τα καταφέρουμε, θα βγούμε από την Εντατική. Όσο ήμασταν εκεί μέσα δεν είχαμε ούτε μία ελπίδα πως πάμε καλά», λέει η κυρία Νικολέτα.
«Μερικές φορές λιώναμε. Έλεγα γιατί να συμβεί; Μετά έλεγα ότι αφού συμβαίνει θα τη βοηθήσει ο Θεός να περάσει. Μετά έδινα δύναμη στον εαυτό μου πως όλο αυτό θα περάσει», συνεχίζει η μητέρα της Αλεξίας.
Η ίδια ανέφερε πως καθημερινά πολλοί άνθρωποι την επισκέπτονταν και της έδιναν κουράγιο «από παντού από όλη την Ελλάδα. Έπαιρνα δύναμη από τον κόσμο. Ο καθένας έφερνε εικονίτσες, δωράκια για την Αλεξία. Μας έλεγαν εγώ θα την τάξω στον τάδε άγιο, κάντε κουράγιο, θα γίνει καλά».
Η κυρία Νικολέτα ανέφερε πως έκανε τάμα για την Αλεξία στον Ταξιάρχη στην Μυτιλήνη.
«Η Αλεξία ήταν αξιολάτρευτη, ένα τέλειο παιδί. Ζωηρό, με χαμόγελο, δεν σταματούσε να γελάει ποτέ και για κανέναν λόγο. Ήταν πολύ δυνατή», λέει η κυρία Νικολέτα και συνεχίζει: «στο σχολείο ήταν άριστη, αγαπημένη με όλα τα παιδάκια. Μαλώνανε για το ποια θα ήταν φίλη της. Της έλεγα θα είσαι με όλες. Εντάξει είχε κάποιες αγαπημένες αλλά αγαπούσε όλα τα παιδάκια ήταν με όλα», υπογραμμίζει.