του Σταύρου Μαυρογένη
Σε πρόσφατο άρθρο της βρετανικής εφημερίδας Guardian (διαθέσιμο εδώ) το οποίο σε λίγες ώρες έγινε viral και μέχρι σήμερα έχει πάνω από 16.000 κοινοποιήσεις, αναφέρθηκε για πρώτη φορά ο όρος “Generation G” δηλαδή η γενιά των νέων Ελλήνων επιστημόνων η οποία διέφυγε στο εξωτερικό τα χρόνια της κρίσης προς αναζήτηση καλύτερης τύχης. Σύμφωνα με το δημοσίευμα υπολογίζεται στους 200.000 νέους Έλληνες, αριθμός αναμφισβήτητα εντυπωσιακός.
Generation G, λοιπόν, από τον Guardian και, αυτομάτως, μου δημιουργούνται οι εξής απορίες:
– από πού προκύπτει ο αριθμός των 200.000; γιατί όχι 150.000 ή 350.000; Η Ελλάδα δεν μπορεί να ξεκαθαρίσει τους εκλογικούς της καταλόγους θυμίζω.
– Ποιος καταγράφει τα προσόντα τους; Ποιοι είναι οι επιστήμονες; Μετράμε και τους ηλεκτρολόγους, μηχανικούς, υδραυλικούς κ.ο.κ;
Ας σοβαρευτούμε λίγο. Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν οργανωμένα γραφεία μετανάστευσης στην Ελλάδα όπως τις δεκαετίες ’50 και ’60 και ελευθερία κίνησης εργαζομένων στην Ε.Ε. τότε δεν υπάρχει περίπτωση να ξέρουμε τον ακριβή αριθμό εργαζομένων / επιστημόνων που έχουν φύγει και όσων έχουν επιστρέψει επειδή δεν βρήκαν τίποτα.
Και πάμε τώρα στις αλήθειες:
– Ο καταμερισμός εργασίας πια είναι παγκόσμιος. Αν έχεις πτυχία κοιτάζεις ταυτόχρονα τόσο στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για δουλειά αν θες να είσαι ανταγωνιστικός.
– Τα «λαμπρά» μυαλά της χώρας δέχονταν τα τελευταία χρόνια να δουλεύουν για 700 ευρώ και να συμπληρώνουν το εισόδημά τους από τους γονείς. θυμόμαστε όλοι επίσης τον όρο «χλιδάνεργοι». Τώρα ήρθε η ώρα της συνειδητοποίησης.
– Στην Ελλάδα έχουμε υπερπληθώρα νέων επιστημόνων γιατί η ελληνική οικογένεια γνωρίζει ότι είναι ο μοναδικός τρόπος κοινωνικής ανέλιξης. Η επιχειρηματικότητα δεν ευνοείται λόγω της κρατικίστικης πολιτικής και των ολιγαρχών που πνιγούν την καινοτομία και η τεχνική εκπαίδευση θεωρείται απαξιωμένη.
– Ζούμε επίσης την εξής σχιζοφρένεια: Από τη μια βρίζουμε τα πανεπιστήμια ότι είναι χαμηλά στους παγκόσμιους δείκτες αξιολόγησης, περιορισμένης εμβέλειας, υπεχρηματοδοτημένα και με ανεπαρκείς οδηγούς σπουδών και από την άλλη υποστηρίζουμε ότι από αυτά τα ίδια πανεπιστήμια βγαίνουν λαμπροί επιστήμονες, ότι το κράτος έχει επενδύσει πάρα πολλά λεφτά για την εκπαίδευσή τους κτλ.
Ας σοβαρευτούμε και πάλι. Όποιος έχει φιλοδοξίες και θέλει να δοκιμάσει την τύχη του στο εξωτερικό, ας το κάνει. Δεν είναι νομοτέλεια ότι θα ξεμείνει εκεί και θα ρίξει μαύρη πέτρα πίσω του. Έχω ζήσει στο εξωτερικό, έχουν μερικά καλά έχουν και τα άσχημά τους. Πάντα κάτι δίνεις, κάτι παίρνεις. Ας αποφασίσουμε τι πανεπιστήμια έχουμε και μετά να δούμε τι πανεπιστήμια θέλουμε. Ας αναβαθμίσουμε την τεχνική μας εκπαίδευση. Έλεος με τους γιατρούς, δικηγόρους και μηχανικούς. Οι πιτσιρικάδες ξημεροβραδιάζονται στους υπολογιστές τους. Ας τους δώσουμε εργαλεία να κάνουν τις ιδέες τους επιχειρηματικότητα.
Ας σοβαρευτούμε γενικώς και ας αφήσουμε τις Generation-700 ευρώ, Generation G κ.ο.κ για τους δημοσιογράφους που θέλουν να γεμίσουν 2.000 λέξεις για την ιστορία της εβδομάδας.
*Ο Σταύρος Μαυρογένης είναι υπ. Δρ. Δικαίου και Περιβαλλοντικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.anagnwstes&id=39245