Ρεπόρτερ που βρέθηκαν στην πύρινη κόλαση: "Όταν επέστρεψα σπίτι, έβλεπα τους απανθρακωμένους μπροστά μου"

Βλέπεις συγγενείς που είναι γύρω σου και ψάχνουν. Τα βλέμματα και η αγωνία μην τυχόν είναι κάποιος δικός τους νεκρός. Όταν αμέσως μετά βλέπεις τη σακούλα την κίτρινη, που σημαίνει ένα πτώμα, ε τότε νιώθεις τη γροθιά στο στομάχι, ένα σφίξιμο και έναν πόνο στην καρδιά. Αποστασιοποιείσαι αρχικά για να μεταδώσει με ψυχραιμία την είδηση, παίρνεις μια ανάσα και προχωράς. Και μόλις κλείσουν οι κάμερες λες, αν ήμουν εγώ στη θέση τους»; Θεωρώ ότι όλοι οι συνάδελφοι δεν δώσαμε το 100% όλων όσων βλέπαμε, καμιά υπερβολή, ήταν συγκλονιστικές οι μαρτυρίες.

Αλέξης Κουβέλης (Alpha)

Ο κόσμος έπεφτε στη θάλασσα για να σωθεί. Ήταν τραγικές οι στιγμές. Σε πολύ λίγο έγινε το κακό. Όταν έφτασα στη θάλασσα καταγράψαμε εικόνες με τον κόσμο σε απελπιστική κατάσταση. Ήταν μια στιγμή προσφυγιάς θα έλεγα. Μου ήρθαν στο μυαλό εικόνες με τους πρόσφυγες από τη Μυτιλήνη. Άνθρωποι να περιμένουν ανήμποροι. Ήταν από τα πιο δύσκολα ρεπορτάζ χωρίς αμφιβολία. Οι εικόνες ήταν συγκλονιστικές. Άλλοι με τα εσώρουχά τους, ηλικιωμένοι, αστυνομικοί, ένα περίεργο κοντράστ ανθρώπων ταλαιπωρημένων.

Θάνος Κλωνόπουλος (ΑΝΤ1)

Μ’ αγκάλιαζαν και μου έλεγαν «ευτυχώς σώθηκα». Ορμούσαν στις βάρκες να δουν αν είναι μέσα κάποιος δικός τους. Από τα πιο δύσκολα ρεπορτάζ που έχω κάνει.

Νίκος Κουντούρης (ΕΡΤ)

Αυτά που έζησα αυτές τις μέρες δεν τα έχω ξαναζήσει. Είναι αδύνατον να περιγραφούν με λέξεις οι εικόνες που είδαμε και τα συναισθήματα. Η φωτιά ήταν τεράστια, ο αέρας πολύ δυνατός. Στο μυαλό μου είχε καρφωθεί η σκέψη τι θα γινόταν αν το μικρό κορίτσι μου είχε εγκλωβιστεί στη φωτιά.

Άρης Λάμπος (Star)

Ήμουν μαζί με τον οπερατέρ μου τον Αχιλλέα, του οποίου το σπίτι στο Μάτι καιγόταν. Κι ενώ ανεβαίναμε τις ανηφόρες στο Μάτι για να πάμε να ρίξουμε μια ματιά στο σπίτι του -που έγινε τελικά κάρβουνο- αντικρίσαμε μια αποτρόπαιη εικόνα. Μια γυναίκα νεκρή. Στα πόδια της ένα μικρό κοριτσάκι. Στο ίδιο σημείο πολύ κοντά τους ήταν άλλο ένα παιδάκι και ακόμη μια γυναίκα. Κολόνες της ΔΕΗ είχαν πέσει πάνω τους.

Κατερίνα Μπατζάκη (ΕΡΤ)

Μέσα σε μια ατμόσφαιρα αποπνικτική από τους καπνούς με πλησίασε ένας κύριος και μου είπε έντρομος ότι δυο φιλικά του πρόσωπα έπεσαν στη θάλασσα για να σωθούν. Λίγο πιο κάτω ένας συνάδελφος μου έδωσε τη χαριστική βολή λέγοντάς μου ότι είδε δύο κοριτσάκια απανθρακωμένα. Αυτή την εικόνα δεν μπορώ να τη βγάλω από το μυαλό μου.

Κώστας Σαρικάς (Alpha)

Βρήκα τον πρώτο νεκρό, απίστευτη εικόνα. Αυτοκίνητα καίγονταν, έπεσα και πάλι σ’ έναν απανθρακωμένο άνθρωπο. Δεν μπορώ να περιγράψω την εικόνα, καιγόταν ακόμη όταν τον είδα μέσα στο αυτοκίνητό του. Όταν επέστρεψα στο σπίτι μου να ξεκουραστώ, δεν κοιμήθηκα. Έβλεπα τους απανθρακωμένους συνέχεια μπροστά μου. Θα μου μείνουν οι εικόνες χαραγμένες στη μνήμη. Ο ανθρώπινος πόνος είναι αξέχαστος.

Κώστας Τάτσης (ΑΝΤ1)

Παντού αυτοκίνητα καμένα, πτώματα είτε δίπλα σου είτε στα οικόπεδα. Μας έδειχναν φωτογραφίες των δικών τους, ζητούσαν τη βοήθειά μας. Πόνος και δυστυχία.

Κάτια Φωτιάδου (Epsilon)

Δεν περιγράφεται αυτό που έζησα. Ένα κόκκινο τοπίο έβλεπες γύρω σου, δεν μπορούσες να ανασάνεις. Οι άνεμοι ήταν τόσο ισχυροί που δεν μπορούσες να σταθείς όρθιος, με τις φλόγες να ξεπηδούν από διάφορα σημεία. Σε σχέση με την τηλεοπτική κάλυψη δεν θεωρώ πως υπήρξαν υπερβολές, αφού στην πλειονότητα των συναδέλφων υπήρχε μια πολύ σωστή αντιμετώπιση του όλου θέματος, μεταφέροντας αυτό που βλέπαμε.