Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος: Έκανα τα πάντα για να νικήσω την αρρώστια μου-Τι λέει για τους γιούς του

Να υπογράψει τα χαρτιά για να χρηματοδοτηθεί ακόμη μία  φορά η Χαλυβουργική και να καταβληθούν οι μισθοί Δεκεμβρίου και Ιανουαρίου και το δώρο Χριστουγέννων, είναι έτοιμος ο επιχειρηματίας και εφοπλιστής Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος. Όπως ο ίδιος είπε σε συνέντευξή του, όλοι οι εργαζόμενοι στην εταιρεία εθεωρούντο πάντοτε από την οικογένεια «συγγενείς και όχι υπάλληλοι».

Παράλληλα, απορρίπτει  όλους τους ισχυρισμούς των δύο γιών του,  Παναγιώτη και Γιώργου,που έχουν υποβάλλει αίτημα δικαστικής συμπαράστασης επικαλούμενοι, μεταξύ άλλων, «βαρύτατη ψυχοδιανοητική έκπτωση» του πατέρα τους κάνοντας λόγο   για «προστασία των συμφερόντων του που πλήττονται από τους επιτήδειους που τον έχουν κυκλώσει»,

«Αισθάνομαι πάρα πολύ άσχημα γι’ αυτή την εξέλιξη» σημειώνει ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος στην εφημερίδα Καθημερινή και στον Ηλία Μπέλλος αναφερόμενος στην αντιπαράθεση με τα παιδιά του. Ομως, συμπληρώνει, «μη νομίσετε ότι δεν είχα φροντίσει για τη διαδοχή, τα είχα τακτοποιήσει όλα και είχα μεριμνήσει για όλους».

Ακολουθούν αποσπάσματα από την συνέντευξη:

– Σας άλλαξε η ασθένεια;
– Ασφαλώς. Oταν, προ πολλών ετών, μου είπαν ότι σε λίγα χρόνια δεν θα περπατώ και δεν θα οδηγώ, ξεκίνησα να κάνω όλα όσα είχα ονειρευθεί. Εκανα μεγάλα ταξίδια στο εξωτερικό, θέλησα να γευθώ τη ζωή στον πιο δυνατό βαθμό. Διαγνώσθηκα, βλέπετε, σε πολύ νεαρή ηλικία, με μια σπάνια αρθρίτιδα που δυσκόλευε την κινητικότητά μου. Από την πρώτη στιγμή δεν το έβαλα κάτω. Πέρασα μια ολόκληρη ζωή παλεύοντας για να βγω από την ασθένεια. Επισκέφθηκα τους πιο εξειδικευμένους γιατρούς σε όλο τον κόσμο. Δοκίμασα φάρμακα που την εποχή εκείνη ήταν απαγορευμένα γιατί δεν είχαν ακόμη δοκιμασθεί. Ταξίδεψα κρυφά από όλους μόνος μου με έναν σκαραβαίο στην Ελβετία και έκανα εγχείρηση για να μου βάλουν βίδες τιτανίου, την εποχή που ήταν ακόμη απαγορευμένες στην Αμερική. Γενικά ήμουν άφοβος απέναντι στην ασθένεια και αυτό με αντάμειψε. Οι εγχειρήσεις αυτές και τα φάρμακα με ανακούφισαν σημαντικά και διευκόλυναν τη ζωή μου.

– Δυστυχώς οι οικογενειακές έριδες δεν είναι ξένες στην οικογένειά σας. Η προ αρκετών ετών σύγκρουσή σας με τον αδελφό σας είναι τέτοια περίπτωση. Κοιτώντας σήμερα πίσω σε εκείνες τις ημέρες, και παλαιότερα ίσως, τι θα κάνατε διαφορετικά αν μπορούσατε;
– Τίποτα. Ο άνθρωπος πρέπει να μάχεται για το δίκιο του και να αντιστέκεται στην αδικία.

– Οπως και τότε, έτσι και σήμερα έχετε απέναντί σας μέλη της οικογενείας σας, και μάλιστα τα ίδια σας τα παιδιά. Ανεξαρτήτως δικαίου και αδίκου –που για τους τρίτους είναι δύσκολο να το διαπιστώσουν– σε αυτή τη διαμάχη, γιατί δεν επιλέξατε να κλείσετε νωρίτερα τα περιουσιακά αυτά ζητήματα που, αν δεν απατώμαι, δηλητηρίασαν τις σχέσεις σας;
– Αισθάνομαι πάρα πολύ άσχημα για αυτή την εξέλιξη. Αλλά μη νομίσετε ότι δεν είχα φροντίσει για τη διαδοχή. Τα είχα τακτοποιήσει όλα και είχα μεριμνήσει για όλους. Αλλά η ζωή τα φέρνει αλλιώς, και τα παιδιά μου έκαναν πράγματα που δεν έπρεπε να γίνουν. Είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο, και είναι σωστό, ότι σε μια οικογένεια η πρώτη γενιά δημιουργεί, η δεύτερη συντηρεί και η τρίτη τα χάνει.

– Ποια είναι η συμβουλή που θα δίνατε σήμερα, ύστερα από όσα έχετε ζήσει, σε άλλους πατέρες ή αδέλφια που βιώνουν ή φοβούνται μήπως βιώσουν τέτοιες οικονομικές ενδοοικογενειακές έριδες;
– Τα παιδιά πρέπει να ακούν και να σέβονται τους γονείς. Τίμα την πατρίδα σου και την οικογένειά σου. Εγώ πάντα σεβόμουν τον πατέρα μου. Ακόμη και όταν συγκρούστηκα με τον αδελφό μου για τη διανομή της περιουσίας, είπα στον πατέρα μου «κάνε τη διανομή όπως θέλεις εσύ».

– Με δεδομένη τη σημερινή κατάσταση της Χαλυβουργικής, που βαρύνεται με τραπεζικά χρέη της τάξεως των 410 εκατ., μπορεί να «ξαναπάρει εμπρός»; Ή απλώς θα την κλείσετε; Εχει εντέλει νόημα η οικονομική της χρηματοδότηση και ποια είναι η πρότασή σας προς τις πιστώτριες τράπεζες;
– Η Χαλυβουργική αντιμετώπισε τα τελευταία χρόνια την τεράστια πτώση στην οικοδομική δραστηριότητα και στην εκπόνηση και κατασκευή μεγάλων δημόσιων έργων. Σε αυτό πρέπει να προστεθούν η υψηλή τιμή για την ενέργεια καθώς και η τιμή του ίδιου του σκραπ. Για να καταλάβετε, να σας δώσω σύγκριση όγκων πωλήσεων μεταξύ των ετών 2011 και 2016. Οι πωλήσεις της εταιρείας το 2011 ήταν 388.000 τόνοι και το 2016 ήταν 9.608 τόνοι. Αντιλαμβάνεσθε και την τραγική πτώση του τζίρου. Αυτά τα χρόνια έβαλα από προσωπικά αποθέματα σημαντικά χρηματικά ποσά για να μπορέσω να διατηρήσω σε στοιχειώδη λειτουργία την εταιρεία. Αυτό όμως δεν μπορεί να συνεχιστεί διότι δεν εξυπηρετεί κανέναν και πολύ περισσότερο τους εργαζομένους. Η Χαλυβουργική μπορεί να αξιοποιηθεί αλλά με άλλον τρόπο, όχι ως χαλυβουργία. Πρέπει να αναζητήσει νέα δραστηριότητα και να κάνει νέα αρχή. Δεν υπάρχει σήμερα οπουδήποτε στον κόσμο τράπεζα που να δέχεται να χρηματοδοτήσει μια χαλυβουργία. Ο μόνος λόγος για τον οποίο η εταιρεία παραμένει εν ζωή είναι για την προστασία των εργαζομένων. Διαφορετικά θα είχε κλείσει προ πολλού.

– Η δολοφονία του θείου σας Δημήτρη Θ. Αγγελόπουλου έμοιασε τότε συντριπτική για την περαιτέρω πορεία του ομίλου, αλλά ο πατέρας σας Παναγιώτης Θ. Αγγελόπουλος μεγέθυνε περαιτέρω τις επιχειρήσεις σας. Ποιες ήταν οι καθοριστικές στιγμές και ποιες οι καίριες αποφάσεις του κατά τη γνώμη σας;
– Πράγματι, η δολοφονία του θείου μου το 1986 ήταν ένα πραγματικό σοκ για την οικογένεια, αλλά δεν επιτρέψαμε να μας διαλύσει. Εγώ τότε ήμουν 41 χρόνων και είχα αφοσιωθεί στις επιχειρήσεις με ιδιαίτερο ζήλο και όραμα. Κατ’ ουσίαν το βάρος της απώλειας του θείου μου έπεσε στις δικές μου πλάτες, καθώς έμεινα να διευθύνω μόνος τη Χαλυβουργική και μάλιστα σε μια κρίσιμη στιγμή, καθώς η χαλυβουργία αντιμετώπιζε τότε πάλι κρίση, όπως και τώρα. Την εποχή εκείνη η οικογένεια κοίταξε να αναπτύξει τις επιχειρήσεις και τις επενδύσεις της στο εξωτερικό, οι οποίες ήταν κερδοφόρες για εμάς. Μετά τον θάνατο του πατέρα μου συνέχισα τις επενδύσεις στη Χαλυβουργική και έχω δαπανήσει από προσωπικά χρήματα τεράστια χρηματικά ποσά. Οι καίριες αποφάσεις που λάβαμε ο πατέρας μου και εγώ για τη Χαλυβουργική είχαν σχέση με το επιχειρηματικό μας όραμα και με την απόφασή μας να διαθέσουμε τεράστια χρηματικά ποσά για επενδύσεις στην Ελλάδα στη Χαλυβουργική, ποσά που είχαμε κερδίσει από άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες

– Οι ναυτιλιακές σας δραστηριότητες εδώ και πολλά πολλά χρόνια έχουν μεγεθυνθεί περισσότερο από τις υπόλοιπες. Είναι η εξωστρεφής φύση τους ο λόγος, δηλαδή η απουσία παρεμβάσεων από το κράτος ή επιλογή σας;
– Η οικογένειά μας είχε επενδύσει στη ναυτιλία πολλά χρόνια πριν ξεκινήσω τη δική μου ναυτιλιακή εταιρεία. Η δική μου προσωπική ενασχόληση με τη ναυτιλία ξεκίνησε με την ίδρυση της Arcadia με πέντε πλοία το 1998, που έφτασε να διαχειρίζεται πάνω από τριάντα πλοία. Ο λόγος που η ναυτιλία ήκμασε και ακμάζει είναι ότι δραστηριοποιείται έξω από την Ελλάδα. Στον χώρο της ναυτιλίας μπορείς ελεύθερα να υλοποιείς όλα όσα σκέφτεσαι με το μυαλό σου, χωρίς εμπόδια από το κράτος.

– Μια μελέτη της Alvarez & Marsal που ζήτησαν οι τράπεζες έδειξε πλεονάζουσα παραγωγική δυναμικότητα στη χώρα. Δεν χωράνε, λένε τραπεζίτες, και Αγγελόπουλος και Μάνεσης και Στασινόπουλος στον κλάδο. Συμμερίζεστε τις εκτιμήσεις αυτές;
– Ασφαλώς. Εγώ το είχα δει ήδη από το 2008. Το 2012 το ήξεραν πλέον όλοι. Οπως είπα, το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η έλλειψη έργων που έριξαν τη ζήτηση σχεδόν στο μηδέν. Σε αυτά πρέπει να προστεθεί και η έλλειψη ευελιξίας όσον αφορά το προσωπικό. Η εργατική νομοθεσία στην Ελλάδα, σε αντίθεση με την Αμερική, πνίγει τις επιχειρήσεις με την πρώτη δυσκολία.

– Ποιον θεωρείτε τον πρώτο επιφανή Αγγελόπουλο;
– Αναμφισβήτητα ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄, κατά κόσμον Γεώργιος Αγγελόπουλος, που ξεκίνησε από τη Δημητσάνα και κατέληξε να μαρτυρήσει απαγχονισμένος το 1821 στην πύλη του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Πόλη. Από εκεί κρατούν οι ιδιαίτεροι δεσμοί της οικογένειάς μας με το Πατριαρχείο. Ο πατέρας μου έχει ανακαινίσει το σπίτι του Πατριάρχη Γρηγορίου στη Δημητσάνα. Λόγω της βαθιάς του πίστης στην Ελλάδα και στη θρησκεία αλλά και λόγω της ιδιαίτερης αυτής ιστορίας της οικογενείας μας, ο πατέρας μου ανέλαβε επί πατριαρχίας του Δημητρίου το μεγάλο έργο της αποκατάστασης του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Κωνσταντινούπολη. Ενα άλλο έργο που κάναμε στη μνήμη του αδικοχαμένου θείου μου Δημήτρη είναι η ανοικοδόμηση του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου στη Ζυρίχη. Τα εγκαίνια του ναού έγιναν το 1995 από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο.

– Η οικογένειά σας όμως ασχολήθηκε και με την πολιτική, σωστά;
– Ο θείος μου Αγγελος Αγγελόπουλος, ο ακαδημαϊκός, συμμετείχε μαζί με τον Σβώλο και με τον γιατρό Κόκκαλη ως υπουργός επί των Οικονομικών στην Κυβέρνηση του Βουνού και στη μεταπολίτευση χρημάτισε διοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος. Συγκινήθηκα πολύ όταν πρόσφατα με κάλεσε ο κ. Κουτσούμπας στον Περισσό και μου επέδειξε τους φακέλους του θείου μου με διάφορα έγγραφα από εκείνη την εποχή. Οι φάκελοι αυτοί διασώθηκαν από τη νεροποντή που κόντεψε να καταστρέψει όλο το ιστορικό αρχείο του ΚΚΕ προ κάποιων ετών.

27 Μαΐου 1974. O πατριάρχης της οικογενείας Παναγιώτης Αγγελόπουλος ανάβει τη φλόγα στην υψικάμινο (ύστερα από μακρά περίοδο συντήρησης και επισκευής), παρουσία του υιού του Κωνσταντίνου, ο οποίος κρατάει στην αγκαλιά τον μικρό Παναγιώτη Αγγελόπουλο.

Τα παιδιά