Ευαγγελιάζοντας τα δρώμενα : η διαφήμιση, η Λαίδη, η Ελλάδα και...η πετσούλα

Αν μια Λαίδη έφτασε στο σημείο να παρακαλάει για μία πετσούλα από αρνί, τότε η κατάσταση στην πατρίδα μας είναι χειρότερη από ό,τι πιστεύουμε.

Χαρακτηριστικό της εποχής μας είναι η κρίση αξιών και η τραγουδίστρια Άντζελα Δημητρίου θέλησε να δώσει ένα μήνυμα μέσω της  πασχαλιάτικης διαφήμισης. Κατ’ αρχάς οφείλουμε να παραδεχτούμε για να μην είμαστε αχάριστοι ότι είναι μια  διαφήμιση που τα έχει όλα και σε βάζει κατευθείαν στο πνεύμα των ημερών, με την ανθισμένη πασχαλιά (το κατ’εξοχήν πασχαλιάτικο άνθος), το έθιμο με το άναμμα της λαμπάδας, το γιορτινό στρωμένο τραπέζι, τους ανθρώπους που γυρίζουν στα σπίτια τους μετά την ανάσταση με τις αναμμένες λαμπάδες, το τσούγκρισμα με τα κόκκινα αυγά, τις καμπάνες να χτυπάνε χαρμόσυνα.

Η διαφήμιση δεν άρεσε σε όλους και ιδιαίτερα σε αυτούς που δεν έπιασαν το νόημα της και δεν κατάλαβαν τι ακριβώς κρύβεται πίσω από την εικόνα. Όλα είναι συμβολικά, υπάρχει ένας παραλληλισμός. Η Άντζελα, η Ελλάδα, προχωράει αγέρωχη, σίγουρη για την αξία της, αν και κάπως λυπημένη λόγω της παρούσας κατάστασης, το φως της ανάστασης που δίνει είναι το φως του πολιτισμού που δίνει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, η “άλλη”, η αντίζηλος είναι η Ευρώπη και η βαφή που της πήρε κρυφά ο αγαπημένος της είναι οι γνώσεις,το πνεύμα των αρχαίων Ελλήνων που χάρη σε αυτά η Ευρώπη έχτισε τον πολιτισμό της. Η πετσούλα από το αρνί είναι το παράπονο, το λίγο που ζητάμε, την κατανόηση που πρέπει να δείξουν για τα μεγάλα προβλήματά μας. Η επιστροφή του αγαπημένου δείχνει την αναγνώριση της αξίας της Ελλάδας, πως χωρίς αυτήν ουδέν, κατά το γνωστόν “που πας ρε Καραμήτρο;”. Το ατακαδόρικο “χτύπα σαν άντρας” είναι η ρωμέικη μαγκιά μας, η υπερηφάνειά μας, σαν να λέμε όσο και να μας χτυπάτε εμείς είμαστε δυνατοί, δεν φοβόμαστε, αντέχουμε.

Πάσχα σημαίνει πέρασμα, έξοδος και εδώ έξοδος από την κρίση με τις καμπάνες στο τέλος να χτυπάνε αναστάσιμα.

Μόνο να χτυπάνε δυνατά, πολύ δυνατά μήπως και ξυπνήσουμε και αντιδράσουμε σε ορισμένα πράγματα και ενίοτε και σε διαφημίσεις…

Την Άντζελα την συμπαθώ και την παραδέχομαι, ασχέτως αν τα μηνύματα της παρεξηγούνται και δεν γίνονται εύκολα κατανοητά (μας βάζει και αυτή δύσκολα!).  δεν αμφέβαλα στιγμή για την φωνή της, έχει μια μεγάλη και σπουδαία διαδρομή στο τραγούδι, τραγούδησε ύμνους, έχει κλάψει κόσμος και κοσμάκης με το “φωτιά στα Σαββατόβραδα”, ράγισαν καρδιές και γονάτισαν δυνατοί με το “οι χωρισμένοι δεν γιορτάζουνε ποτέ”.
Γεννήθηκε με καλό άγγελο που την προστατεύει – ίσως λόγω ονόματος- και την κρατάει στο θρόνο της χρόνια τώρα. Μια μεγάλη κυρία της τηλεόρασης που κάτι πήγε να σχολιάσει πριν από χρόνια όταν την είχε καλέσει στην εκπομπή της,  δεν μπόρεσε  να στεριώσει σε κανένα κανάλι και ακόμα περιπλανιέται μαζί με τα “μάτια” της σαν τον Ιουδαίο.

Η Άντζελα πάλι “τα ‘σπασε”, η διαφήμιση  έκλεψε τις εντυπώσεις, έγινε το απόλυτο viral, τα social media πήραν φωτιά και όπως είπε η ίδια “πουλάω αγάπη μου, πουλάω”, ότι έχει ταλέντο σε αυτό πρέπει να της το αναγνωρίσουμε όλοι, εχθροί και φίλοι.

Πολλά γυναικεία site σχολίασαν αρνητικά τη συγκεκριμένη φράση “χτύπα σαν άντρας” και η αλήθεια είναι ότι τις γυναίκες δεν τις χτυπάνε ούτε με ένα λουλούδι, όπως έλεγαν παλιά, αλλά η Άντζελα είναι … Άντζελα και μεταξύ μας μόνο αυτή θα μπορούσε να το πει αυτό  με τον τρόπο και το ύφος που το είπε. Σε μια Λαίδη άλλωστε δεν πειράζει αν κάνουμε και λίγο τα στραβά μάτια είναι και χρονιάρες μέρες….

Πάντως, κάποιος εκεί ψηλά έχει χιούμορ…είναι συμπονετικός…δεν εξηγείται αλλιώς σε δύσκολους καιρούς θέλει να μας κάνει να χαμογελάσουμε, να ξεφύγουμε λίγο από την κατήφεια και τη μιζέρια και η αλήθεια είναι ότι τώρα τελευταία δεν πλήττουμε.

Ο Γιαν Φαμπρ από τη μια μεριά με τους  ερμηνευτές του να χορεύουν υπό τους ήχους του θρυλικού Ζορμπά με τους “παλλόμενους” αρχαιοελληνικούς χιτώνες (ναι, το ξέρω δεν είναι ακριβώς έτσι, όπως και εσείς άλλωστε), από την άλλη το μάθημα μαγειρικής από τον Απόστολο Γκλέτσο να μας μαθαίνει πως ψήνεται το “ψάρι” και τώρα με την διαφήμιση της Άντζελας ένα μειδίαμα…

Παρ’όλες τις επικρίσεις για τα συγκεκριμένα συμβάντα, ό,τι και να πούμε το έχουμε έστω και πικρό…και έχουμε μέλλον ακόμα μπροστά μας….

Ευαγγελία Ιωαννίδη