Ο TIME, ανακήρυξε ως «Wire photographer» της χρονιάς, τον Έλληνα Άγγελο Τζωρτζίνη. Το περιοδικό, ξεχώρισε τον Έλληνα φωτογράφο για το συνολικό του έργο στην καταγραφή της ελληνικής οικονομικής και προσφυγικής κρίσης, χαρακτηρίζοντας την ματιά του πάνω στο θέμα, εξαιρετική.
Τα ονόματά τους περνούν συνήθως απαρατήρητα ή βρίσκονται κρυμμένα κάτω από υποσημειώσεις με μικρά γράμματα, όμως οι φωτογραφίες τους κάνουν τον γύρο του κόσμου και δημοσιεύονται σε όλα τα μέσα δίνοντας την πρώτη και σίγουρα πιο καθαρή εικόνα κάθε συμβάντος.
Αυτή τη χρονιά, την γεμάτη σημαντικά γεγονότα σε όλο τον κόσμο, τα πράγματα ήταν εξαιρετικά δύσκολα για να επιλεγεί ο νικητής. Και αυτό καθιστά ακόμα μεγαλύτερη τιμή την ανακύρηξη του δικού μας Άγγελου Τζωρτζίνη ως του φωτογράφου που ξεχώρισε το μεγάλο αμερικάνικο περιοδικό ως τον φωτογράφο της χρονιάς του 2015.
Ο 27χρονος Έλληνας φωτορεπόρτερ είχε να ανταγωνιστεί μεγάλα ονόματα του επαγγέλματός του και νικητές των προηγούμενων ετών που συνέχιζαν να κάνουν με ένταση το δικό τους ρεπορτάζ. Όμως ο συνεργάτης του Γαλλικού Πρακτορείου Άγγελος Τζωρτζίνης κατάφερε να τους ξεπεράσει, με μία μοναδική δουλειά που δείχνει τις πολλές και ιδιαίτερες πτυχές του μεταναστευτικού προβλήματος και της ελληνικής οικονομικής κρίσης.
Και μάλιστα με ανθρώπινο πρόσωπο, χωρίς υπερβολές και δραματοποιήσεις, αλλά πάντα με επιμονή στην καταγραφή των γεγονότων και την ανθρωπιστικής πλευράς όλων όσων συμβαίνουν στα ελληνικά νησιά.
Ο Τζωρτζίνης γεννήθηκε το Νοέμβριο του 1988 στο Αιγάλεω και αποφάσισε να ασχοληθεί με την φωτογραφία το 2006. Ξεκίνησε την συνεργασία του με το AFP το 2007, ενώ παράλληλα δούλευε προσωπικά του πρότζεκτ στην Αίγυτπο, την Λιβύη, την Τουρκία και την Ελλάδα, συνεργαζόμενος την ίδια εποχή και με τους Νew York Times.
Ο ίδιος λέει «Ένας καλός φωτογράφος δεν είναι αυτός που τραβάει καλές φωτογραφίες. Είναι μια πιο σύνθετη διαδικασία. Οι αξίες του φωτογράφου και οι εμπειρίες του αποτελούν βασικό συστατικό των φωτογραφιών του. Γι’ αυτό θέλω να καλύπτω ιστορίες οι οποίες επηρεάζουν την προσωπική μου ζωή και με ενδιαφέρουν, όπως η οικονομική κρίση στην Ελλάδα αλλά και το μεταναστευτικό πρόβλημα».
Για τα έξι τελευταία χρόνια, ο Τζωρτζίνης είναι αφοσιωμένος στην κάλυψη της ελληνικής οικονομικής κρίσης, γιατί όπως δηλώνει είναι δεν είναι επισκέπτης, αλλά είναι και ο ίδιος μέρος αυτού του προβλήματος. Ο ίδιος παραδέχεται ότι η επαφή του με την ιστορία που καλύπτει μπορεί να επιδράσει στην ειδησιογραφική ματιά του, όμως παλεύει με τις πεποιθήσεις του ώστε να αποδώσει την αλήθεια για το τι συμβαίνει.
Την εποχή αυτή ο Τζωρτζίνης είναι αφοσιωμένος κυρίως στην κρίση των προσφύγων. «Η κρίση έχει φέρει στο μυαλό μου εικόνες από την παιδική μου ηλικία» λέει, «καθώς μεγάλωσα σε μία γειτονιά όπου δεκάδες Ιρακινοί μετανάστες έφτιαχναν τη νέα τους ζωή. Ζούσαν σε υπόγεια, συχνά πέντε και έξι άτομα σε ένα δωμάτιο, συνήθως σε άθλιες συνθήκες. Παίζαμε μπάσκετ στους δρόμους και κάναμε ότι κάνουν τα παιδιά σε όλο τον κόσμο, αλλά πάντα αναρωτιόμουν τι έκαναν όλοι αυτοί οι άνθρωποι στην Ελλάδα, από που είχαν έρθει και τι είχαν αφήσει πίσω στις χώρες τους».
Όταν ο Τζωρτζίνης είδε εικόνες πτωμάτων να ξεβράζονται σε ελληνικές ακτές, δεν μπορούσε παρά να σκεφτεί ότι η ανάγκη αυτών των ανθρώπων για μια καλύτερη ζωή θα κατέληγε σε ένα «απλό δίλεπτο στα δελτία των ειδήσεων».
Έτσι τον Απρίλιο αποφάσισε να παρακολουθήσει από κοντά τα γεγονότα, ακόμα και αν δεν βρισκόταν σε αποστολή. Από τότε, το Γαλλικό Πρακτορείο τον έχει στείλει σε αρκετές αποστολές στην Κω και την Λέσβο, και κάθε φορά ο φωτογράφος προσπαθούσε να ισορροπήσε ανάμεσα στις απαιτήσεις ενός φωτογράφου της πρώτης γραμμής και την δική του προσωπική προσέγγιση.
«Στόχος μου δεν είναι να είμαι ένας ακόμα αυτόπτης μάρτυρας της κατάστασης» λέει, «αλλά προσπαθώ να κρατήσω όσο μεγαλύτερη “απόσταση” και να δείξω πράγματα που οι άνθρωποι συνήθως δεν βλέπουν. Θέλω να φτιάξω εικόνες που θα βάλουν τους θεατές να αναρρωτηθούν για το μέλλον αυτών των ανθρώπων».
Όπως και να έχει ο Έλληνας φωτογράφος φαίνεται να κατάφερε τους στόχους του, με ένα πορτφόλιο γεμάτο ένταση και ανθρωπιά, ισορροπώντας εξαίσια ανάμεσα στην είδηση και το συναίσθημα. Και αυτό είναι ίσως το πιο καταλυτικό στοιχείο που τον ανέδειξε τον φωτογράφο της χρονιάς του 2015 για το περιοδικό ΤΙΜΕ.
