Η Ευρώπη τελικά είναι ακόμη ανήλικη και ανώριμη, και ας την αποκαλούν Γηραιά Ηπειρο. Στα δύσκολα μπερδεύεται, πατάει τα κορδόνια της, σκοντάφτει στη σκάλα και τότε αρχίζουν οι κακόηχες πολυφωνικές κραυγές. Εγωισμοί, εθνικισμοί, αρχηγικά σύνδρομα και αυταρέσκεια ξεπηδούν από τα πάντα ανοιχτά ντουλάπια της ευρωπαϊκής Ιστορίας, με αποτέλεσμα να χάνεται η λογική και να ξεθωριάζει ο στόχος. Τότε παρεμβαίνει ο «μεγάλος αδελφός» να δώσει τη λύση και να επιβάλει τους νέους κανόνες.
Η Ιστορία είναι χρήσιμο εργαλείο και μας θυμίζει ότι τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και τη νέα πορεία των ευρωπαϊκών κρατών την καθόρισαν οι Αμερικανοί. Εκλήθησαν γι’ αυτό τον λόγο και αφού πέτυχαν τον στόχο, ορίστηκαν με την ομπρέλα του ΝΑΤΟ διά βίου κηδεμόνες όλων και κυρίως της Γερμανίας, που προκάλεσε την καταστροφή.
Αυτή τη φορά δεν εκλήθησαν. Ηρθαν μόνοι τους για να προλάβουν την οικονομική καταστροφή. Προφανώς με το αζημίωτο. Η παραλλαγή του έργου είναι ότι τον νέο «πόλεμο» δεν τον προκάλεσε η Γερμανία αλλά αρνείται να τον τερματίσει στη ζώνη της επιρροής της, που είναι οι χώρες του ευρώ. Εχει και τη δύναμη και τα χρήματα να σβήσει τις φωτιές στον Νότο πριν αυτές φτάσουν στο Παρίσι. Η καγκελαρία όμως είναι πολιτικά αδύναμη και παγιδευμένη στον λαϊκισμό που ίδια επέτρεψε να γιγαντωθεί.
Το αδύνατο σημείο του κηδεμόνα είναι ότι οι ΗΠΑ σε αυτή τη φάση της Ιστορίας τους δεν διαθέτουν τον πλούτο για νέα Σχέδια Μάρσαλ στην Ευρώπη. Διαθέτουν όμως ακόμη την επιρροή και το κύρος της υπερδύναμης. Εάν με αυτά τα όπλα καταφέρουν να ταρακουνήσουν τη Γερμανία και τους δορυφόρους της θα το μάθουμε πολύ σύντομα.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ”