Η χώρα μας μπήκε φέτος στην αντιπυρική μάχη με έναν από τους μεγαλύτερους στόλους εναέριων μέσων – και καταλήξαμε να προσπαθούμε να διαχειριστούμε ως κρατικός μηχανισμός μία πυρκαγιά σε μία από τις μεγαλύτερες αποθήκες πυρομαχικών της Πολεμικής μας Αεροπορίας.
Του Στέφανου Τζανάκη
Είναι προφανές ότι κάτι πήγε – πολύ – λάθος. Και μόνον το γεγονός ότι τα F-16 αναγκάστηκαν να αλλάξουν αεροδρόμιο, ασχέτως του κάτα πόσον κινδύνευσε η περιουσία του ελληνικού λαού, υπογραμμίζει την τεράστια αντίφαση: οι φύλακες των συνόρων να μην μπορούν να φυλάξουν το στρατόπεδό τους.
Η κλιματική αλλαγή, οι βροχές του Ιουνίου, η έλλειψη υγρασίας, οι μεγάλες θερμοκρασίες, το «ανθρώπινο χέρι», μπορούν σε ένα βαθμό να εξηγήσουν το μέγεθος των πυρκαγιών που χτύπησαν τη χώρα μας μέσα στον Ιούλιο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ωστόσο, προφανείς εξηγήσεις δεν υπάρχουν. Είναι δυνατόν οι αποθήκες των πυρομαχικών να είναι απροστάτευτες σε μία – έστω – επιθετική πυρκαγιά, που τροφοδοτείται από ισχυρούς ανέμους;
Τι θα γινόταν αν όλα αυτά συνέβαιναν σε μία διαφορετική συγκυρία; Αν συνέβαιναν – όχι πολύ παλιότερα – πέρυσι το καλοκαίρι, εν μέσω τουρκικών προκλησεων στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο; Και σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχουν ευθύνες για τον σχεδιασμό αντιπυρικής προστασίας των αποθηκών, που αποδείχθηκε «τρύπιος»; Και τι θα αλλάξει στον σχεδιασμό αυτόν; Και πώς θα διασφαλιστεί το αυτονόητο; Ότι δηλαδή ένα στρατόπεδο στο οποίο υπάρχουν πυρομαχικά σε μεγάλες ποσότητες δεν θα κινδυνεύει από φωτιές; Ή από πλημμύρες; Ή από σεισμούς; Ή από τους εξωγήινους;
Λίγες ώρες πριν από το πέρασμα της πυρκαγιάς από το στρατόπεδο με τις αποθήκες πυρομαχικών είχε (σχεδόν) σβήσει η φωτιά της Ρόδου, που κράτησε για 10 ολόκληρες ημέρες – και ο κατάλογος της καταστροφής είναι πολύ μακρύς. Ποιο είναι το συμπέρασμα; Ότι κάτι δεν έγινε σωστά. Μπορεί να δόθηκαν εγκαίρως χρήματα στους Δήμους για να καθαρίσουν τα κενά οικόπεδα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ούτε ότι όλα έγιναν όπως έπρεπε, ούτε ότι κι αν γίνονταν δεν θα υπήρχε πρόβλημα.
Σημειώνεται ότι παρά τις εξαγγελίες, τα χρήματα που δόθηκαν και φέτος για την πρόληψη των πυρκαγιών ήταν αναλογικά πολύ λιγότερα σε σχέση με εκείνα που θα απαιτηθούν εντέλει για την καταστολή τους. Και φυσικά, θα είναι πολύ – πολύ λιγότερα από όσα θα χρειαστούν για τις αποζημιώσεις των πληγέντων.
Από την κυβέρνηση προααναγγέλλουν ότι θα ζητηθεί απολογισμός από τους Δήμους για την διάθεση των χρημάτων της πυροπροστασίας και το αποτέλεσμα που υπήρξε. Απολογισμός ωστόσο, πρέπει να γίνει και για την επιτήρηση των δασικών εκτάσεων – σε πόσες περιπτώσεις έγινε άμεσα αντιληπτή η φωτιά και αντιμετωπίστηκε μέσα στα πρώτα λεπτά από την εκδήλωσή της; Ποιες περιοχές επιτηρούνται στο 100%; Σε ποιο βαθμό υπάρχει συνεργασία με τους εθελοντές προκειμένου να προλαμβάνονται οι φωτιές;
Την ίδια στιγμή, η πολιτική των προληπτικών εκκενώσεων μέσω μηνυμάτων του 112 αποδείχθηκε ότι έχει τα όριά της. Πρώτον, είναι πλέον διαπιστωμένο ότι δεν υπακούουν οι πάντες στις σχετικές εντολές, ενώ παράλληλα δημιουργείται μία εικόνα παράλυσης του κράτους – ειδικά όταν οι εντολές ανακαλούνται μετά από μερικές ώρες. Θα ήταν προτιμότερο – ειδικά στην περιφέρεια – να οργανωθεί καλύτερα το εθελοντικό κίνημα, ειδικά στον τομέα της πρόληψης, αφού εκεί οι άνθρωποι καλούνται να υπερασπιστούν τις περιουσίες τους. Κι ας μην ξεχνάμε ότι το καλοκαίρι δεν τελείωσε – υπάρχουν μπροστά μας τουλάχιστον 50 δυσκολες ημέρες…