Η εικόνα των νεαρών που «στόλιζαν» την πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Καλαμάτα με αφορμή την τραγωδία στα ανοικτά της Πύλου, θα ήταν έως και διασκεδαστική – πολλοί θα θυμόντουσαν τα νειάτα τους και θα τους εύχονταν να ωριμάσουν – αν δεν παρέπεμπε, έστω και ως καρικατούρα, στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου του 2011.
Του Στέφανου Τζανάκη
Τότε, δεκάδες ήταν εκείνοι που κραύγαζαν μπροστά στον – αείμνηστο σήμερα – τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, χαρακτηρίζοντάς τον «προδότη» και αναγκάζοντάς τον να αποχωρήσει από την εξέδρα των επισήμων. Οι νεαροί του ΣΥΡΙΖΑ είπαν κάτι άλλο στην κυρία Σακελλαροπούλου – ότι η κυβέρνηση της ΝΔ σκοτώνει μετανάστες υπό την προεδρία της και ότι θα πρέπει να ντρέπεται.
Προφανώς δεν υπάρχει η παραμικρή συσχέτιση μεταξύ των δύο επεισοδίων – η ματαιωμένη παρέλαση της Θεσσαλονίκης ήταν το προανάκρουσμα της πτώσης της κυβέρνησης Παπανδρέου, εν μέσω μνημονίου, ενώ αυτή τη φορά το περιστατικό αντιμετωπίστηκε περίπου ως γραφικότητα.
Το κακό είναι ότι δεν αντιμετωπίστηκε ως γραφικότητα από τον ίδιον τον ΣΥΡΙΖΑ, στον οποίον ανήκουν οργανωτικά οι νεαροί της Καλαμάτας. Τα στελέχη του βγήκαν στα τηλεοπτικά κανάλια την ίδια ημέρα και περίπου υπερασπίστηκαν τα μέλη της Νεολαίας τους, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι δεν εξύβρισαν την πρόεδρο της Δημοκρατίας, η οποία θεώρησε καλό να τους συναντήσει και να διαλεχθεί μαζί τους, επιδεικνύοντας το δημοκρατικό της ήθος.
Δεν είναι ύβρις να λέει κάποιος στην πρόεδρο ότι η κυβέρνηση – όχι η σημερινή, που είναι υπηρεσιακή – σκότωνε κόσμο και εκείνη απλώς προήδρευε; Δεν είναι ύβρις να λέει κάποιος στην πρόεδρο ότι κάνει σόου, όταν μεταβαίνει στον τόπο μίας τραγωδίας με την ιδιότητα του κορυφαίου πολιτειακού παράγοντα προκειμένου να δείξει ότι η Ελλάδα νοιάζεται να σταματήσουν τα εγκλήματα με το σύγχρονο δουλεμπόριο στη Μεσόγειο;
Ναι, είναι νέα παιδιά – και μπορούν να πουν και μια κουβέντα παραπάνω. Οι «μεγάλοι» όμως; Η κυρία Κατριβάνου με το «εσείς τους πνίξατε» έδωσε δείγματα πολιτικής ωριμότητας; Ή μήπως απλώς επανέφερε τα περί «γερμανοτσολιάδων»; Μάλλον το δεύτερο – το μεγάλο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν και παραμένει το γεγονός ότι βλέπει τους πολιτικούς αντιπάλους του ως εχθρούς που πρέπει να εξαϋλωθούν. Το «ή θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν» είναι η διαχρονική «γραμμή» του ΣΥΡΙΖΑ, μόνον που στην Κουμουνδούρου δεν έχουν ακόμα αντιληφθεί ότι καμιά φορά «μας τελειώνουν» κιόλας.
Στις εκλογές της επόμενης Κυριακής, δεν υπάρχει η εκδοχή «τους τελειώνουμε» – όπως δεν υπάρχει και η εκδοχή «μας τελειώνουν» για τον ΣΥΡΙΖΑ. Κατ΄αρχάς, στην Ελλάδα τίποτα δεν τελειώνει, αν δεν τελειώσει. Ακόμα και στην περίπτωση ήττας με μεγαλύτερη διαφορά σε σχέση με την 21η Μαΐου, ο Αλέξης Τσίπρας θα παραμένει κυρίαρχος στον ΣΥΡΙΖΑ και θα είναι στο χέρι του να κάνει την οποιαδήποτε επιλογή, τόσο για τον εαυτό του, όσο και για το κόμμα του.
Ωστόσο, ένα πράγμα είναι από τώρα σαφές: Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει στη λογική της «δομικής» αντιπολίτευσης και στα κηρύγματα εχθροπάθειας, τόσο θα συρρικνώνεται μακροπρόθεσμα – και θα αποδεικνύει ότι ήταν γέννημα της κρίσης που θα εξαφανιστεί με την επιστροφή στην κανονικότητα.