Κοντά δυο μήνες μετά την αποκάλυψη της παρακολούθησης του κινητού του Νίκου Ανδρουλάκη, ουσιαστικά δεν έχουμε μάθει τίποτα καινούργιο.
Του Γιάννη Πολίτη
Πολιτικό σύστημα και όσοι πολίτες ασχολούνται με αυτή την υπόθεση, κινούνται στο σκοτάδι σαν να βγαίνουν ραντεβού στα τυφλά. Κάνουν ατέλειωτες συζητήσεις, καταγγέλλουν, κατηγορούν και σχεδιάζουν την επόμενη μέρα χωρίς να γνωρίζουν τα βασικά. Έτσι, αναπαράγουν στους διαδρόμους και τα καφενεία ιστορίες και μύθους που διακινούνται από στόμα σε στόμα με απίστευτη ευκολία. Μ’ άλλα λόγια, μεταφέρουν κουτσομπολιά που άκουσαν.
Άλλος λέει ότι τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ τον παρακολουθούσε η ΕΥΠ με αίτημα των Αμερικανών γιατί συμμετείχε σε μία επιτροπή με άλλους δύο ευρωβουλευτές, έναν Γάλλο και έναν Ιταλό, οι οποίοι με τρεις Κινέζους διαπραγματεύονταν επισήμως την νέα εμπορική συμφωνία Ευρώπης-Κίνας με την επωνυμία «ο νέος δρόμος του μεταξιού». Σύμφωνα με τον μύθο, οι Αμερικάνοι δεν ήθελαν με τίποτα αυτή την συμφωνία και ζήτησαν παρακολουθήσεις για να μάθουν τι στ’αλήθεια θέλουν οι Κινέζοι-μέλη της επιτροπής, που – κατά την άποψή τους – ήταν πράκτορες. Ένας Θεός ξέρει πόση σχέση έχει αυτό με την πραγματικότητα ή είναι ακόμη ένα παραμύθι του Κολωνακίου.
Άλλοι κατ’ έξη κουτσομπόληδες διακινούν με ύφος γνώστη ότι το Μαξίμου παρακολουθούσε τον Νίκο Ανδρουλάκη για να μάθει τα μυστικά του -πολιτικά και προσωπικά – και να τον εκβιάσει όταν έρθει η ώρα να καθίσει στο τραπέζι της κυβερνητικής συνεργασίας. Αστείο μου φαίνεται. Κοντολογίς, αυτά που ακούγονται και όσα άλλα ακουστούν κανείς από όσους τα αναπαράγουν δεν είναι σε θέση να γνωρίζει αν έχουν καμιά σχέση με την αλήθεια. Και όλα δείχνουν ότι ίσως δεν μάθουμε ποτέ, καθώς ο Νίκος Ανδρουλάκης, για λόγους που θεωρεί ότι είναι πολιτικά ορθοί, δεν πάει να ενημερωθεί στην ΕΥΠ για την παρακολούθησή του ενώ ο Μητσοτάκης δεν μπορεί, σύμφωνα με τον νόμο, να καταθέσει το υλικό στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας. Εδώ βρισκόμαστε σε αδιέξοδο λες και θέλουν όλοι αυτή η υπόθεση να μην βγει ποτέ στο φως. Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, αφήνει να εννοηθεί ότι έχει άσσους στο μανίκι τους οποίους δεν έχει δει ακόμη κανείς.
Ο απόηχος και η ανατροπή
Από το κοσκίνισμα αυτής της υπόθεσης που πάει και έρχεται τόσες εβδομάδες, ποιος είναι ο απόηχος που έμεινε στην κοινωνία; Θα το πω πολύ κυνικά και αυτοί που μας διαβάζουν ας με συγχωρήσουν γιατί ξέρουν ότι είναι έτσι. Ότι διαχρονικά, επί όλων των κυβερνήσεων, γίνονται παρακολουθήσεις, άλλοτε λίγες και άλλοτε πολλές, αλλά στην παρούσα φάση οι άνθρωποι της Κατεχάκη ήταν αδέξιοι και τα κάνανε μπάχαλο.
Το δεύτερο πράγμα που έμεινε στην κοινωνία είναι ότι εκτός από την ΕΥΠ κυκλοφορούν και στην αγορά πανάκριβα, θανατηφόρα λογισμικά που τα χρησιμοποιούν κάποιοι – πλούσιοι προφανώς – για να παρακολουθούν επιχειρηματικούς τους αντιπάλους.
Η αντιπολίτευση επιχείρησε τις πρώτες μέρες να συνδέσει αυτά τα λογισμικά με το Μαξίμου αλλά μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καμία απόδειξη γι’αυτό, ενώ η κυβέρνηση δηλώνει κατηγορηματικά ότι ουδέποτε το ελληνικό δημόσιο προμηθεύτηκε αυτά τα «σύγχρονα» προϊόντα τεχνολογίας. Εάν τις επόμενες μέρες δεν υπάρξει κάποια μεγάλη ανατροπή, η υπόθεση θα μείνει στο σκοτάδι, ποτέ δεν μάθουμε την πραγματική αλήθεια και κάθε κόμμα θα έχει το δικό του αφήγημα.
Και όταν λέω ανατροπή εννοώ το ΠΑΣΟΚ ή ο ΣΥΡΙΖΑ να διαθέτουν κάποιο αποκαλυπτικό στοιχείο και να ρίξουν την βόμβα στην εξεταστική επιτροπή. Ή κάποιο στέλεχος της ΕΥΠ – έχουν συμβεί αυτά στο παρελθόν – να διαρρεύσει ένα στοιχείο αληθινό ή ψεύτικο, το οποίο θα τροφοδοτήσει έναν νέο κύκλο συζητήσεων για μεγάλο διάστημα.
Η «πληγή» του κέντρου
Εάν, όμως, τα πράγματα μείνουν έτσι, σύντομα η υπόθεση θα πάει στις καλένδες με πολλά αναπάντητα ερωτηματικά καθώς οι πολίτες στην μεγάλη της πλειοψηφία δεν δείχνουν να νοιάζονται. Οι περισσότεροι είναι τρομοκρατημένοι με την ακρίβεια και τον δύσκολο χειμώνα που έρχεται. Μόλις το 9% των πολιτών έχει ζωηρό ενδιαφέρον για την υπόθεση και το προφίλ των ανθρώπων που δείχνουν να έχουν μεγάλη ευαισθησία για τις υποκλοπές είναι συγκεκριμένο. Κατά κανόνα, είναι άνθρωποι που ασχολούνται με τους θεσμούς, αρκετοί από τους οποίους έχουν πρόσβαση στον δημόσιο λόγο.
Ιδεολογικά είναι κεντρογενείς, είτε προέρχονται από την αριστερά είτε από την δεξιά. Αυτό είναι μια πληγή για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, γιατί αυτό το κομμάτι της κοινωνίας από την ημέρα που έγινε αρχηγός της ΝΔ προσπάθησε με κάθε τρόπο να το φέρει κοντά του και σταδιακά να το ενσωματώσει πολιτικά. Στις προηγούμενες εκλογές το κατάφερε. Τώρα, είναι το νέο ζητούμενο και απ’αυτόν τον κόσμο θα κριθεί και εν πολλοίς εάν θα καταφέρει η Νέα Δημοκρατία να προσεγγίσει την αυτοδυναμία. Μέχρι σήμερα πάντως φαίνεται να δημιουργούνται στον χώρο του κέντρου δύο μπλοκ. Αυτοί που γυρίζουν την πλάτη στην παρούσα κυβέρνηση και αυτοί που συνεχίζουν να στηρίζουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη προσωπικά αλλά με πολλές επιφυλάξεις.
Όποια κι αν είναι η δημοσκοπική πορεία των κομμάτων το επόμενο διάστημα, η χώρα θα έχει όφελος μόνο αν μέσα απ’αυτή την κακή συγκυρία δημιουργηθούν δικλείδες ασφαλείας για την προστασία των επικοινωνιών των ανθρώπων που δραστηριοποιούνται στον δημόσιο βίο με την όποια ιδιότητα.