ΓΙΑ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ της Λατινικής Αμερικής, που μπαινοβγαίνουν στα λαγούμια της χρεωκοπίας, οι τεχνικοί του χρήματος λένε ότι οι πολύ φτωχοί άνθρωποι είναι οι τελευταίοι που καταλαβαίνουν την κρίση και οι τελευταίοι που αντιλαμβάνονται την ανάκαμψη, όταν και όποτε έρχεται.
Ως γνωστόν, η Ελλάδα είναι κατ’ ευφημισμόν χώρα του ευρώ. Αντίθετα, σε πολλά συγγενεύει με την Αργεντινή. Τη Βενεζουέλα, ευτυχώς, δεν την έφτασε. Δεν θέλω να χαλάσω ούτε το success story του Σαμαρά, ούτε τους πανηγυρισμούς του Βενιζέλου, ούτε το χαμόγελο ευτυχίας του Στουρνάρα. Εκλογές έχουμε, ψηφουλάκια μαζεύουν. Για να μην ξεχνιόμαστε όμως, τα πέντε χρόνια της κρίσης, ούτε η πρακτική ούτε η λειτουργία της χώρας άλλαξε. Δεν βρέθηκε ακόμη ποιο θα είναι το περίφημο νέο αναπτυξιακό μοντέλο, δηλαδή τι θα παράγουμε και πώς θα το κάνουμε αυτό, ώστε να βγούμε οριστικά από τον φαύλο κύκλο της επαιτείας. Για να γυρίσει η χώρα, προϋπόθεση είναι να αποκτήσει δημόσια διοίκηση ευρωπαϊκής κοπής. Ανάπτυξη με μίζερο και τεμπέλικο κράτος δεν γίνεται. Οι απολύσεις που ικανοποιούν την τρόικα από μόνες τους δεν λένε τίποτα.
Φοβάμαι πως οι οικονομικά αδύναμοι, όπως κατάλαβαν μετά το 2010 ότι μπήκαμε σε βαθιά κρίση, έτσι και τώρα, όσοι αντέξουν θα καταλάβουν σε καμιά δεκαριά χρόνια ότι η Ελλάδα πήρε την πάνω βόλτα. Και αυτό είναι η καλή εκδοχή. Καλό Πάσχα, λοιπόν, το 2024!
Το άρθρο του Γ. Πολίτη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Real News” την Κυριακή 20 Απριλίου 2014