Στριμωγμένος σε μια εξέδρα απέναντι από τη μητρόπολη, μετέδιδα με τις ώρες την κηδεία του Ανδρέα Παπανδρέου. Κοσμοσυρροή, επικήδειοι που έγραψαν ιστορία και έχτισαν καριέρες και πολλά δάκρυα, άλλα θεατρικά για τις κάμερες και άλλα γνήσια. Μέσα στο πλήθος ξεχώρισα μια φιγούρα. Ήταν ένας βασανισμένος άνθρωπος, με βαθιές ρυτίδες και ένα ναυτικό καπέλο. Από εκείνους που σίγουρα δεν πήραν μέρος στο πάρτυ της δεκαετίας του 80. Κρατούσε ένα πλακάτ που έγραφε ανορθόγραφα: “Σ’ ευχαριστώ καπετάνιε για τα όνειρα που μου χάρισες”. Μια εικόνα περισσότερο αποκαλυπτική από δεκάδες βιβλία που έχουν γραφτεί για τον μύθο του Ανδρέα. Στα γυρίσματα της ιστορίας, δύο δεκαετίες μετά, οι Έλληνες ζούνε ξανά το όνειρο. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι προικισμένος από τη φύση. Κληρονόμησε πολλά από τα ταλέντα του Ανδρέα Παπανδρέου και κάποια τα αντέγραψε με επιμέλεια. Έχει όσα χρειάζονται για να μας… ταξιδέψει, μετά από 5 χρόνια κακοποίησης. Μόνο που οι καιροί δεν είναι ίδιοι. Η χώρα είναι ετοιμόρροπη, αιμορραγεί και μέρα με τη μέρα τα περιθώρια στενεύουν ανησυχητικά. Παρότι οι υποχωρήσεις του είναι θεαματικές και απρόσμενες, οι δανειστές επιδιώκουν την ταπείνωσή του. Κρύβονται όλοι πίσω από τον Σόιμπλε και αγνοούν τον βασικό, αγγλικό κανόνα της διπλωματίας: ποτέ δεν στριμώχνεις τη γάτα στη γωνία. Της αφήνεις πάντα ανοιχτό το παράθυρο διαφυγής, γιατί με την άτσαλη αντίδρασή της, σίγουρα θα σε γρατζουνίσει επικίνδυνα.
Το άρθρο του Γ. Πολίτη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Real News” την Κυριακή, 22 Φεβρουαρίου 2015