Όποιος πιστεύει ότι η γραβάτα που δώρισε ο Ματέο Ρέντσι στον Αλέξη Τσίπρα ήταν ένας χαριεντισμός ανάμεσα σε δύο συνομήλικους, αγνοεί πώς παίζεται το παιχνίδι. Ήταν μια προβοκατόρικη πράξη, με ξεκάθαρο μήνυμα: Και εγώ θα ήθελα να είμαι ο νέος ηγέτης της αριστεράς του Νότου, αλλά προσγειώθηκα στη γκρίζα πραγματικότητα. Το ίδιο θα κάνεις κι εσύ. Δεν θα σου αφήσω το περιθώριο να κερδίσεις στο γήπεδο που εγώ έχασα. Και στο κάτω-κάτω, είμαι ηγέτης μιας αυτοκρατορίας και όχι της φτωχής Ελλάδας.
Χωρίς αμφιβολία, οι πρώτες δύο εβδομάδες της κυβέρνησης Τσίπρα είχαν πολλά θετικά. Μας ταξίδεψαν όλους στο ροζ σύννεφο και έκαναν γνωστό διεθνώς το ελληνικό αδιέξοδο. Ακόμη και ο θεατρικός Γιάννης Βαρουφάκης, με τα αλλεπάλληλα σόου, τα εκκεντρικά ντυσίματα, την ακατάσχετη φλυαρία και τα ατσαλάκωτα αγγλικά του, υπήρξε ο καλύτερος πρέσβης της παράκρουσης που βιώνουμε. Πέσαμε όμως σε παγόβουνο. Με μικρές ζημιές προς το παρόν, για τις οποίες όποιος θερμοκέφαλος, χαιρέκακος σπεύσει να πανηγυρίσει, θα είναι ανόητος. Υπάρχει τρόπος και λίγος χρόνος να διορθωθεί η ζημιά. Το πρώτο βήμα είναι η διεύρυνση της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Η εκλογή της προέδρου της Βουλής δείχνει το δρόμο. Ο πρωθυπουργός πρέπει να φανεί ευέλικτος και να κάνει έναν ανώδυνο, εσωτερικό συμβιβασμό, ανοίγοντας την πόρτα της συναίνεσης στο ΠΟΤΑΜΙ και στο ΠΑΣΟΚ. Κανείς δεν μπορεί να βγει μόνος του από την κινούμενη άμμο.
Το άρθρο του Γ. Πολίτη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Real News” την Κυριακή, 8 Φεβρουαρίου 2015