Ποιος το περίμενε! Η σχέση του Αλέξη Τσίπρα με τον Πάνο Καμμένο έμοιαζε από το 2012 να είναι τόσο φιλική που δύσκολα θα μπορούσε να διαρραγεί. Πέρασαν χρόνια από τότε, κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι και οι δύο άνδρες με κάθε ευκαιρία εκδήλωναν την εκτίμηση και το θαυμασμό τους ο ενας προς τον άλλον. Είχαν ανοιχτή γραμμή χωρίς τύπους και προσχήματα, μιλούσαν ανοιχτά και έτσι κατάφεραν να μείνουν στην εξουσία για τριάμισι χρόνια χωρίς σοβαρές ρωγμές.
Εάν βάλει δίπλα δίπλα κάποιος, τις δηλώσεις που έχουν κάνει κατά καιρούς, θα στοιχημάτιζε ότι οι δύο αυτοί άνθρωποι έχουν «δέσει» στον απόλυτο βαθμό. Ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο, ακόμη και στις καλύτερες στιγμές τους, ουδέποτε είπαν δημόσια τέτοια επαινετικά λόγια ο ένας για τον άλλον.
Ξαφνικά με τις Πρέσπες έγινε η μεγάλη ανατροπή. Η αντιπαράθεσή τους στη Βουλή αιφνιδίασε όλους όσοι ήταν βέβαιοι πριν από ένα χρόνο ότι Τσίπρας και Καμμένος θα πάνε μέχρι το τέλος μαζί.
Υπάρχουν βέβαια πολλοί στον δημόσιο βίο, που πιστεύουν ότι η αντιπαράθεσή τους θα είναι σκληρή μεν, πολιτική δε. Δηλαδή, ότι δεν πρόκειται για ένα σικέ διαζύγιο, όπως εκτίμησε την πρώτη στιγμή Νέα Δημοκρατία. Θα βρίζονται για τις Πρέσπες, θα κατηγορεί ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ τον πρωθυπουργό ότι τον πρόδωσε του πήρε τα παιδιά – τους βουλευτές – και του έκλεισε το σπίτι αλλά μέχρι εκεί. Κανείς από τους δύο δεν θα περάσει τα εσκαμμένα. Καταγγελίες και υπονοούμενα για σκάνδαλα σαν αυτό που κατήγγειλε ο Πάνος Καμμένος για τον Κοτζιά στο υπουργικό συμβούλιο δεν θα υπάρξουν. Με άλλα λόγια κανείς από τους δύο δεν θα περάσει την κόκκινη γραμμή που σημαίνει ότι η σχέση δεν έχει διαρραγεί πλήρως.
Αυτό μένει να αποδειχτεί. Γιατι αν οι ΑΝΕΛ συνεχίσουν να είναι τόσο χαμηλά στις δημοσκοπήσεις κανείς δεν μπορεί να να εκτιμήσει πόσο απρόβλεπτος θα γίνει ο Πάνος Καμμένος.
Σε κάθε περίπτωση το Μέγαρο Μαξίμου απέκτησε έναν ακόμη μεγάλο πονοκέφαλο που ενισχύει την άποψη για εκλογές τον Μάιο. Και όλοι γνωρίζουν ότι οι πιο επικίνδυνοι εχθροί είναι οι παλιοί φίλοι, γιατί αυτοί ξέρουν πολλά για σένα, ξέρουν τι σε πονάει. Και ένα χτύπημά τους την κατάλληλη στιγμή μπορεί να αποβεί μοιραίο.
Θα πείτε, μα κάτι ανάλογο μπορεί να κάνει κι Αλέξης Τσιπρας στον Πάνο Καμμένο. Σωστά. Μόνο που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει να χάσει πάρα πολλά από μια σύγκρουση όπου θα βγουν τα άπλυτα – εάν υπάρχουν – της συγκυβέρνησης στη φορά ενώ ο Πάνος Καμμένος έχει να χάσει ελάχιστα, άρα του είναι πιο εύκολο να παίξει με τη φωτιά.
Χωρίς αμφιβολία ο πρωθυπουργός θα ήθελε να εξαντλήσει την τετραετία μέχρι την τελευταία ώρα. Ειναι διακαής του πόθος. Αυτό όμως μπορεί να το πετύχει μόνο από θαύμα. Δεν προλαβαίνει. Πρακτικά αν βάλεις τα θέματα κάτω με χαρτί και μολύβι είναι μάλλον αδύνατο η παρούσα κυβέρνηση να πάει σε εκλογές μετά τον Μάιο.
Όσο κι αν τα έχει βρει το Μέγαρο Μαξίμου με έναν – έναν χωριστά, με τους νέους φίλους του – βουλευτές που έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης και διατηρούν την κυβέρνηση στην εξουσία , η νέα πλειοψηφία είναι πλίνθοι και κέραμοι. Δεν είναι συμπαγής ομάδα ενώ δεν μπορούν να «δέσουν» με τον κορμό του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι κάθε ψηφοφορία θα είναι ένα τεστ, και κάθε μέρα μια άλλη μέρα. Καθένας θα λέει και θα κάνει το μακρύ και το κοντό του. Γιατί η προσωπική πολιτική επιβίωσή είναι η πρώτη αξία για έναν πολιτικό όσο και αν αυτό ακούγεται κυνικό.
Θα έχει μερικές καλές στιγμές αυτή η πλειοψηφία. Είπαμε θα περάσει 3-4 κοινωνικά, όπως τα λέει, νομοσχέδια. Θα κάνει την μεγάλη τομή στην δικαιοσύνη και θα ανοίξει πόρτες και παράθυρα για διορισμούς. Όλα αυτά, στα τέλη Απριλίου θα έχουν ολοκληρωθεί. Αφήνω που κάποιες νομοθετικές πρωτοβουλίες δεν είναι ρεαλιστικές. Οι ρυθμίσεις που σχεδιάζει η κυβέρνηση για τα δάνεια έχουν σημανει συναγερμό στους θεσμούς. Δεν είναι εύκολο να εφαρμοστούν, γιατι πρακτικά η χώρα είναι σε εποπτεία μέχρι το 2060.
Τι θα καθορίσει τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών; Πριν καταλήξει ο πρωθυπουργός, θα κάνει μερικές δικές του δημοσκοπήσεις. Θέλει να μετρήσει με διάφορους τρόπους, ποια τα πιθανά ποσοστά για τις ευρωεκλογές. Εάν καταλήξει ότι οι κάλπες για την Ευρωβουλή δεν εμφανίζουν την ίδια διαφορά με εκείνη που εμφανίζεται στις εθνικές εκλογές, αλλά αντιθέτως είναι της τάξης – για παράδειγμα – του 4% και ταυτοχρόνως μπαίνουν πολλά μικρά κόμματα στην ευρωβουλή, τότε θα πάρει το ρίσκο να προχωρήσει μέχρι τον Οκτώβριο. Αν όμως και για τις ευρωεκλογές η ψαλίδα είναι το ίδιο μεγάλη, οι εκλογές θα γίνουν όλες μαζί στις 26 Μαΐου. Γιατι εάν χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις ευρωεκλογές με διαφορά οκτώ έως 10 μονάδες τότε θα χάσει τις εθνικές εκλογές τον Οκτώβριο με αποτελέσματα μη διαχειρίσιμα. Έτσι θα τεθεί σε άμεσο κίνδυνο ο κεντρικός σχεδιασμός του Αλέξη Τσίπρα που είναι να ηττηθεί, αλλά με αξιοπρεπές ποσοστό ώστε να είναι αδιαφιλονίκητος ηγέτης της κεντροαριστεράς και επικεφαλής μιας ισχυρής αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Αυτό αν γίνουν εκλογές το Μάιο φαίνεται να το έχει κατακτήσει. Για τον Οκτώβριο όμως το ρίσκο είναι μεγάλο .