ΤΟΥΣ ΓΕΙΤΟΝΕΣ και τους συγγενείς δεν τους επιλέγεις. Σου προκύπτουν και είσαι αναγκασμένος να συμβιώσεις μαζί τους. Ο δικός μας γείτονας είναι οι Τούρκοι και θα συνεχίσουν να είναι όσο υπάρχουν άνθρωποι. Η γεωγραφία δεν αλλάζει. Εχουμε δει τους Τούρκους ανά του αιώνες σε όλες τις πιθανές εκδοχές τους και τώρα ζούμε το φαινόμενο Ερντογάν. Γιατί για φαινόμενο πρόκειται. Κυβερνάει 15 χρόνια και σίγουρα, όπως όλα δείχνουν, θα κλείσει την 20ετία.
Θα είναι λάθος αν συγκρίνουμε τις δύο χώρες ή αν μπούμε μέσα από μια κακή συγκυρία σε ένα ξέφρενο εξοπλιστικό ανταγωνισμό και σε εκτιμήσεις του τύπου αν έχουμε καλύτερη Αεροπορία ή Ναυτικό από τους γείτονες . Πείτε πως έχουμε. Και λοιπόν; Θα πολεμήσουμε; Ή θα ζούμε καθημερινά με τον εφιάλτη του θερμού επεισοδίου; Η Ελλάδα εδώ και δεκαετίες έχει μπει σε άλλη τροχιά. Είναι μια δυτική χώρα που παλεύει να βρει τη θέση που της ανήκει στον πολιτισμένο κόσμο. Και δεν μπορεί να γυρίσει πίσω. Η Τουρκία επιδιώκει να καταστεί μια ισχυρή περιφερειακή δύναμη στην περιοχή. Αλλες χώρες, άλλοι κόσμοι.
Προς Θεού, μην παρασυρθούμε από την ένταση της περιόδου και πέσουμε στην παγίδα. Το παιχνίδι δεν είναι ανάμεσα στους δυο μας. Αν αποδεχθούμε αυτό, είμαστε σε λάθος γήπεδο. Η Τουρκία διαπραγματεύεται με την Ευρώπη και τους Αμερικανούς για τον νέο ρόλο της και εμείς βρισκόμαστε στη δίνη του κυκλώνα. Οι βραχονησίδες είναι το πρόσχημα. Η μοιρασιά του φυσικού αερίου σε Κύπρο και Αιγαίο είναι το ζητούμενο της Άγκυρας . Η Ελλάδα πρέπει να διαβάσει σωστά τη συγκυρία . Ούτε τσαμπουκάδες χρειάζονται, ούτε μαγκιές και εξυπνακίστικες δηλώσεις, ούτε φοβικά σύνδρομα. Απαιτούνται σχεδιασμός και εθνική αυτοπεποίθηση, που επιτυγχάνονται σε στενή συνεργασία με τους εταίρους μας. Η Ελλάδα είναι κομμάτι της Ευρώπης και Ευρώπη συνολικά, θα διαπραγματευτεί με την Τουρκία όταν έρθει η ώρα της εξόρυξης του υπογείου πλούτου στην Κύπρο τώρα και στο Αιγαίο αργότερα – εφόσον υπάρχει.
Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Τουρκία δεν είναι μια παντοδύναμη χώρα.
Ο πανικός είναι κακός σύμβουλος, γι’ αυτό ας έχουμε στον νου μας ότι δεν είναι τόσο δυνατή και τόσο σπουδαία στη διεθνή σκακιέρα όσο νομίζουν αρκετοί στην Ελλάδα. Χρειάζεται τώρα και τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους και τους Ρώσους περισσότερο από ποτέ .
Ο Ερντογάν περίμενε αυτή τη στιγμή των εκλογών του Ιουνίου σε όλη του τη ζωή. Και κάνει ό,τι περνά από το χέρι του να κερδίσει. Ενα από τα προεκλογικά του όπλα είναι η υιοθέτηση της ρητορικής των Γκρίζων Λύκων .
Ο ΜΥΘΟΣ των προηγούμενων δεκαετιών ότι ο στρατός της Τουρκίας είναι ο καλύτερος μετά των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ, ότι είναι αήττητος και αποτελεσματικός και ότι με ευκολία, αν εμπλακούμε σε πόλεμο, σε τρεις ώρες οι Τούρκοι θα πίνουν καφέ στα νησιά μας, λύγιζε πάντα τα γόνατα των αξιωματούχων της Αθήνας και υπαγόρευε τις στρατηγικές τους. Τώρα ο μύθος κατέρρευσε. Ο περίφημος αυτός στρατός ήταν τελικά γεμάτος φραξιονιστές και συνωμότες ένθεν και ένθεν και, αντί να φυλάει τα σύνορα της χώρας, την αιματοκύλισε. Ο στρατός του Κεμάλ Ατατούρκ δεν υπάρχει, ανήκει στην Ιστορία. Ο Ερντογάν έχει εκτοπίσει από το προσκήνιο παλιούς συνεργάτες του, όπως ο Αμπντουλάχ Γκιουλ και ο Αχμέτ Νταβούτογλου, πρώην Πρόεδρος και πρώην πρωθυπουργός αντίστοιχα, εξασφαλίζοντας ότι κανείς δεν θα είναι σε θέση να τον ανταγωνιστεί. Και, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, έχει εξουδετερώσει κάθε ανταγωνιστική βάση εξουσίας ή μέσο ενημέρωσης, έχει φυλακίσει βουλευτές και δημοσιογράφους που διάκεινται συμπαθώς προς τους Κούρδους και έχει απολύσει στο όνομα της εθνικής ασφάλειας δεκάδες χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους, πανεπιστημιακούς, στρατιωτικούς, αστυνομικούς και δικαστές. Η εσωτερική συνοχή της χώρας του έχει διαλυθεί. Εχει φανατικούς φίλους ο Τούρκος Πρόεδρος, αλλά και ορκισμένους εχθρούς.
Οι Γερμανοί, που παρακολουθούν στενά την Τουρκία, έχουν άλλη ανάγνωση από τους περισσότερους από εμάς που θεωρούμε τον Ερντογάν πανίσχυρο σουλτάνο.
Θυμηθείτε σχόλιο του γερμανικού περιοδικού «Spiegel», που λέει ότι « η απόφαση του Ερντογάν να προκηρύξει εκλογές και να μην περιμένει μέχρι το φθινόπωρο του 2019 είναι δείγμα αδυναμίας και όχι δύναμης. Ο Πρόεδρος καλεί τους πολίτες στις κάλπες όχι για να επεκτείνει τις εξουσίες του, αλλά για να προλάβει μια μεγαλύτερη διάβρωση των εξουσιών του».
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ υπουργείο Εξωτερικών δεν έχει την πολυτέλεια να κάνει λάθος αυτή την ώρα στις εκτιμήσεις του. Οπως, επίσης, δεν μπορεί να αυτοσχεδιάσουν ο υπουργός και το επιτελείο ερήμην των άλλων πολιτικών δυνάμεων, όπως έκαναν με τα Σκόπια. Απαιτείται χέρι- χέρι συνεργασία όλου του πολιτικού προσωπικού της χώρας με τους Αμερικανούς, τους Γερμανούς και τους Γάλλους, που είναι αποδεδειγμένα μαζί μας αυτή την κρίσιμη ώρα. Η δύσκολη δουλειά της κυβέρνησης στην πραγματικότητα αρχίζει την επομένη των εκλογών στην Τουρκία, ώστε να επιστρέψουμε ξανά στην πρώτη καλή περίοδο της ηγεσίας Ερντογάν. Μέχρι τότε, όλοι πρέπει να βρίσκονται σε εγρήγορση για να αποτρέψουν μια ενδεχόμενη προβοκάτσια στο Αιγαίο ή στον Εβρο.
To άρθρο του Γ. Πολίτη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Realnews την Κυριακή, 29 Απριλίου 2018.