Όταν απαγγέλλονται κατηγορίες είτε από τον εισαγγελέα είτε από την προανακριτική επιτροπή της Βουλής, το πρόσωπο που ελέγχεται, εφόσον είναι επώνυμο, εκτίθεται σε δύο μέτωπα: στη δικαιοσύνη και στην κοινωνία. Το πρώτο συνήθως είναι πιο εύκολα διαχειρίσιμο. Ο,τι κι αν λέει το κατηγορητήριο, όταν φτάσει η μεγάλη ώρα της ακροαματικής διαδικασίας, οι δικαστές κατά κανόνα είναι μετρημένοι και σοβαροί. Άσε που απέναντί τους έχουν δικηγόρους με επάρκεια και συγκρότηση στις μεγάλες υποθέσεις. Έτσι, συνήθως, καταλήγουν σε μια δίκαιη ετυμηγορία.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα στις υποθέσεις που προκαλούν πολύ θόρυβο οπως η Novartis είναι το λαϊκό δικαστήριο. Δηλαδή η κοινωνία,η οποία αναπαράγει τις κακές ειδήσεις με μεγάλη ευκολία, πιστεύει τα χειρότερα για τους πολιτικούς και τους επώνυμους και βγάζει την ετυμηγορία της στα καφενεία και στις ταβέρνες από τις πρώτες κιόλας ώρες.
ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ αδικημένοι αυτού που ζούμε σήμερα είναι εκείνοι που θα αποδειχθεί στο τέλος ότι δεν είχαν καμία σχέση με αυτή την υπόθεση. Και, όμως, επί μήνες λασπώθηκε και το όνομά τους και σπιλώθηκε η πορεία τους. Γιατί όταν η λάσπη έχει μπει στον ανεμιστήρα που γυρίζει με τόσο μεγάλη ορμή, αφήνει λεκέδες. Ένα μεγάλο μέρος των πολιτών που πιστεύει αυτά που έχει ανάγκη να πιστέψει, αναπαράγει τη δική του βεβαιότητα που λέει πως «όλοι τα παίρνουν» και μετά κουκουλώνουν τα σκάνδαλα. Μην ξεχνάμε ότι για τον Ανδρέα Παπανδρέου, παρά την αθώωσή του από το Ειδικό Δικαστήριο και παρά τη συντριπτική νίκη του στις εκλογές που ακολούθησαν, ακόμη υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ότι υπήρξαν στα αλήθεια τα «pampers» του Κοσκωτά.
Απαιτείται, λοιπόν, ψυχραιμία. Η εξόντωση του αντιπάλου μέσα από πολιτικές κορώνες για υποθέσεις που δεν έχουν τελεσιδικήσει είναι μια μεγάλη παγίδα, στην όποια κάποια μέρα, κάποια ώρα, μπορεί να βρεθεί εύκολα εκείνος που σήμερα καταγγέλλει και κατηγορεί. Η ζωή κάνει κύκλους και έχει μεγάλες ανατροπές . Και κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει ότι θα είναι ανέφελη η δική του δημόσια διαδρομή, όσο και αν προσέχει ή νομίζει ότι προσέχει.