Το Βατερλώ της πανστρατιάς

Βράδυ, 16 Δεκεμβρίου, στην πλατεία Λουδοβίκου στον Πειραιά. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. αρκετές μέρες νωρίτερα ήταν πολύ πιεσμένος. Οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι το κόμμα του δεν πάει καλά. Ο «ανένδοτος» αγώνας που είχε κηρύξει εναντίον της «διαφθοράς» είχε οδηγηθεί σε αδιέξοδο ενώ δυσκολευόταν να πάρει την τελική απόφαση στο θέμα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Βουλευτές και στελέχη τού ζητούσαν επίμονα να προχωρήσει όσο πιο σύντομα γίνεται σε μια εντυπωσιακή πρωτοβουλία, η οποία θα αντέστρεφε το κλίμα και θα ανέβαζε το ηθικό των οπαδών του. Έτσι ανακάλυψε την περίφημη πανστρατιά, η οποία έμελλε να βάλει τον ίδιο και το κόμμα του σε νέες περιπέτειες. Περιπέτειες που ίσως αποδειχθούν μοιραίες στην κρίσιμη μάχη της 9ης Απριλίου. Ένα λεπτό λοιπόν πριν τελειώσει ο κ. Κ. Καραμανλής την ομιλία του προς τους οπαδούς της Ν.Δ., που είχαν συγκεντρωθεί έξω από τον σταθμό του Ηλεκτρικού, με αργή και σταθερή φωνή απηύθυνε το προσκλητήριο, το οποίο τότε αφορούσε κυρίως τον Γιώργο Σουφλιά και τον Δημήτρη Αβραμόπουλο.

Η φωνή της ψυχής

Ο Στέφανος Μάνος και ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος δεν απασχολούσαν και πολύ εκείνη την περίοδο την ηγεσία της Ν.Δ. Είχε, βλέπετε, υψηλούς στόχους: «Οι πόρτες είναι ανοιχτές. Αφουγκραζόμαστε τη φωνή της ψυχής σας και σας διαβεβαιώνω θα είμαστε παρόντες. Παρόντες στο δικό σας προσκλητήριο. Συσπειρωμένοι στην πανστρατιά. Πανστρατιά που επιτάσσουν οι καιροί. Που απαιτεί η Ελλάδα. Που υπαγορεύει το χρέος μας».

Από την επομένη η πανστρατιά άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά. Ηγεσία, στελέχη και οπαδοί την έκαναν σημαία στην πολιτική τους.

Στόχος πρώτος: Ο Γιώργος Σουφλιάς. Παραμονές εορτών άρχισαν οι μεσολαβητές, με πρώτο τον Μιχάλη Λιάπη, να πηγαινοέρχονται στην οδό Βεντήρη για να πείσουν τον Θεσσαλό πολιτικό να επιστρέψει στο «μαντρί» από το οποίο τον είχαν διώξει δύο χρόνια πριν.

Η εκδίκηση

Ο Θεσσαλός πολιτικός βρήκε την ευκαιρία που περίμενε για να χορέψει στο ταψί τον κ. Κ. Καραμανλή. «Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο» σκέφθηκε και έθεσε σε εφαρμογή το σχέδιό του για να αποκαλύψει στα στελέχη και τους οπαδούς της Ν.Δ. ­ όπως έλεγαν τότε φίλοι του βουλευτές ­ ότι ο «βασιλιάς είναι γυμνός».

Στην πρώτη φάση καλλιέργησε την ελπίδα της επιστροφής του.

Ύστερα είπε ορθά κοφτά στον Μιχάλη Λιάπη: «Μιχάλη σ’ αγαπώ και σ’ εκτιμώ, αλλά συμφωνία δεν κλείνω με μεσολαβητές. Αν θέλει ο πρόεδρός σου ας με πάρει τηλέφωνο».

«Έχει πυρετό»

Μέρες επί ημερών κυριαρχούσε στην επικαιρότητα το αν γίνει και πότε το τηλεφώνημα. Μόλις όμως ο κ. Κ. Καραμανλής το αποφάσισε, έμεινε με το ακουστικό στο χέρι. Η σύζυγος του κ. Σουφλιά του απάντησε: «Ξέρεις, Κώστα, ο Γιώργος έχει πυρετό και δεν μπορεί να σου μιλήσει. Καλύτερα να επικοινωνήσετε τη Δευτέρα». Και ενώ στη Ρηγίλλης μαδούσαν μαργαρίτες περιμένοντας τη «μεγάλη» Δευτέρα, το απόγευμα της Κυριακής ο κ. Γ. Σουφλιάς ανάρρωσε. Κάλεσε τις κάμερες και όχι μόνο έκλεισε την πόρτα στη Ρηγίλλης αλλά εξαπέλυσε και μια πρωτοφανή επίθεση εναντίον του κ. Κ. Καραμανλή.

«Διόνυσος» με σκηνοθεσία

Τα παθήματα όμως δεν έγιναν μαθήματα στη Ρηγίλλης. Ο κ. Κ. Καραμανλής και οι επιτελείς του έπαιξαν το ίδιο έργο με τον δήμαρχο. Να οι μεσολαβητές πάλι στο προσκήνιο, να οι προβλέψεις για τη σίγουρη ένταξη του κ. Δ. Αβραμόπουλου στο κόμμα και να η δεύτερη ψυχρολουσία. Στην περίπτωση του δημάρχου όμως τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα. Ο κ. Κ. Καραμανλής παρασύρθηκε σε εκείνη την κοσμική συνάντηση στον «Διόνυσο» που ήταν σκηνοθετημένη από τον κ. Δ. Αβραμόπουλο και μόνο τα σχέδιά του ίδιου εκείνη την ώρα εξυπηρετούσε. Ο δήμαρχος ήθελε να αγοράσει χρόνο μέχρι να δει τις δημοσκοπήσεις και να πάρει την απόφασή του. Και το πέτυχε.

Κατηγορίες

Τώρα βουλευτές και στελέχη ρίχνουν ευθύνες στον κ. Κ. Καραμανλή. Τον κατηγορούν ότι λειτούργησε επιπόλαια αφού κήρυξε την πανστρατιά χωρίς να έχει στοιχειωδώς εξασφαλίσει κάποιο θετικό αποτέλεσμα.

«Μόνος του δημιούργησε όλο το πρόβλημα. Διέγραψε τον Σουφλιά και δύο χρόνια μετά ανακαλύπτει ότι τον χρειάζεται στις εκλογές. Και τόν αναγορεύει σε παράγοντα της νίκης χωρίς να έχει διαβεβαιώσεις ότι θα αποδεχθεί την πρόσκλησή του για επιστροφή», λένε χαρακτηριστικά κορυφαία στελέχη και προσθέτουν: «Με τον Αβραμόπουλο πάλι έδωσε την εντύπωση ότι χωρίς αυτόν αδυνατεί να κερδίσει τις εκλογές.

Και εκείνος του γύρισε την πλάτη μέσα στην προεκλογική περίοδο, εντείνοντας το κλίμα ηττοπάθειας που υπάρχει στη βάση του κόμματος». Όσο για το περίφημο γεύμα κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τώρα τη σκοπιμότητά του, αφού οι πάντες είχαν τότε πιστέψει πως «για να βγαίνουν αυτοί να τρώνε μπροστά στις κάμερες, η συμφωνία έχει κλείσει».

Σκόπιμα λάθη;

Άλλοι πάλι στη Ν.Δ. ­ οι πιο καχύπτοι ­ εκτιμούν ότι σκόπιμα ο κ. Κ. Καραμανλής έκανε λανθασμένους χειρισμούς «διότι στην πραγματικότητα δεν θέλει μέσα στα πόδια του ούτε τον Δημήτρη Αβραμόπουλο ούτε τον Γιώργο Σουφλιά».

Τα ίδια στελέχη υποστηρίζουν ότι ο πρόεδρος της Ν.Δ. επεξεργάζεται ταυτόχρονα με το σενάριο νίκης και σενάριο ήττας και εξηγούν: «Σε ενδεχόμενη ήττα και ο Γιώργος Σουφλιάς και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος είναι σίγουρο ότι θα του δημιουργούσαν πρόβλημα αφού και οι δύο θα ήθελαν να γίνουν αρχηγοί και βεβαίως δεν θα μπορούσε τότε να κάνει διαγραφές».

Πονηρό χαμόγελο

Τι λέει ο κ. Κ. Καραμανλής για τη σκληρή κριτική που δέχεται; Συνεργάτες του λένε ότι χαμογελά με νόημα και υποστηρίζουν ότι «όλες οι κινήσεις του ήταν βάσει σχεδίου, τίποτε δεν έγινε στην τύχη» και προσθέτουν: «Γνώριζε ότι κανείς από τους δύο δεν επρόκειτο να έρθει στο κόμμα. Κήρυξε όμως την πανστρατιά, πρώτον για να μην μπορεί κανείς να του πει ότι συρρικνώνει το κόμμα, δεύτερον για να τους εκθέσει προεκλογικά στα μάτια των ψηφοφόρων και, τρίτον, για να τους χρεώσει μετεκλογικά μια ενδεχόμενη οριακή ήττα της Ν.Δ.».

Η επόμενη μέρα

Ακόμη και έτσι να είναι τα πράγματα, είναι γνωστό πως όλα στην πολιτική κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Η επόμενη ημέρα των εκλογών θα αποκαλύψει ποιος έχει ηττηθεί σ΄ αυτό τον εσωκομματικό πόλεμο. Ο κ. Κ. Καραμανλής ή οι κ.κ. Γ. Σουφλιάς και Δ. Αβραμόπουλος; Εκτός και αν ηττηθούν και οι τρεις. Χάσουν δηλαδή το κύρος και τη δύναμή τους στους ψηφοφόρους της Ν.Δ., οι οποίοι σε μια νέα ήττα είναι πιθανό να στρέψουν τα πυρά τους κατά πάντων.

 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “