Το χυμένο γάλα πάνω στο τραπέζι του Αντώνη Σαμαρά έμεινε πολύ καιρό.
Έσπασε άγαρμπα το μπουκάλι σε εκείνη τη θεαματική κωλοτούμπα τον Ιούνιο του 2012. Τότε που… ανακάλυψε ότι δεν υπάρχει σχέδιο Β’ και αντέγραψε με το “νι” και με το “σίγμα” τον Λουκά Παπαδήμο, τον οποίο μόλις είχε ανατρέψει με την υπόσχεση ότι στο Ζάππειο θα σκίσει τα μνημόνια. Τώρα, όποια πατέντα και να χρησιμοποιήσει, όλο το γάλα δε μαζεύεται. Θα δει, λέει, έναν έναν τους ανεξάρτητους βουλευτές και θα καταφέρει με τερτίπια να πείσει τους περισσότερους να γυρίσουν πίσω για επανίδρυση της “μεγάλης κεντροδεξιάς”. Ξεχνάει πάντως, ότι το πρόβλημά του για την εκλογή προέδρου, δεν επιλύεται με απλή αριθμητική. Για να βρει τους 180 για τους οποίους καίγεται, το αντίδωρο που θα δώσει πρέπει να έχει περιεχόμενο. Με άδεια χέρια, κανείς απ’ τους φευγάτους δεν μπορεί να εμφανιστεί στους ψηφοφόρους του. Δηλαδή, χωρίς ριζική αλλαγή του ΕΝΦΙΑ, μειώσεις φόρων παντός είδους ,εκπαραθύρωση του ΔΝΤ και κάποιες, λίγες έστω, κανονικές θέσεις εργασίας. Χρειάζεται όμως και κάτι ακόμη: Να ρυθμιστεί το θυμικό του Άδωνη. Εάν συνεχίσει να βγαίνει φορτσάτος σε ένα παράθυρο κάθε πρωί, ο Αλέξης Τσίπρας δε χρειάζεται να σηκωθεί απ’τον καναπέ. Θα του έχει στρώσει ο Γεωργιάδης το χαλί για την αυτοδυναμία.
Το άρθρο του Γ. Πολίτη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Real News” την Κυριακή, 28 Σεπτεμβρίου 2014