του Νίκου Βατόπουλου
Yπάρχει κάτι «εθιστικό» στο συρτάκι του Ζορμπά. Την Κυριακή, που το Καλλιμάρμαρο έζησε αυτήν τη γιορτή με την πρωτοβουλία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής να τιμήσει τον Μίκη Θεοδωράκη, και όσο διαρκούσε η παράσταση με τη χορογραφία του Λόρκα Μασίν, το κοινό αδημονούσε να παρεισφρήσει με ρυθμικά παλαμάκια. Από τις κερκίδες ένιωθε κανείς τη συναισθηματική συμμετοχή, το εσωτερικό κύμα που εξέβαλε στο τέλος και που κατέληξε σε μία διονυσιακή, οργιαστική, άρτια προετοιμασμένη κυκλική επί τέσσερα επανάληψη του γνωστού «θέματος». Αυτό κι αν ήταν ανκόρ…
Χορτάσαμε το συρτάκι, αλλά η βραδιά που με επιμέλεια και σύνεση οργάνωσε η Λυρική Σκηνή ήταν συγκινητική όσο και εορταστική. Κρατάει κανείς τη σκηνή με την έλευση του Μίκη Θεοδωράκη, σε αμαξίδιο, δίπλα στον διευθυντή της Λυρικής, μαέστρο Μύρωνα Μιχαηλίδη και τη Μαρία Φαραντούρη. Το βραδινό αεράκι, που κρατούσε τη θερμοκρασία δροσερή, ανέμιζε τα μακριά μαλλιά του Μίκη, που έδειχνε ότι ήθελε πάση θυσία να είναι παρών σε αυτήν την αποθέωση του «Ζορμπά». Υπήρχε πυκνότητα στην ατμόσφαιρα, ήταν μία ιδιαίτερη στιγμή.
Διαβάστε τη συνέχεια στο:
http://www.kathimerini.gr/774207/article/politismos/moysikh/apo8ewsh-toy-zormpa-kai-sygkinhsh