του Γιώργου Δελαστίκ
Πένθιμη είναι πλέον η μουσική που ακούγεται στα γραφεία της ΔΗΜΑΡ. Παίζονται οι τελευταίες πράξεις του πολιτικού κωμειδυλλίου της αποσύνθεσής της. Δεν διαλύεται η ΔΗΜΑΡ επειδή ο Φώτης Κουβέλης θέλει να την οδηγήσει προς τον ΣΥΡΙΖΑ και ο Σπύρος Λυκούδης αντιθέτως επιμένει να συμπλεύσουν με το ΠΑΣΟΚ. Η ΔΗΜΑΡ καλπάζει προς την κοινοβουλευτική της εξαφάνιση, επειδή το ελληνικό εκλογικό σώμα έστειλε στις ευρωεκλογές το μήνυμα προς τη ΔΗΜΑΡ ότι δεν έχει λόγο ύπαρξης. Δεν υπάρχει καμία διαφορετική ανάγνωση της καταβαράθρωσης ενός κόμματος από το 6,25% που είχε πάρει η ΔΗΜΑΡ τον Ιούνιο του 2012 στο 1,2% που πήρε στις ευρωεκλογές του Μαΐου. Ενα κόμμα που χάνει το… 80% και πλέον του ποσοστού του από τη μια εκλογική αναμέτρηση στην άλλη, μέσα σε δύο χρόνια, είναι προφανές ότι δεν έχει λόγο ύπαρξης. Τον Ιούνιο του 2012 η ΔΗΜΑΡ είχε πάρει 384.986 ψήφους και τον περασμένο μήνα πήρε πάνω από…. 315.000 λιγότερες, για την ακρίβεια 68.695 ψήφους – 82% λιγότερες!!! Τι να συζητήσει κανείς; Είναι εξόφθαλμο ότι οι ψηφοφόροι έκριναν πως ως αυτοτελές κόμμα η ΔΗΜΑΡ δεν έχει πλέον κανέναν δικό της ρόλο να παίξει στο πολιτικό σκηνικό.
Οι βουλευτές και κάποια στελέχη της οφείλουν να προσκολληθούν είτε στον ΣΥΡΙΖΑ είτε στο ΠΑΣΟΚ και στο Ποτάμι, όπου ήδη μετακόμισαν οι περισσότεροι από τους ψηφοφόρους της, αν θέλουν φυσικά να συνεχίσουν την πολιτική τους καριέρα. Αυτό δεν αποκλείει βεβαίως την πιθανότητα να κατέχουν κάποιοι τη σφραγίδα της ΔΗΜΑΡ, ανεξαρτήτως του αν αυτή έχει ή όχι πολιτική αξία.
Διαβάστε τη συνέχεια στο:
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22792&subid=2&pubid=64027463