Κυκλοφόρησαν στα αγγλικά σε δύο τόμους όλα τα κείμενα του μεγάλου ιρλανδού λογοτέχνη σε εφημερίδες και περιοδικά
του Μάρκου Καρασαρίνη
Κάθε συγκεντρωτική επανέκδοση ενός κλασικού που σέβεται τον εαυτό της οφείλει να ρίχνει μια ματιά στα άδυτα της καλλιτεχνικής δημιουργίας – τα χειρόγραφα, τα εφήμερα και το ανέκδοτο υλικό. Παράδειγμα, η νέα έκδοση των Απάντων του Οσκαρ Γουάιλντ που επιφυλάσσει μια έκπληξη στον επίδοξο αναγνώστη: δύο τόμους με την πλήρη, κατά το δυνατόν, εργογραφία του ιρλανδού συγγραφέα σε εφημερίδες και περιοδικά. Τα 168 κείμενα που τους συνθέτουν («The Complete Works of Oscar Wilde», Vol. VI, Vol. VII, εκδόσεις Oxford University Press) δεν ήταν όλα άγνωστα στον φιλολογικό κόσμο. Η εργασία όμως των νέων εκδοτών Τζον Στόουκς και Μαρκ Τέρνερ, καθηγητών Λογοτεχνίας στο Κινγκς Κόλετζ του Λονδίνου, έπειτα από εξαντλητική υφολογική και λεξιλογική αντιπαραβολή των ανυπόγραφων πρωτοτύπων με τη λοιπή φιλολογική παραγωγή του, φέρνει στο φως έναν ολοκληρωμένο κατάλογο δημοσιευμάτων.Γραμμένα τη δεκαετία του 1880 τα περισσότερα από αυτά, ακριβώς πριν από την περίοδο του «Ντόριαν Γκρέι» και των άλλων επιβλητικών έργων του Γουάιλντ, δίνουν μια γλαφυρή εικόνα των πολλαπλών ενδιαφερόντων, της πολυμάθειας και (φυσικά) του αισθητισμού του. Από τη θεατρική κριτική και τη λογοτεχνία ως τη μόδα και τη μαγειρική, ελάχιστοι τομείς της κουλτούρας διέφυγαν της παρατηρητικότητάς του. Ο ίδιος άνθρωπος που χτένιζε κοπιωδώς μεταφράσεις προκειμένου να ξετινάξει με ένα σχόλιο τη χαμηλή ποιότητά τους και φρόντισε από τους πρώτους να διατυμπανίσει τη σημασία της ρωσικής λογοτεχνίας των Τολστόι, Τουργκένιεφ και Ντοστογέφσκι («ανώτεροι της άσεμνης φάρας των ψευδορεαλιστών που φωλιάζουν στους υπονόμους της Γαλλίας») μπορούσε παράλληλα να παραδίδει συμβουλές για ρυζότο («ένα θελκτικό πιάτο που πολύ σπάνια βλέπουμε στην Αγγλία») και να καταφέρεται κατά της μόδας των βικτωριανών κορσέδων στη γυναικεία ένδυση. Τασσόταν μάλιστα υπέρ της επιστροφής στο αρχαιοελληνικό πρότυπο – με την εσωτερική προσθήκη της σύγχρονης κατάκτησης των δημοφιλών στα τέλη του 19ου αιώνα γερμανικών εσωρούχων.
Διαβάστε τη συνέχεια στο:
http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=609205
