Το πολυχρονεμένο μας κράτος...

του Πάσχου Μανδραβέλη

Εχει ενδιαφέρον το σχέδιο νόμου για τις αλλαγές στον εκλογικό νόμο που κατέθεσε ο κ. Γιάννης Μιχελάκης. Στο πρώτο άρθρο αναφέρει: «Το δικαίωμα του εκλέγειν έχουν και οι πολίτες των λοιπών κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης… Η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος είναι υποχρεωτική». Ο,τι, δηλαδή, είναι δικαίωμα στους άλλους Ευρωπαίους πολίτες για τους Ελληνες είναι υποχρέωση· κι ας προσπεράσουμε το οξύμωρο ότι στην Ελλάδα ακόμη και η «άσκηση των δικαιωμάτων είναι…υποχρεωτική».

Βεβαίως, ουδείς τιμωρείται, όπως παλιά, με στέρηση εξόδου από τη χώρα αν δεν ψηφίσει. Το υποχρεωτικό του εκλογικού δικαιώματος είναι νεκρό γράμμα. Παραμένει ως ένα από τα πολλά απολιθώματα της ελληνικής έννομης τάξης, ίσως για να μας δείχνει πόσο αντιφιλελεύθερη είναι από γεννησιμιού της η ελληνική δημοκρατία. Κι αυτό φαίνεται από τη διατύπωση πολλών νόμων ακόμη και του πολυνομοσχεδίου που κατέθεσε η κυβέρνηση με το οποίο μισοαπελευθερώνονται κάποιες αγορές και επαγγέλματα. «Επιτρέπεται η μεταφορά άνευ κομίστρου πελατών τουριστικών καταλυμάτων…» Το πολυχρονεμένο μας σουλτανάτο επιτρέπει (!) σε κάποιον να εξυπηρετήσει τον πελάτη του χωρίς τον φόβο του Θύμιου· ένας είναι ο Θύμιος, στον οποίο ο ίδιος ο πρωθυπουργός έστελνε προεκλογικά χαιρετίσματα από το μπαλκόνι.

Δεν θα ασχοληθούμε με την ουσία του νομοθετήματος, το οποίο εξακολουθεί να μην επιτρέπει στους τουρίστες που έρχονται στη χώρα να νοικιάσουν ένα αυτοκίνητο ή βαν με οδηγό για να πάνε εκδρομή. Για χάρη της συντεχνίας των ταξί η χώρα, που θέλει να έχει τον τουρισμό ως βαριά βιομηχανία, δεν επιτρέπει στους τουρίστες να αφήνουν περισσότερα λεφτά. Απλώς παρατηρούμε τη φρασεολογία των νόμων και το γεγονός ότι θεωρείται «φιλελεύθερη επανάσταση» να «επιτρέπεται» η μίσθωση ενός αυτοκινήτου, αλλά με αυθαίρετους χρονικούς περιορισμούς που θέτει το κράτος.

Κάποιος είχε πει ότι σε μια δημοκρατία όλα επιτρέπονται, εκτός από εκείνα που απαγορεύονται ρητώς από τον νόμο. Σε μια δικτατορία όλα απαγορεύονται, εκτός από εκείνα που ρητώς επιτρέπονται από τον νόμο. Στην Ελλάδα, όπου το πολυχρονεμένο μας κράτος επιτρέπει «στις εταιρείες και στους συνεταιρισμούς Επιβατικών Δημόσιας Χρήσης αυτοκινήτων (αλλά όχι σε κάποιον που θέλει να κάνει μια νέα εταιρεία εκμίσθωσης)… να συνάπτουν συμβάσεις… των ΕΔΧ αυτοκινήτων, με οδηγό, με τουριστικά καταλύματα…», τι πολίτευμα έχουμε;