Του Τάσου Παππά
Θύμωσαν στο ΠΑΣΟΚ γιατί η κυβέρνησή τους (ναι, συμμετέχει και το κόμμα τους, σαν φτωχός συγγενής βέβαια, αλλά συμμετέχει) τοποθέτησε επικεφαλής στα ΕΛ.ΠΕ. τον πρώην υπουργό Οικονομικών Γ. Παπαθανασίου. Ποιον; Αυτόν που, σύμφωνα με την ανάλυσή τους, ευθύνεται και για τον εκτροχιασμό των δημοσιονομικών μεγεθών και για την παραποίηση των στοιχείων που έδινε η χώρα στις Βρυξέλλες.
Πράγματι, ο κ. Παπαθανασίου δεν πρέπει να νοσταλγεί εκείνη την περίοδο και σοφά σκεπτόμενος έμεινε άφωνος τέσσερα χρόνια, όπως άλλωστε και ο προκάτοχός του, Γ. Αλογοσκούφης, όπως και ο τότε προϊστάμενός τους, Κ. Καραμανλής. Προφανώς θέλουν να ξεχάσουν ό,τι τους βαραίνει (;), ελπίζοντας ότι θα ξεχάσουν και οι πολίτες. Στην πραγματικότητα όμως στο ΠΑΣΟΚ έχουν θυμώσει για άλλο λόγο, τον οποίο δεν μπορούν να ομολογήσουν γιατί καραδοκεί η χλεύη της κοινωνίας. Ο κ. Παπαθανασίου άθελά του έγινε ο «εμπνευστής» της περίφημης φράσης «λεφτά υπάρχουν» και άρα ο νεκροθάφτης του πάλαι ποτέ πανίσχυρου κόμματος. Η φράση αποδείχθηκε μοιραία και όσο κι αν προσπάθησαν μετά να τη δικαιολογήσουν έχει καταγραφεί στη συλλογική συνείδηση ως μία από τις μεγαλύτερες πολιτικές απάτες, στην ίδια κατηγορία με τις μεγαλοστομίες περί σοσιαλισμού που εκτοξεύονταν από τα μπαλκόνια στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και στις αρχές της δεκαετίας του ’80.
Με τα μαγειρεμένα στοιχεία που έδιναν οι υπηρεσίες του ελληνικού κράτους τους μήνες που ήταν υπουργός Οικονομικών ο κ. Παπαθανασίου (για να είμαστε δίκαιοι, συνέχισε τη λαμπρή παράδοση των προηγούμενων) και τα οποία κατάπιναν αμάσητα οι σούπερ οικονομικοί εγκέφαλοι των Βρυξελλών, οι εξίσου σούπερ εμπειρογνώμονες του ΠΑΣΟΚ σχημάτισαν την άποψη ότι η οικονομία δεν ήταν και τόσο χάλια και συνεπώς υπήρχαν περιθώρια για γενναιοδωρίες.
Οπως όλοι θυμόμαστε, η πρώτη πράξη της κυβέρνησης Παπανδρέου ήταν η χορήγηση επιδόματος αλληλεγγύης στους έχοντες ανάγκη. «Το δώσαμε γιατί το είχαμε υποσχεθεί προεκλογικά, εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους, που τάζουν και μετά σφυρίζουν αδιάφορα» μας είπαν τότε. Μερικούς μήνες μετά, και αφού η κυβέρνηση είχε ξεμπερδέψει με την ηλεκτρονική διακυβέρνηση και τη διαβούλευση, ήρθε το Καστελόριζο.