Και ενώ προσπάθησα να αντισταθώ – προτιμούσα βλέπετε να δω μια ώρα Scandal – χθες βράδυ κατέληξα να παρακολουθώ (με έκδηλη δυσαρέσκεια αρχικά) ένα εκπληκτικό ντοκιμαντέρ. Ενδέχεται να το ξέρετε ή να το έχετε ήδη δει, κέρδισε βλέπετε το Όσκαρ καλύτερου ντοκιμαντέρ πέρσι, οπότε ήταν και στο δικό μου ραντάρ εδώ και καιρό. Αλλά για όσους δεν το έχουν δει μέχρι τώρα: να η ταινία που σας προτείνω για να εκμεταλλευτείτε κατάλληλα την κακοκαιρία του Σαββατοκύριακου που μας έρχεται, τώρα που κάναμε “αναγκαστική προσγείωση” στον χειμώνα. Και αν αναρωτιέστε γιατί πολυλογώ, αντί να σας πω τρία πράγματα για την ταινία, είναι γιατί δεν θέλω να μου ξεφύγει καμιά λεπτομέρεια που μπορεί να σας τη χαλάσει. Λίγα πράγματα όμως μπορώ να σας πω, έτσι για να σας κεντρίσω το ενδιαφέρον. Στη Νότια Αφρική, ένας από τους θρυλικούς μουσικούς των ’70s άκουγε στο όνομα Rodriguez και ήταν Αμερικανός. Ήταν στη χώρα αυτή πιο διάσημος από τον Elvis Presley, ενώ ενέπνευσε μια ολόκληρη γενιά σε μια κρίσιμη στιγμή για τη νοτιοαφρικανική ιστορία. Πίσω στην Αμερική τώρα, ο μυστηριώδης Rodriguez ήταν μια απόλυτη ασημότητα: τα δύο άλμπουμ του δεν είχαν κάνει καμία επιτυχία, ενώ τα ίχνη του είχαν χαθεί. Όταν κάποιοι φανατικοί θαυμαστές του – τη δεκαετία του ’90 πια – αποφασίζουν να λύσουν το “μυστήριο Rodriguez” μια για πάντα, “επιβιβάζονται” σε ένα συναρπαστικό και απροσδόκητο ταξίδι, Searching for Sugar Man. Σας παραπέμπω σε ένα τραγούδι του αντί για το τρέιλερ, γιατί πιστεύω πως είναι καλύτερο να δείτε το έργο χωρίς την παραμικρή ιδέα για το που θα σας οδηγήσει η μοναδική αυτή ιστορία.
