Πόσο “politically correct” πιστεύετε πως είμαστε, ως λαός, ως κοινωνία; Υποθέτω πως η απάντηση στην ερώτηση αυτή εξαρτάται από τις εμπειρίες του καθενός, το περιβάλλον του, τις προσλαμβάνουσες παραστάσεις του. Εγώ λοιπόν θα έλεγα πως είμαστε μάλλον politically incorrect σε πολλές από τις καθημερινές αναφορές μας. Για παράδειγμα, η ευαισθησία του να μη χρησιμοποιείς τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή τη νοητική υστέρηση κάποιου ως βρισιά φαίνεται να μας ξεπερνά στη μεγάλη μας πλειοψηφία, ενώ παραδινόμαστε συχνά αμαχητί σε μια σειρά από στερεότυπα. Αντιλαμβάνομαι πάντως πως το πολιτικά μη ορθό δεν πηγάζει πάντα από κακές προθέσεις, ενώ δεν αντανακλά απαραίτητα τις πεποιθήσεις κάποιου ή τις πραγματικές του ευαισθησίες. Οφείλουμε λοιπόν να αξιολογούμε πότε η απουσία πολιτικής ορθότητας είναι πραγματικά ολέθρια και πότε η εμμονή στο αν κάποιος είναι πολιτικά ορθός αποσπά από μια ουσιαστικότερη συζήτηση. Τα λέω όλα αυτά με αφορμή ένα άρθρο που διάβασα στην Athens Voice για τα γλυπτά του Παρθενώνα, στο οποίο οι συνήθως politically incorrect Έλληνες εξαγριώνονται από το “political incorrectness” του αρθρογράφου. Από τη δική μου πλευρά, μπορεί να μη συμφωνώ με πολλά από τα γραφόμενα, αλλά αντιλαμβάνομαι το πνεύμα του άρθρου. Εξάλλου, δεν χρειάζεται να συμφωνούμε όλοι σε όλα, σημασία έχει να εμπλουτίζεται μια συζήτηση με επιχειρήματα και να μπορεί κανείς να εκφράσει ελεύθερα τις απόψεις του. Σκρολάροντας όμως λίγο κάτω από το άρθρο, βρήκα πως οι περισσότεροι συμπατριώτες μου όχι μόνο είχαν πολύ διαφορετική άποψη από τον αρθρογράφο, αλλά τη διαφορετική τους αυτή άποψη την εξέφραζαν με ύβρεις: τον αποκαλούσαν ανθέλληνα, “πουλημένο κονδυλοφόρο” και σεξιστή. Και το μεγαλύτερό τους πρόβλημα δεν ήταν καν η γνώμη του πως τα γλυπτά δεν θα επιστρέψουν ποτέ στην Ελλάδα, αλλά η αναφορά του σε αυτά ως Ελγίνεια ή ως Μάρμαρα. Συμφωνώ, δεν είναι πολιτικά ορθό να αναφερόμαστε στα γλυπτά με το όνομα του ανθρώπου που τα έκλεψε, ενώ αποκαλώντας τα απλά “μάρμαρα” μάλλον υποτιμούμε την αισθητική τους αξία. Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν μου φαίνεται καθόλου “ουσιαστικά ορθό” να κατηγορούμε κάποιον ως ανθέλληνα γιατί εκφράζει την άποψή του, με την οποία τυχαίνει οι περισσότεροι να διαφωνούμε. Ειδικά όταν η πολιτική ορθότητα απουσιάζει ολοσχερώς από μια σειρά από ουσιαστικότερες συζητήσεις στη δημόσια σφαίρα.
