Ότι θα άκουγα και τον Economist να βλέπει την έλευση του ΣΥΡΙΖΑ με ύφος business as usual ομολογώ πως δεν το περίμενα! Άρθρο στην έντυπη έκδοση αυτής της εβδομάδας που φέρει τον τίτλο The Company He Keeps μιλά για τις προσπάθειες του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αναβαθμίσει το προφίλ του διεθνώς και τον ζωγραφίζει ως μια φιγούρα πιο μετριοπαθή, που έχει αλλάξει στάση απέναντι στο μνημόνιο: “Mr Tsipras is no longer pledging to rip up Greece’s bail-out agreement”. Βρε πως αλλάζουν τα πράγματα. Αναφέρει βέβαια πως το πακέτο υποσχέσεων που παρουσίασε πρόσφατα αντιμετωπίζεται ακόμα και από υποστηρικτές του με καχυποψία (αν και φοβάμαι πως αυτό δεν είναι by and large ακριβές) και λέει πως ο Αντώνης Σαμαράς ανταπάντησε στις υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τις δικές του υποσχέσεις. Όσον αφορά την προσπάθεια της κυβέρνησης να ξεφορτωθεί την τρόικα νωρίτερα του προγραμματισμένου, ο Economist παραμένει διστακτικός. “It may be too soon to wave the monitors goodbye.” Τι μας δείχνουν όλα αυτά; Ανάγκα και οι θεοί πείθονται: οι εξωτερικοί παρατηρητές συνειδητοποιούν πως η έλευση του ΣΥΡΙΖΑ είναι μάλλον αναπόφευκτη και προτιμούν το landing να είναι όσο το δυνατόν πιο soft. Επίσης, ο κύριος Τσίπρας μοιάζει όλο και λιγότερο με ανεξέλεγκτο teenager που θα φέρει τα πάνω κάτω: τα λεγόμενα του ακολουθούν πια την “κλασική” ελληνική συνταγή. Οι υποσχέσεις του είναι λαϊκιστικές, σε μεγάλο βαθμό ανεδαφικές και μη εφαρμόσιμες και αποκλείεται αυτό να μην το ξέρει, αλλά τι τον νοιάζει; Άλλωστε την ίδια αλάθητη μέθοδο δεν χρησιμοποιούσε και ο τωρινός μας πρωθυπουργός όταν ήταν στην αντιπολίτευση; Εκτιμώ τέλος πως η τακτική του fear mongering, η οποία έχει δουλέψει τόσο καλά για την κυβέρνηση στο παρελθόν, θα είναι όλο και λιγότερο αποτελεσματική όσο πλησιάζουν οι εκλογές.
