Είναι το πρώτο πράγμα που διηγούμαι σε φίλους και γνωστούς, μετά από έναν μήνα στην πρωτεύουσα του κόσμου, τη Νέα Υόρκη. Όχι, δεν φταίω εγώ που είμαι λιχούδα: το φαγητό δρόμου είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά στοιχεία της αμερικανικής μητρόπολης.
Στις 8 το πρωί ανάβει τη φιάλη προπανίου. Δεκάδες κιλά φιλέτο μπούτι κοτόπουλου θα περάσουν από την καυτή πλάκα. Πρέπει να προλάβει να είναι έτοιμος μέχρι τις 12.30 το μεσημέρι, οπότε όλοι από τα γύρω γραφεία κάνουν διάλειμμα για μεσημεριανό. Ο Μοχάμεντ παρκάρει κάθε πρωί το food truck του κοντά στο World Trade Center, στο νότιο Μανχάταν. Τηγανίζει το κρεμμύδι μέχρι να γίνει διάφανο, προσθέτει κανέλα, αστεροειδή γλυκάνισο, σπόρους κάρδαμου, δαφνόφυλλα, πάστα σκόρδου και λίγο βούτυρο κλαριφιέ. Ρίχνει το κοτόπουλο και στο ίδιο σκεύος ψήνει και το μπασμάτι, με αποξηραμένη παπάγια, δαμάσκηνο και μείγμα μπαχαρικών. Έτσι φτιάχνει το φημισμένο chicken biryani, το πιάτο για το οποίο δημιουργήθηκε η ουρά είκοσι ατόμων στις 13.00 της ίδιας ημέρας.
Ο Μοχάμεντ, με καταγωγή από το Μπανγκλαντές, είναι ένας από τους περίπου 10.000 ανθρώπους που βγάζουν με αυτόν τον τρόπο το ψωμί τους στη Νέα Υόρκη: πουλώντας φαγητό στον δρόμο, είτε από φορτηγάκια είτε από καροτσάκια ή μικροσκοπικά μαγαζιά. Περίπου 5.000 άδειες πώλησης φαγητού στον δρόμο είναι σε ισχύ στην πόλη και ο αριθμός αυτός περιλαμβάνει μόνο τα καροτσάκια και τα φορτηγά.
Τα περισσότερα από αυτά δεν σε τραβάνε με την πρώτη ματιά, μάλλον σε απωθούν: μεγάλες, θολές και πολύχρωμες φωτογραφίες με τα πιάτα που σερβίρονται, πλαστικά σερβίτσια και φαγητά από κάθε γωνιά του κόσμου, που δύσκολα θα αναγνωρίσει ένας Έλληνας ή οποιοσδήποτε ξένος, ο οποίος δεν είναι συνηθισμένος στις γεύσεις και στα αρώματα του φαγητού του δρόμου της αμερικανικής μητρόπολης. «Να πας στη γωνία 47ης και Park, εκεί συνήθως είναι το Korilla BBQ», μου λέει η Νεοϋορκέζα Jenny. Το ντυμένο με animal print τίγρης food truck αλλάζει συχνά τοποθεσίες και ενημερώνει τους φαν μέσω Twitter. Μπουρίτος, σαλάτες και μπολ με ρύζι εμπλουτίζονται με μαριναρισμένο rib eye, σιγοψημένο χοιρινό και χειροποίητες σάλτσες, με έμπνευση από το κορεάτικο BBQ. Όταν φτάνω στο σημείο, κοντά στο Grand Central, τον κεντρικό σταθμό, στις 2 το μεσημέρι, η ουρά έχει φτάσει τα 15 άτομα. Το μπουρίτο που έφαγα με πικάντικο χοιρινό, τυρί Monterey Jack, kimchi (κορεάτικα λαχανικά τουρσί) και αγιολί από λάιμ και κόλιανδρο άξιζε την 25λεπτη αναμονή και τα περίπου 10 ευρώ που κόστισε. Κοστουμάτοι τύποι προσπαθούν να μη ρίξουν σάλτσα στα κατάλευκα πουκάμισά τους, και τα καταφέρνουν. Φαίνεται πως όλοι, εκτός από μένα, είναι εκπαιδευμένοι να τρώνε όρθιοι, στον δρόμο, στο πόδι και με το χέρι.
Το Korilla BBQ είναι ένα από τα νέας κοπής στριτφουντάδικα, τα οποία οι παραδοσιακοί πωλητές του δρόμου κοιτάνε με μισό μάτι. Νέα concepts, μάρκετινγκ και διαφήμιση μέσω ίντερνετ και social media, γκουρμέ και δημιουργικά πιάτα. Το αδηφάγο και ανυπόμονο foodie κοινό της Νέας Υόρκης αναζητά συνεχώς νέα πράγματα και νέες γεύσεις, και ο κανόνας ζήτησης και προσφοράς εκπληρώνεται με ταχύτητα φωτός. Μια καλή εικόνα των νέων τάσεων στο street food της πόλης μπορεί να πάρει κανείς στο Smorgarsburg, το «foodie market», όπως αποκαλείται. Κάθε Σάββατο στο Williamsburg και κάθε Κυριακή στο Prospect Park (στο Μπρούκλιν και τα δύο), περίπου 100 food trucks στήνονται σε μεγάλο ανοιχτό χώρο από τις 11 το πρωί έως τις 6 το απόγευμα. Σχεδόν 20.000 άνθρωποι θα περάσουν το Σαββατοκύριακο και θα ξοδέψουν από 8 έως 20 ευρώ σε ένα από τα food trucks. Πολλοί από όσους ξεκίνησαν με ένα food truck έχουν τώρα καταστήματα ή και αλυσίδες με μαγαζιά σε πολλές πόλεις της Αμερικής. Δημιούργησαν ολόκληρες εταιρείες που αναλαμβάνουν catering για εκδηλώσεις και κάνουν και delivery. Είναι και αυτοί ένα από τα πολλά success stories της πόλης, όπου όλα είναι πιθανά και το αμερικανικό όνειρο δεν ξέφτισε ποτέ.