της Έλλης Τριανταφύλλου
Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται το γεωστρατηγικό “πόκερ”, με το οποίο η Αθήνα επιδιώκει να μεταβάλλει τους συσχετισμούς στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου , τη στιγμή που η Τουρκία προχωρά ακάθεκτη και απτόητη στην υλοποίηση των στρατηγικών της στόχων για αναδιάταξη του ενεργειακού και του γεωπολιτικού χάρτη της περιοχής.
- Σήμερα, μεταβαίνει στην Αίγυπτο ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, με βασική επιδίωξη μία συμφωνία οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών ανάμεσα σε Αθήνα και Κάϊρο, ανάλογη με αυτή που υπεγράφη μεταξύ Ελλάδος και Ιταλίας.
Μία τέτοια εξέλιξη, η οποία, ωστόσο είναι δύσκολη, θα μετέβαλε δραματικά τους όρους του παιχνιδιού στην Ανατολική Μεσόγειο, αφού θα αφαιρούσε από την Αγκυρα τον μανδύα της (κάλπικης πάντως) διεθνούς νομιμότητας που προσφέρει το μνημόνιο που συνυπέγραψε η κυβέρνηση της Τρίπολης υπό την πίεση τον περασμένο Δεκέμβριο, του –υποχωρούντος πλέον – Xαλίφα Χαφτάρ και θα έβαζε στο παιχνίδι έναν παράγοντα τον οποίο η Aγκυρα δεν μπορεί να αγνοήσει.
- Από την άλλη πλευρά, μια τέτοια συμφωνία προϋποθέτει συμβιβασμούς εκ μέρους της Αθήνας, οι οποίοι είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς αν μπορούν να γίνουν αποδεκτοί από την κυβέρνηση.
Ταυτόχρονα με το ταξίδι του κ. Δένδια στην Αίγυπτο, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ετοιμάζεται πυρετωδώς για την αυριανή Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε, από την οποία, αν και στο επίκεντρό της θα έχει την πρόταση της Κομισιόν για το Σχέδιο Ανάκαμψης, θα επιδιώξει μία κοινή δήλωση με την οποία θα καταδικάζονται με τρόπο σαφή οι τουρκικές κινήσεις στην ευρύτερη περιοχή.
Βεβαίως, η Αθήνα κρατάει μικρό καλάθι, για δύο λόγους :
- Πρώτον, διότι με εξαίρεση τη Γαλλία και τον πρόεδρο Μακρόν που λόγω συμφερόντων στην περιοχή υψώνουν με ένταση το ανάστημα στον πρόεδρο Ερντογάν, η Ε.Ε παραδοσιακά αποφεύγει “να σπάσει αυγά” στις σχέσεις της με την Αγκυρα.
- Και δεύτερον, διότι άπαντες γνωρίζουν ότι η αυτοπεποίθηση που εκπέμπει ο Ερντογάν εκπορεύεται από την στρατιωτική υπεροχή της χώρας του, αλλά και από την σαφή – για όσους γνωρίζουν καλά τις προθέσεις του υπερτλαντικού παράγοντα – απροθυμία της κυβέρνησης Τράμπ να διαδραματίσει “ρόλο χωροφύλακα” στην περιοχή.
Πηγή: Economico.gr