«Ναι» σε πρόσωπο κοινής αποδοχής για την Προεδρία της Δημοκρατίας λέει ο Βύρων Πολύδωρας και δεν βάζει αποκλεισμούς σε όσους προέρχονται από την Κεντροαστερά. Με τη συνέντευξή του στα «NEA» προβλέπει ότι ο Πρωθυπουργός δεν θα αιφνιδιάσει με πρόωρες εκλογές, σπεύδει ωστόσο να διευκρινίσει για την επιλογή του προσώπου ότι είναι αντίθετος με τα «παζαρέματα και πολύ περισσότερο με τους εκβιασμούς».
Προεκλογικά οι δηλώσεις του κ. Πολύδωρα για την αντικατάσταση 10.000 ΠΑΣΟκων μόλις πάρει την εξουσία η N.Δ. κόστισαν τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση. Τώρα όταν ερωτάται αν οι εξελίξεις τον δικαίωσαν, λέει ότι «αισθάνεται πίκρα», διότι οι δηλώσεις του παρερμηνεύθηκαν. Σήμερα μιλάει για τη δυσαρέσκεια που υπάρχει στην κομματική βάση, η οποία ζητά ρόλο και λόγο, και την αποδίδει «σε συσσωρευμένο πόνο» διότι – όπως υποστηρίζει – επί χρόνια «έτρωγαν πόρτα» απο τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και τώρα δεν ζητούν «τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από λίγο σεβασμό».
Είστε από εκείνους που πιστεύουν ότι ο κ. Καραμανλής πρέπει να αιφνιδιάσει με πρόωρη προσφυγή στην κάλπη για την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας ή πιστεύετε ότι πρέπει να βρεθεί ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής για το ύπατο αξίωμα;
Ο τρόπος σκέψης και ενεργείν του K. Καραμανλή (όσο μπορώ και γνωρίζω) δεν είναι τρόπος του αιφνιδιασμού. Ούτε θα προκαλέσει εκλογές ούτε θα αιφνιδιάσει. Πιστεύω πως θα κινηθούμε προς την κατεύθυνση των συναινέσεων, όπως άλλωστε επιτάσσει έμμεσα το Σύνταγμά μας. Συναίνεση σε πρόσωπο κοινής αποδοχής ναι. Όχι όμως σε παζαρέματα, συμβιβασμούς ή ακόμη χειρότερα, εκβιασμούς.
– Θα στηρίζατε εσείς ως πρόεδρο ένα πρόσωπο από την Κεντροαριστερά;
Εγώ (όπως όλοι μας) θα συνταχθώ με την πρόταση του κόμματός μου. Στην οποία, όπως σας είπα, δεν υπάρχουν αρνητικά κριτήρια και αποκλεισμοί λόγω κομματικής προέλευσης. Το «κοινής αποδοχής» προέχει.
– Πάντως το ΠΑΣΟΚ καθημερινά κατηγορεί την κυβέρνηση ότι «ξηλώνει» όλο το στελεχικό δυναμικό της Δημόσιας Διοίκησης και τοποθετεί γαλάζια στελέχη, κάποιοι μάλιστα από την αντιπολίτευση υποστηρίζουν ότι ξεπεράστηκαν και οι προσδοκίες Πολύδωρα…
«Φωνάζει ο κλέφτης για να φύγει ο νοικοκύρης» λέει μία παροιμία. Αυτό κάνει το ΠΑΣΟΚ. Θέλει την ακινησία. Να μην αλλάξει τίποτα. Μα, ο λαός μάς έδωσε εντολή να αλλάξουμε τα πράγματα. Και όπου χρειάζεται και τα πρόσωπα. Αυτό πρέπει να κάνουμε. Το ΠΑΣΟΚ, εμμένοντας στην «ακινησία», δεν θέλει να αποδεχθεί ότι έχασε. Και δίνει μάχες οπισθοφυλακών.
– Πού οφείλεται όμως η μεγάλη δυσαρέσκεια που υπάρχει αυτήν την ώρα στην κομματική βάση, η οποία πιστεύει ότι βρίσκεται στο περιθώριο και ζητά να έχει λόγο και ρόλο;
Στον συσσωρευμένο πόνο. Ο μισός πληθυσμός της Ελλάδος ήταν «στην απόξω». «Έτρωγαν πόρτα», σαν να ήταν λεπροί, αποσυνάγωγοι. Σε όλους τους τομείς. Άλλοι έπαιρναν τα δάνεια, τις επιχορηγήσεις, τις επιδοτήσεις, τις αποζημιώσεις, τις προαγωγές, τις καλές θέσεις, τις υπερωρίες, τα bonus και τα εκτός έδρας και ούτω καθ’ εξής. Και βλέπουν οι Νεοδημοκράτες να συνεχίζονται τα ίδια. Να σας πω ένα παράδειγμα. Ο Νεοδημοκράτης ήταν «στο ψυγείο» και ως εκ τούτου δεν ανελάμβανε (δεν του ανετίθεντο) διοικητικά καθήκοντα. Εάν οι νόμοι δεν προβλέψουν γι’ αυτούς και συνεχισθεί το «πρόκριμα» της δήθεν διοικητικής πείρας, τότε ο αποκλεισμός τους θα συνεχίζεται επ’ άπειρον. Αυτό δεν είναι ανεκτό. Δικαίως στενοχωριούνται και διαμαρτύρονται οι Νεοδημοκράτες. Θεμιτά (και διακριτικά) διεκδικούν λίγο σεβασμό. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
– Σε αυτήν τη διαμάχη κόμματος και κυβέρνησης θα υπάρξουν νικητές και ηττημένοι ή θα βρεθεί συμβιβαστική λύση μεταξύ των εκφραστών της μιας και της άλλης πλευράς;
Δεν τίθεται θέμα για νικητές και ηττημένους. H λύση βρίσκεται στη λέξη συνεννόηση. Και στη συνεργασία. Πρέπει να επικαιροποιηθεί ο πανάρχαιος ορισμός, κλασικός και αληθινός της πολιτικής «ποιος παίρνει τι και πώς;». Ποιος παίρνει τι (πλούτο, προνόμια, τιμές, αξιώματα) και πώς (με δικαιοσύνη, με θεσμικές λύσεις, με αξιοκρατικά κριτήρια, με το κριτήριο της ανάγκης ή με αρπαγή, με ληστεία, με παρεοκρατία, με μαφιόζικους τρόπους και αυθαιρεσία;). Πάνω σ’ αυτόν τον ορισμό (τον θεμελιακό) δοκιμάζονται και τα εποικοδομήματα (σοσιαλισμός, δημοκρατία, καπιταλισμός και τα λοιπά).
– H νέα ιδεολογία του κοινωνικού κέντρου σάς βρίσκει σύμφωνο; Γιατί ακούμε παραδοσιακούς δεξιούς να δυσανασχετούν με την προοπτική της ιδεολογικής μετακίνησης της Νέας Δημοκρατίας;
Ασφαλώς και με βρίσκει σύμφωνο. Στη βάση της μετριοπάθειας, του αμοιβαίου σεβασμού, του σεβασμού στο διαφορετικό και στη διαφωνία των ανοικτών θυρών και του «μια θέση στον ήλιο για όλους» και των ίσων ευκαιριών για όλους και όλων αυτών. Επειδή πάνω – κάτω έτσι ορίζεται το κοινωνικό κέντρο, συμφωνώ απολύτως. Εάν το «σχήμα» είναι σύστημα αποκλεισμού των «αφελών δεξιών», δεν μπορώ να συμφωνήσω. Πολυσυλλεκτικότητα ναι. Αλλά δεν θα έρθουν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα. Άλλοι να οργώνουν και να καλλιεργούν όλον τον χρόνο και άλλοι να παίρνουν τη νομή. Αυτά είναι ιστορικά λάθη και παραβιάσεις των νόμων της φύσεως, όποτε και όπου εάν συμβαίνουν.
«Οι νεοδημοκράτες βουλευτές βρίσκουν κλειστά αυτιά»
«Οι βουλευτές της N.Δ. δεν βρίσκουν μόνο κλειστές πόρτες υπουργών αλλά και κλειστά αυτιά». Αυτό λέει με τρόπο ξεκάθαρο ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της N.Δ. εκφράζοντας απόλυτα την πλειοψηφία των βουλευτών του κόμματος, οι οποίοι πνέουν τα μένεα εναντίον των υπουργών. «Αυτό είναι θεσμικά απαράδεκτο», επισημαίνει ο Βύρων Πολύδωρας και ζητάει να βρεθούν δίαυλοι επικοινωνίας.
Ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος γίνεστε αποδέκτης της δυσαρέσκειας βουλευτών προς τους υπουργούς;
Ναι, πολύ συχνά. Έχουν δίκαιο. Αυτό που κυριαρχεί είναι ότι δεν υπάρχουν δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ νεοδημοκρατών βουλευτών και υπουργών. Μπορεί (μου λένε, καταγγέλλουν) βουλευτές από τα άλλα κόμματα να βρίσκουν πόρτες ανοικτές, οι νεοδημοκράτες βρίσκουν κλειστές πόρτες και κλειστά αυτιά. Αυτό είναι και θεσμικά απαράδεκτο. Το δικαίωμα τού να συμπαρίσταται ο βουλευτής στον αδικούμενο πολίτη ή στην ενδιαφερόμενη κοινωνική ομάδα είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο, αδιαπραγμάτευτο και αναφαίρετο. Αντίστοιχα, η υποχρέωση των κυβερνητικών να υποδέχονται τον παραστάτη βουλευτή είναι αυτονόητη. Ελπίζω ότι πολύ σύντομα θα βρεθούν οι τρόποι, οι δρόμοι και οι δίαυλοι επικοινωνίας.
H αντιπολίτευση σάς κατηγορεί για απραξία και αδράνεια.
Πρώτον, είναι πολύ δυνατή εικόνα του Πρωθυπουργού και αυτό είναι μεγάλο πλεονέκτημα. Αλλά γίνεται και έργο. Οι υποσχέσεις τηρούνται με καλό ρυθμό. Τα βήματα είναι αργά και σταθερά. Και η νομοθετική εργασία, που παρακολουθώ (και συμβάλλω) από κοντά, είναι πολύ ικανοποιητική. Τέμνονται θέματα, δίδονται λύσεις. Παραδείγματα; Οι νόμοι για τη δημόσια διοίκηση, για τα πανωτόκια, για τις ρυθμίσεις των χρεών των μικρομεσαίων, για την παιδεία, για τον τρόπο ανάθεσης των δημοσίων έργων, για τον αθλητισμό και την εξυγίανση των ΠΑΕ. Όλα αυτά σε έξι μήνες. Και σε κλίμα δεδομένων και πιεστικών προτεραιοτήτων, όπως η προετοιμασία (στην τελική ευθεία) για την τέλεση και η ίδια η άριστη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων. Ποτέ τόσα πολλά και τόσο καλά σε τόσο λίγο χρόνο. Όλοι το παραδέχονται. Και το ΠΑΣΟΚ. Τα περί απραξίας λέγονται για την τιμή των όπλων.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ “