Election-junky.
Δεν θα ήταν υπερβολή να σας πω πως στο παρελθόν και σε μια σειρά από εκλογικές αναμετρήσεις, η θέρμη με την οποία παρακολουθούσα τις εξελίξεις πλησίαζε τον όρο αυτόν επικίνδυνα. Μετά την Ελλάδα, αγαπημένος μου πολιτικός στίβος είναι (όπως θα έχετε ίσως καταλάβει) ο Αμερικάνικος, αλλά δεν είμαι δύσκολη: εκλογές να’ ναι και ό,τι να’ ναι! Έχουν και οι Βρετανοί το ενδιαφέρον τους, και οι Γάλλοι, ακόμα και οι Αυστραλοί άμα χρειαστεί! Φέτος όμως, μου συμβαίνει κάτι πρωτοφανές. Πιάνω τον εαυτό μου να μη θέλει να ακούσει, να αλλάζει κανάλι στο δευτερόλεπτο, να προσπαθεί να προστατευτεί από το επίπεδο του πολιτικού διαλόγου που χαρακτηρίζει αυτή την προεκλογική περίοδο. Θα μου πείτε, δεν είναι καινούριο αυτό, πότε θυμάσαι να γίνονται εκλογές και οι επίδοξοι αντιπρόσωποί μας να συμπεριφέρονται ο ένας στον άλλον “με το γάντι”; Έχετε δίκιο.
Μάλλον είναι το διακύβευμα αυτών των εκλογών που μου δημιουργεί αυτή την άρνηση, το ότι μετά από τόσα χρόνια κρίσης φλερτάρουμε ξανά με την καταστροφή, το ότι οι βασικοί διεκδικητές της εξουσίας εξακολουθούν να συμμετέχουν σε μια στείρα συζήτηση, που δεν δίνει στον ψηφοφόρο τις απαντήσεις που οφείλει να λάβει πριν πάρει τις αποφάσεις του. Έτσι, μέσα στην απογοήτευσή μου και εν μέρει εξαιτίας της, βρήκα χρήσιμη την πρωτοβουλία Help Me Vote, τον ηλεκτρονικό σύμβουλο ψήφου, που μέσα από 31 ερωτήσεις ανιχνεύει το ποσοστό ταύτισης των θέσεων μας με αυτές των κομμάτων, εξαιρετικά χρήσιμο.
Στη δική μου περίπτωση, επιβεβαίωσε απλά την επιλογή μου, αλλά πού ξέρετε, μπορεί εσάς να σας εκπλήξει, βάζοντάς σας σε μια σειρά από (γόνιμες) σκέψεις!
